جستجو در منظوم برای «شبنم مقدمی»

سیدمحمدرضا حسینی: "اکسیدان" تلاش تکراری و بی‌مزه‌ایی ست برای مسخره کردن همه جنبه‌های مذهب و ترسیم فضای جامعه‌ایی که مردم از فشار حکومت و برای فرار از این شرایط سیاه ، حاضر به تغییر مذهب و همجنس بازی می‌شوند ...

محمدحسن بورچی: خجالت نکش، هم در خنداندن و ایجاد کمدی و انتقال اندیشه فیلمساز کاملا ناموفق است و در اسرع وقت مایمکن از ذهن بیننده خارج خواهد شد.

محمدحسین قلی‌پور: امروز با توجه به تم اصلی‌اش آن‌قدر که می‌بایست نتوانسته مخاطب را درگیر کند و روی آن تاثیر بگذارد.

سیدعلاء سیادت : داستان خجالت نکش در باره مردی روستایی ببا بازی احمد مهرانفر است که در دهه 70 و زمانی که 3تا بچه دارد تصمیم میگیرد با توجه به قانون های حمایتی کشور و قانون دوتا بچه کافیه ، دیگر بچه دار نشود و...

سیدعلاء سیادت : نفس روایتی تکه تکه با تصاویر زیباست ، اما این روایت به هم پیوستگی لازم را ندارد و هدف و داستان خود را گم کرده است.

میلاد خدابنده: فیلم اکسیدان با تمام کم و کاستی‌هایش بر خلاف بسیاری از آثار طنز این روزهای سینمای ایران، لااقل اندک حرفی برای گفتن دارد و با تمام شلختگی‌هایش در فیلمنامه، درنهایت سرِپا می‌ایستد و در زمره آثار قابل قبول قرار می‌گیرد.

نفیسه ترابنده: “اکسیدان” به قطع فیلمی است که نمی‌توان با خانواده و به خصوص فرزندان به تماشای آن نشست، حتی برای مخاطب بزرگسال نیز بعد از تماشای آن با اندکی تأمل بخاطر دیدن چنان فیلم سخیفی مشمئز کننده است.

امین پارسا: دراکسیدان شوخی‌هایی می‌بینیم که تا به حال در سینمای ایران کمتر دیده شده و موارد خفیف‌ترش بارها از طرف نهادهای مسئول مورد مواخذه قرار گرفته گرفته و حتی از پرده پایین کشیده شده‌اند. معلوم نیست اکسیدان با چه پشتوانه‌ای توانسته تا اینجا برسد و هم از چوب مسئولین و هم از ممیزی دور بماند!

علی فرقانی: فیلم خجالت نکش مشحون از اشارات سیاسی و اجتماعی است. اشاره به طرح کنترل جمعیت در دهه هفتاد و هشتاد و باز اشاره به سخنرانی‌های رئیس دولت پیشین در تاکید بر بچه‌دار شدن. شخصیت اصلی فیلم هم در اراده‌اش به بچه نیاوردن و هم در اراده‌اش به تولد دوباره یک نوزاد تابع همین شرایط سیاسی است.

مهدی مافی: فیلمنامه اصلا به خوبی و سرراستی زاپاس نبود و فیلم در طراحی موقعیت‌های کمدی هم عملکرد قابل دفاعی نداشت. ساخته سینمایی مقصودی چندان نتوانسته کارکرد خودش به عنوان یک فیلم کمدی را نشان دهد و باید منتظر ماند و دید با این تعاریف آیا در اکران مردمی موفق خواهد شد یا نه.

ساناز رمضانی: اگر رضا مقصودی را نمی‌شناسید همین بس که بدانید فیلم‌نامه کمدی‌های محشری چون «لیلی با من است» و «همیشه پای یک زن در میان است»، به قلم اوست. البته مقصودی که به‌جرئت می‌توان ادعا کرد بهترین فیلم‌نامه‌هایش را در کنار کمال تبریزی نوشته است

جواد معصومی: در کل اکسیدان نه تنها فیلمی بی‌اخلاق و ضدخانواده است؛ بلکه حتی شما را سرگرم نمی‌کند. توصیه‌ی ما به نویسندگان و کارگردانان چنین فیلم‌های این است که نظرات و اندیشه‎های خود را از سرچشمه و کتاب‌ها بگیرند؛ به‌جای تقلیدی از الگوی جدید نادانی، به نام متقن دانستنِ شبه‌اطلاعاتِ شبکه‌هایِ اجتماعی.