نقد فیلم سینمایی عادت نمی‌کنیم

فیلمی که توان خلق درام ندارد و به دنبال مد تقلیدگرایی به شکلی ناشیانه از آثار فرهادی است، بی‌آنکه بتواند داده‌ای در این میان منتقل کند. از این رو طرح موضوعاتی چون افشای حقیقت، پنهانکاری و قضاوت در شکلی کاملا تصنعی نمایان می‌شود. ناتوانی در گره‌افکنی و ناشیانه بودن انجام گره‌گشایی، برخلاف ژست فیلم امکان هرگونه تعلق خاطر نزد بیننده را منتفی می‌کند.

ابراهیمیان در نبود مولفه‌های لازم روایی از طریقی صوری و با استفاده از باند صدا و موسیقی پرطنش درصدد ایجاد حس تعلیق نزد مخاطب شده و در این میان حتی دست به دامن ادوارد مونک در نمایان‌سازی تصویر«جیغ»بر صفحه تبلیغات شهری می‌شود! که از جمله موارد بسیار دورمانده از اثر خواهد بود.«عادت نمی‌کنیم»چنان بازمانده از طرح موضوعات انسانی است که بازتاب و تکرار دیالوگ‌ها و رفتار پرسوناژها در آن مضحک جلوه خواهد کرد.