باز هم ارائۀ بیانیه به جای ساخت فیلم

فیلم«لانتوری»ساختۀ سوم رضا درمیشیان، روایت شکل‌گیری و فعالیت یک گروه بزه‌کار است به نام لانتوری که با رسیدن اعضایش به نقطۀ پایان، دستمایه‌ای شده است برای تحلیل‌های روان‌شناختی و جامعه‌شناختی دربارۀ زمینه و عوامل وقوع بزه در جامعه. فیلمی است با موضوع قصاص. لانتوری کلاژی است از اظهارنظرهای سیاسی و غیر سیاسی دیگر که فیلمساز به بهانۀ ساخت مستندی دربارۀ این گروه بزه‌کار، به شکلی گل‌درشت در دهان آدم‌های مختلف فیلمش قرار داده است تا در نمایشی مضحک، گفتگو دربارۀ یک معضل اجتماعی را تبدیل به مناظرۀ خود و خصم سیاسی‌اش کند و آرایش صحنه را نیز به‌نحوی پیش ببرد که نتیجۀ مورد نظرش حاصل آید.

فیلم«لانتوری»یک بیانیۀ تکه‌پاره است که مذبوحانه می‌کوشد لباس تصویر بر تن کند. همچنین فیلم یک خط در میان، در لابه‌لای گفتگو دربارۀ سیاه‌نمایی و آسیب‌شناسی (به عنوان تلاشی برای دفع دخل مقدر)، دست به نمایش صحنه‌هایی می‌زند که در سینمای ایران چندان سابقه‌ای ندارد. نمایش دختری روسپی که با افراد بانام و نشان‌دار به بستر می‌رود و با تهیۀ فیلم از صحنه‌های این عمل، آن را جهت اخاذی در اختیار اعضای تیمش قرار می‌دهد، نمایش صحنه‌های‌منزجرکنندۀ اسیدپاشی، نمایش صحنه‌های مهوع بزه‌کاری، نمایش صحنه‌های هولناک قصاص چشم و بسیاری صحنه‌های دیگر، بخشی از معجونی است که فیلمساز در ادامۀ آثار قبلی خود تلاش دارد به عنوان سبک کاری خود به سینمای ایران تحمیل کند. لانتوری، در فضایی معلق میان میتینگ و سینما، ملغمه‌ای است از شعار و صدور حکم و اشاعۀ فحشا که از فرصت پیش روی خود به آسانی برای تمسخر رئیس‌جمهور پیشین و استهزای مخالفان سیاسی خود و دفاعیه‌خواندن برای فیلم قبلی‌اش نمی‌گذرد.