حواشی «ژیلا صادقی» (14 حاشیه)

پس از اظهارات هانیه توسلی مبنی بر نشناختن زنده‌یاد مرتضی پاشایی که با اعتراض شدید هواداران این خواننده مواجه شد؛ وی در صفحه شخصی خود در شبکه‌ی اجتماعی خطاب به توسلی انتقاداتی را مطرح کرد.

وی به اجرای احسان علیخانی علاقمند است؛ به خاطر این که در اجرا خودش است و هیچ‌گونه نقش بازی نمی‌کند و در نهایت ادب و احترام به مخاطب، دوربین را مال خودش می‌کند و همیشه حرف برای گفتن دارد. همچنین اجرای ژاله صادقیان و آزاده نامداری را ستایش می‌کند و سادگی، روانی و بی‌‌غل و غش بودن ‌وی برای صادقی جذاب است.

به دلیل تشابه اسمی با ژاله صادقیان، در برخی مراسم‌ها اشتباها به جای ایشان دعوت می‌شده و در زمان عقد قرارداد هم عوامل اجرایی مبالغ زیادی را اختصاص می‌دادند که باعث تعجب خود صادقی می‌شده؛ و بعد از اتمام برنامه متوجه اشتباه به خاطر تشابه اسمی می‌شدند.

انجام پیام تبلیغاتی یک شرکت توسط وی، کاملاً با مجوز و هماهنگی سازمان اتفاق افتاد و چون دقیقاً چند ماه بعد از آن بحث ماترینگ برای وی اتفاق افتاد، این گونه تداعی شد که شاید به خاطر تبلیغ آن شرکت ممنوع التصویر شده‌است. به هر حال وی نامه‌ای مبنی بر ممنوعیت تصویر ندارد؛ منتهی مدیران سازمان به صورت شفاهی به وی تذکر دادند.

وی معتقد است خودش، فرزاد حسنی و احسان علیخانی، با حضورشان انقلابی در رسانه ایجاد کرده‌اند.

از نگاه صادقی از نسل قدیم مجریان، بهترین‌ها، ژاله صادقیان و اسماعیل میرفخرایی هستند.

از نظر وی، عادل فردوسی‌پور از منظر اجرا فاقد استاندارد‌های لازم است؛ او فقط متخصص فوتبال است و دست روی موضوعی گذاشته که علاقه‌ی مردم است و از طرف دیگر به واسطه‌ی فوتبال چهره شناخته‌شده و برندی شده‌است و برای رسانه پولسازی می‌کند.

هنگامی که در سریال «روزهای زندگی»، ایفای نقش می‌کرد، مجید مظفری به او گفت که خیلی خوب اجرا می‌کند و بهتر است به اجرا هم فکر کند. و این تلنگر، زمینه‌ی حضور وی در عرصه‌ی اجرا شد.

صادقی از ابتدا به انگیزه‌ی بازیگری وارد وادی رسانه شد؛ اما وقتی متوجه شد قوانین و قواعد خاصی در فضای سینما حاکم نیست و برای آن‌که به قرارداد اخلاقی که از قبل با پدر و مادرش بسته بود پایبند بماند، ترجیح داد با توجه به راهنمایی‌های آقایان مظفری و دهقان‌نسب به سمت اجرا برود و گوشه‌ای از استعدادش را در این عرصه نشان دهد.

مدتی شایعه‌ی ممنوع‌الکار شدن وی بر سرزبان‌ها افتاد اما حقیقت این است که وی به مدت 2 ماه دچار شک بینایی شده و چشم‌هایش سمت چپ و راست را نمی‌دید، اما در حال حاضر هیچ مشکلی ندارد.

سوار کاری را از سال ۱۳۸۵ شروع کرده و در غواصی مدرک دو ستاره از کشور مالزی دارد.

وی از سال ۱۳۷۱ عضو انجمن خوشنویسان ایران است و مسلط به خوشنویسی با دو دست است؛ همچنین از سال ۱۳۷۴ تذهیب را فراگرفته‌است.

در سال ۱۳۸۹ برای نخستین بار به‌عنوان یک بانو اجرای اختتامیه بیست و نهمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر را بر عهده داشت.

وی در روش تدریس در مقطع ابتدایی صاحب سبک است که در سال ۱۳۷۴ در آموزش و پروش منطقه‌ی ۵ تهران به ثبت رسیده‌است.