سوسن زیبا

عمده مخاطبان سریال هایی مانند دلدادگان تنها هدفشان از دیدن سریال این است که غرق تماشای چهره و قدوبالا وحرکات و رفتار بازیگران بشوند و لذت ببرند . خب صد البته یکی از وجوه اصلی سینما و تلویزیون همین است که جذابیت بیافریند و تماشاگر را با چهره بازیگران افسون کند . اما سریال های اخیر تلویزیون هرچند تکیه بر ارزش های همیشگی ملت ایران دارد اما فاقد فیلمنامه ای است که ارزش دنبال کردن داشته باشد . دلدادگان چنان تقدیر و سرنوشت افرادی که هیچ ارتباطی با هم ندارند را به هم پیوند می دهد که دود از کله آدم بلند میشود و با خودمان میگوییم این افسانه سازی است یا یک سریال که قصدش بازنمایی واقعیت های تاریخ معاصر است ؟! پولشویی ! فساد ! پلیس بازی ! مبارزات انقلابی ! جنگ ! عشق ! مرگ ! و ... اما چطور ممکن است همه این آدمها به شکل اتفاقی پیوند بخورند و در نهایت یک ماشین که بیش از ده کله معلق خورده سرنشینانش سالم باشند و حتا به ضرب گلوله هم نمیرند !! جل الخالق ....یا فیلمی افتادم به نام کمیسر متهم میکند که در دهه هفتاد بیش از هفتاد بار از تلویزیون پخش شد و کمیسر هرچه تیر میخورد باز هم نمی مرد !! تاثیر هاج زنبور عسل هم بر روی نویسندگان تلویزیونی اینقدر بالاست که در همه آثارشان یا دنبال بچه هایشان میگردند یا دنبال پدرمادرشان و یا در پایان متوجه میشوند بچه آنها نیستند و یا ..... البته نکته مهم این است مخاطب تلویزیون همین اوضاع را دوست دارند و با اشتیاق سریالها را دنبال میکنند و باعث امتداد این چرخه میشوند ...