بهزاد وفاخواه: «دارکوب» در کارنامه شخصی بهروز شعیبی هم یک‌قدم رو به عقب است. شعیبی هم می‌خواهد یک فیلم‌ساز عادی باشد مثل بقیه فیلم‌سازهای سینمای بدنه ایران.

کاوه قادری: بهروز شعیبی، «ضدمؤلف» خوبی نیست؛ حتی «تکنسین» خوبی هم نیست؛ حداقل به این معنا که قادر نیست درام سازی‌های نوعاً متفاوت با کیفیتی بایسته داشته باشد.

بهروز انوار: فیلم دارکوب از حیث مفهوم و جهان بینی فیلم‌های مهم و قابل بحث سینمای امسال است. فیلمی که سعی می‌کند در کنار یک قصه رمانتیک و احساسی حقایق تلخی از جامعه امروز را به مخاطبان و سیاستمداران نشان دهد.

محسن ظهرابی: همه مشکلات در فیلم‌های اجتماعی و واقع‌گرایی همچون دارکوب که تعدادشان کم هم نیست همان پاسخ نداشتن برای این سوال است که این فیلم بر چه مخاطبی چه اثری خواهد گذاشت و در راستای این اثرگذاری از چه لوازمی بهره برده است؟ از این منظر فیلم دارکوب نمره قبولی نمی‌گیرد و شعیبی فیلم به فیلم در حال پسرفت است.

محمدحسین قلی‌پور: با وجودی تلاش بسیاری که برای نمایش منصفانه و خیرخواهانه معضلات اجتماعی ناشی از اعتیاد صورت گرفته است اما باز هم آفت رئالیسم‌های اجتماعی به مزرعه دارکوب نفوذ کرده است و این اثر را در جرگه سایر آثار مشابه خود قرار داده است.

راد شهبازی: شعیبی نسبت به کارهای نخست خود پخته‌تر شده است. البته این درام اجتماعی خانوادگی به خاطر قصه تکراری‌‌اش ، موقعیت چالش‌برانگیزی برای شعیبی به حساب نمی‌آید اما تلاش او برای روایتی متفاوت و ظرافت خاص او برای تاثیرگذار بودن "دارکوب" قابل‌تحسین و ستودنی است .

مدیسا مهراب پور: اتفاقی که در «دارکوب» می‌افتد درواقع این است که هیچ اتفاقی در طول فیلم نمی‌افتد. زن معتاد همش می‌آید و آتش به پا می‌کند و می‌رود و دیگر هیچ!کارگردانی فیلم شدیداً تلویزیونی است و هیچ نکته‌ای به فیلم اضافه نمی‌کند.

علی سالاری نسب: فیلم در فضاسازی موفق بود،بازی‌ها را دوست داشتم، سارا بهرامی با استعداد بی‌نظیر بود،اما نباید از بازی‌های جذاب امین حیایی و مخصوصا مهناز افشار گذشت،همه از سارا بهرامی می‌گویند اما از نظر من نقش خانم افشار نیز خیلی سخت بود که افشار به خوبی از عهده ایفای نقش برآمد

مهدی فرقانی: این حجم بالای تصاویر احساسی و این اصرار بیش از حد بر گریستن درواقع نوعی واکنش دفاعی فیلم دربرابر ضعف‌های خودش است. اینجا دیگر فیلمنامه نویس برای پنهان کردن ضعف‌هایش دست به دامان مهارت‌های بازیگری می‌شود و با ایجاد صحنه‌هایی احساسی ذهن مخاطب را از پرسش‌های منطقی دور می‌کند.

سیدعلاء سیادت : دارکوب در کل فیلمی شریف است که قصه ای که به ظاهر بسیار تلخ می‌نماید را ، با لطایف سینما به گونه‌ای تعریف می‌کند که مخاطب نه دچار سیاه‌نمایی شود و نه در حین دیدن فیلم دچار آزار شود. اما از لحاظ کارگردانی حرکتی رو به عقب برای بهروز شعیبی محسوب می‌شود.

ساناز رمضانی: «دارکوب» همان‌قدر که انتظار داشتیم، قصه‌گو و پرکشش است. سکانس ابتدایی فیلم دریچه‌ای است به جهانی که زیر پایمان جریان دارد و از آن غافل هستیم، جهانی که شعیبی برای روایت قصه‌اش انتخاب کرده است.

محسن ظهرابی: این مسئله که فیلمی درباره مشکلات اجتماعی همچون اعتیاد، فروش بچه، فقر و خودفروشی باشد می‌تواند برچسب اجتماعی بودن به فیلمی بزند اما اعتباری برای فیلم به ارمغان نخواهد آورد.

محمدصادق باطنی: «دارکوب» فیلمی است آکنده از رنج. رنجهایی که در گوشه گوشه ی این شهر ریشه دوانده است و همچون برخورد مدام منقار دارکوب بر تنه درخت در حال ویران کردن جامعه شهریِ امروز است.