مردهای خائن، زن‌های مغموم

«عادت نمی‌کنیم»به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان یک درام خانوادگی است، درباره چالش‌های موجود در زندگی خانواده‌‌های ایرانی. در این فیلم مخاطب به تماشای روابط آسیب‌دیده و شکننده خانواده‌هایی می‌نشیند که مسئله وفاداری مردان در آن عامل اصلی بروز مشکلات و مصائب پیش‌آمده است.

فیلم بیانی قصه‌گو دارد و با ایجاد گره و تعلیق مخاطب را با خود برای رمزگشایی از نشانه‌های داخل روایت همراه می‌سازد. ابراهیمیان که سال گذشته با فیلم تلخ و پوچ‌گرای«ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه»در جشنواره حاضر شده بود، در فیلم اخیرش تا حدودی از فضای یأس‌آور و سیاه اثر پیشین خود فاصله گرفته است، اما هنوز هم رنگ‌مایه‌های خیانت، تردید و سیاهی در روایت حضور دارد.

عنوان فیلم«عادت نمی‌کنیم»که در تیتراژ خود تلاش دارد با املای متفاوت«آآآدت نمی‌‌کنیم»بر جنبه کنایی این عنوان بیشتر تصریح کند، به نوعی اشاره به روابط تثبیت‌شده‌ای دارد که با تحمیل شرایطی نامتعادل علیه زنان، آن‌ها را قربانیان اصلی این روابط نابرابر قرار داده است. عادت‌نمی‌کنیم با ایجاد فضایی معمایی و چه بسا جنایی، با پنهان و آشکار کردن برخی از اطلاعات برای مخاطب، همچون آثار پلیسی اما این‌بار در فضایی خانوادگی و خائنانه، با او در کشف و حدس اتفاقات به بازی شطرنج می‌نشیند؛ در حالی که در نهایت بازنده اصلی در آن خانواده‌ها و به شکل مشخص زنان هستند.