جستجو در منظوم برای «اکسیدان»

ساناز رمضانی: «پا تو کفش من نکن» بدترین انتخاب برای یک خانواده و تفریحشان است. موضوع، عوامل و تبلیغات این فیلم هم به‌گونه‌ای نیست که انتظار فروش زیادی از آن داشت.

سیدمحمدرضا حسینی: "اکسیدان" تلاش تکراری و بی‌مزه‌ایی ست برای مسخره کردن همه جنبه‌های مذهب و ترسیم فضای جامعه‌ایی که مردم از فشار حکومت و برای فرار از این شرایط سیاه ، حاضر به تغییر مذهب و همجنس بازی می‌شوند ...

افشین علیار: فیلمی با این سروشکل و با این نگرش نمی‌تواند نکته‌ی مهم و مثبتی به تماشاگرش انتقال بدهد چرا که آینه بغل از آن دسته فیلم‌هاست که به سرعت فراموش می‌شود، فیلم‌هایی مثل آینه بغل با نگرش بساز و بفروش ساخته می‌شوند این در شرایطی‌ست که فیلم‌های جدی و فرهنگی سینمای ایران در پنجاه یا شصت روز می‌توانند اندازه‌ی شش روز فیلم‌هایی مثل آینه بغل بفروشند.

افشین علیار: چند روز از اکران این فیلم می‌گذرد و فضای مجازی پر شده از اینکه این فیلم در یک هفته توانسته دو میلیارد و چقدر بفروشد و این یعنی هزارپا توانسته فروش سه روز نخست و هفته‌ی اول را در سینمای ایران تغییر دهد، زمانی که یک پردیس سینمایی در چندین سانس را به این فیلم اختصاص می‌دهد یا به معنی دیگر مخاطب دزدی می کند کاملا مشخص است هزارپا باید رکورد فروش را در سینمای ایران جابجا کند!!

میلاد خدابنده: فیلم اکسیدان با تمام کم و کاستی‌هایش بر خلاف بسیاری از آثار طنز این روزهای سینمای ایران، لااقل اندک حرفی برای گفتن دارد و با تمام شلختگی‌هایش در فیلمنامه، درنهایت سرِپا می‌ایستد و در زمره آثار قابل قبول قرار می‌گیرد.

نفیسه ترابنده: “اکسیدان” به قطع فیلمی است که نمی‌توان با خانواده و به خصوص فرزندان به تماشای آن نشست، حتی برای مخاطب بزرگسال نیز بعد از تماشای آن با اندکی تأمل بخاطر دیدن چنان فیلم سخیفی مشمئز کننده است.

امین پارسا: دراکسیدان شوخی‌هایی می‌بینیم که تا به حال در سینمای ایران کمتر دیده شده و موارد خفیف‌ترش بارها از طرف نهادهای مسئول مورد مواخذه قرار گرفته گرفته و حتی از پرده پایین کشیده شده‌اند. معلوم نیست اکسیدان با چه پشتوانه‌ای توانسته تا اینجا برسد و هم از چوب مسئولین و هم از ممیزی دور بماند!

ساناز رمضانی: اگر رضا مقصودی را نمی‌شناسید همین بس که بدانید فیلم‌نامه کمدی‌های محشری چون «لیلی با من است» و «همیشه پای یک زن در میان است»، به قلم اوست. البته مقصودی که به‌جرئت می‌توان ادعا کرد بهترین فیلم‌نامه‌هایش را در کنار کمال تبریزی نوشته است

جواد معصومی: در کل اکسیدان نه تنها فیلمی بی‌اخلاق و ضدخانواده است؛ بلکه حتی شما را سرگرم نمی‌کند. توصیه‌ی ما به نویسندگان و کارگردانان چنین فیلم‌های این است که نظرات و اندیشه‎های خود را از سرچشمه و کتاب‌ها بگیرند؛ به‌جای تقلیدی از الگوی جدید نادانی، به نام متقن دانستنِ شبه‌اطلاعاتِ شبکه‌هایِ اجتماعی.

محمد احمدخانلو: اکسیدان مجموعه‎ای از جوک‎های قدیمی و جدید در بستری داستانی کنار هم وصله و پینه شده‎اند تا با شیرین‎کاری‎های بازیگران مخاطب را در لحظه بخنداند. بعد هم مخاطب از خود بپرسد چه کسی به این فیلم مجوز داده است.

رضا رستگار: صرف نظر از این که فیلم می‌تواند به فروش دلخواهش برسد یا که خیر، باید اذعان کرد «اکسیدان»، قابلیت‌ این که لقب بدترین فیلم سال ایران را به خود بگیرد به حد چشمگیری همراه دارد.

ساناز رمضانی: نام مهران مدیری در کنار یک اثر طنز اجتماعی که در خنداندن مخاطبش موفق است و درعین‌حال خالی و پوچ نیست، می‌تواند ضمانت موفقیت «ساعت ۵ عصر» باشد. به‌هرحال فروش این فیلم هرچقدر هم باشد، اثبات این مدعاست که مهران مدیری، مرد شکست‌ناپذیر سینما و تلویزیون است و احتمالاً حالا حالا هم این موفقیت را واگذار نخواهد کرد.