هومن نشتائی: مانی حقیقی به طور جذاب و دقیقی به مبحث «رسانه و معایب»ش پرداخته است. مانی حقیقی در این فیلم به طور «جاافتاده»‌ای مبحث رسانه و فضای مجازی را باز کرده است. تاثیرات آن روی زندگی «مردمِ امروز» را تشریح کرده است، و بصورت خلاقانه و استفاده از فضای فانتزی فیلم‌ش، معایب و مضرات‌ش را بازگو کرده است.

شایان شفایی: همانطور که پیش از این مطرح شد، خوک را نباید ساده انگاشت. خوک فیلمی است که با دید عمیق و نگاهی ثانویه، تعابیر و تحلیل‌های متفاوت و ارزشمندی از آن حاصل می‌شود که هر کدام با سبک و سیاق خاص خودشان یادآور بخشی از زندگی و جامعه امروزی می‌شود.

راد شهبازی: تنها نقطه ضعف فیلم ، این است که ایده اولیه درخشان حقیقی (قاتل سریالی) ، در همان مرحله خام اولیه باقی می‌ماند و کلیت داستان به همین موضوع محدود شده و چندان به آن اشاره ای نمی‌شود .

دبورا یانگ: فیلم خوک با فیلم های کنعان، پذیرایی ساده و کارگران مشغول کارند ، به رقابت می پردازد، داستانی غیرعادی پیرامون زندگی کارگردان ناامیدی که بدلیل بودنش در لیست سیاه نمی تواند فیلم بسازد.

فرزاد برخورداری: البته مانی حقیقی به شرایطی که دولت برای بعضی هنرمندان بوجود آورده است نیز انتقاد کرده است. همین که حسن کارگردانی است که اجازه کار ندارد خود انتقادی است. باید توجه داشت که در دنیای واقعی هم هنرمندانی هستند که اجازه قانونی برای کار ندارند.

میثم کریمی: در فستیوال کمدی‌های سطحی که این روزها در حال اکران در سینماهای ایران است، « خوک » مانی حقیقی یک نعمت در این ژانر محسوب می‌شود. اثری که به ابتذال رو نمی‌آورد و داستانی جذاب و بدیع را به مخاطب ارائه می‌کند که می‌تواند ذهن مخاطبش را به چالش بکشد.

هدیه میرزاده: خوک به عجیب و غریبی و مبهم گویی «اژدها وارد می‌شود» اثر قبلی حقیقی نیست، اما ویژگی بصری آن را هم ندارد. در اینجا، فیلمبرداری محمود کلاری با رنگ آمیزی پر زرق و برق و رنگ‌های غیرواقعی در صحنه پردازی فلینی گونه امیر حسین قدسی همه در کنار موسیقی پیمان یزدانیان کمک کرده است حال و هوای فانتزی هوی متال فیلم از آب درآید.

جسیکا کیانگ: طعنه‌های خوک جزئی‌تر و کمدی آن کلی‌تر از آن است که بعنوان نامزدی جدی برای جایزه اصلی فستیوال آن را در نظر گرفت. اما حداقل اگر آن را بعنوان نیمه دیگر فیلم چالش برانگیزتر اما تحسین برانگیزتر «اژدها» در نظر بگیریم، این کولاک غرابت، حقیقی را بعنوان جوکر در بسته فیلم‌سازان مؤلف ایرانی برجسته می‌کند و هر گروهی نیاز به یک فرد غیرقابل پیش‌بینی دارد.

هلیا ثامنی: طنز «خوک» از هر نظر بیش‌ازحد گسترده و ضعیف‌تر از آن چیزی است که بتواند برای بهترین جایزه‌ی این جشنواره، رقیبی جدی به شمار آید.«خوک» در کنار فیلم پر چالش‌ و درعین‌حال محبوب‌ «اژدها وارد می‌شود!» ترکیبی عجیب‌وغریب پدید می‌آورند، ترکیبی که حقیقی را در میان کارگردانان ایرانی به یک شوخی تبدیل می‌کند.

سمیه سادات حسینی: فضای فیلم «خوک» چهره‌ای بسیار مرفه، مدرن، شاد و هنری از ایران می‌سازد. البته او برای ایجاد فضای مدنظرش، چنان در نشان‌دادن این فضا اغراق کرده‌است و سبکی خاص از زندگی را به نمایش گذاشته که شاید از سوی برخی متهم شود که سبکی غیرایرانی و حتی غیر اسلامی را در زندگی ایرانی‌ها به نمایش گذاشته است.