حواشی «رضا بیک ایمانوردی» (5 حاشیه)

بیک‌ایمانوردی بعد از انقلاب ایران ، ترک وطن کرد و به همراه خانواده به آلمان و بعد به ایالت متحده آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا به شغل رانندگی کامیون مشغول شد.

بیک پدیدآور هنر بدلکاری و ژانر اکشن در سینمای ایران بود، وی با مهارتش فنون رزمی زد و خورد رایج در فیلم‎های آن زمان را به صورت فنی درآورد، و در طول فعالیتش تا حدود زیادی بدلکاری را در سینمای ایران گسترش داد. در زمان فیلم‎برداری فیلم «صندلی الکتریکی» در ایتالیا هنرمندان معروفی چون سیلوا کوشینا ملکه‎ی زیبایی ایتالیا و لورنس هاروی هنرپیشه‎ی نامدار آمریکایی غالباً در محل لوکیشن این فیلم حضور پیدا می‌کردند تا چگونگی بازی بیک‌ایمانوردی در سکانس‌های خطرناک توسط خودش را (که اصولاً توسط بدلکار بازی می‌شد) مشاهده نمایند. وی اکثر صحنه‌های خطرناک فیلم‌های خود را بدون استفاده از بدل شخصاً بازی کرد.

بیک‌ایمانوردی جوانی از قهرمانان ورزش رزمی کشتی کچ ایران بود، و حرفه‎ی اصلی وی که در سینما بسیار به او کمک کرد تا به شهرت برسد ورزش کشتی کچ بود، بیک در باشگاه‌های ستاره، نادر و کیان تهران ضمن تمرین، گاهی سمت مربی را نیز بر عهده داشت، بعدها وی تعدادی از شاگردان ورزشی خود را جهت پیش‎برد فن بدلکاری وارد سینمای ایران کرد.

بیک در سال (۱۳۴۷) طی پیشنهاد یک فیلمساز ایتالیایی برای بازیگری به آن کشور سفر کرد و در فیلم «صندلی الکتریکی» در نقش اول بازی کرد، همچنین بیک در سینمای ترکیه چهره‌ای شناخته شده بود و به عنوان بازیگر در چندین فیلم ترکی شرکت داشت. فیلم «فاتحین صحرا» به کارگردانی محمد زرین دست چندین بار با نام "Treasure of the Lost Desert" در بسیاری از کشورها به نمایش درآمد.

بیک‌ایمانوردی در فیلم‌های کُمدی با الهام از (نقش ستوان کلمبو با بازی پیتر فالک) به همراه گویشی شیرین با دوبله‎ی منوچهر اسماعیلی ظاهر می‌شد، که این فیلم‌ها در بین عامه‎ی مردم با استقبال زیادی همراه بود. وی در سال (۱۳۵۵) استودیو "آربی فیلم" RB مخفف (رضا بیک) را در خیابان نادری بنا نهاد، که در آن اقدام به تهیه‎ی فیلم‌های ایرانی و نیز خرید و دوبله‎ی فیلم‌های خارجی می‌نمود.