سه‌گانه حجازی کامل شد

همان‌طورکه انتظار می‌رفت «مرگ ماهی» در راستای فیلم‌های پیشین آقای حجازی است و فکر می‌کنم سه‌گانه او با ساخت این فیلم کامل شد. «زندگی خصوصی آقا و خانم میم»، «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» و «مرگ ماهی» سه‌فیلمی است که از طریق دیدن آنها می‌توانیم بگوییم که روح‌الله حجازی، ژانر موردعلاقه‌اش را پیدا کرده است و می‌تواند به بهترین شکل ممکن بیانش کند و از این منظر دیدن این فیلم لذت‌بخش است.

طراحی صحنه و لباس، همچنین فیلمبرداری بسیار خوب فیلم همراه با نورهای زردرنگی که کهنگی لوازم خانه را بهتر نشان می‌داد، از نکات قابل‌توجه فیلم بود و با فضای فیلم مناسبت داشت. در این فیلم می‌بینیم که رابطه آدم‌های یک خانواده دچار پیچیدگی‌هایی می‌شود که در نهایت متوجه می‌شوند مدت‌هاست که از هم دورند و به نظر دغدغه اصلی آقای حجازی بیان این موضوع است. با اینکه مرگ ماهی را فیلم موفقی می‌دانم اما معتقدم که اگر قرار باشد در فیلم‌های آینده، روح‌الله حجازی باز همین موضوع را ادامه بدهد به‌تدریج از جذابیت‌های فیلم‌های او کاسته خواهد شد و مخاطب قطعا دیگر نمی‌تواند عنصر غافلگیری را در آثار او پیدا کند. همان‌طور که آقای حجازی هم اشاره کردند. نمایش این فیلم در برج میلاد به آقای علی حاتمی و رسول ملاقلی‌پور تقدیم شد و مضمون فیلم «مادر» علی حاتمی در این فیلم تکرار شده است؛ اینکه بعد از سال‌ها اعضای این خانواده در یک‌مکان بسته دورهم جمع می‌شوند و مجبور هستند برای چندروز همدیگر را تحمل کنند و روابط این خانواده مثل دملی است که سر باز می‌کند. موضوع این فیلم به‌خودی‌خود جذاب است اما احساس می‌کنم شاید لازم بود تا پیچشی در فیلمنامه اتفاق می‌افتاد تا آن را از فیلم‌های قبلی آقای حجازی متفاوت کند.

همان‌طور که انتظار می‌رفت بازی بازیگران این فیلم قابل‌قبول بود. پانته‌آ بهرام در نقش یک پیشخدمت کلاسیک ظاهر شده بود که حامل رازهایی از این خانه است که از چشم سایر اعضای خانواده دور مانده؛ نقش آشنایی که او به‌خوبی آن را ایفا کرده است. نیکی کریمی نیز در نقش یک‌زن شکننده و حساس ظاهر شده که بازی قابل‌قبولی را از او می‌بینیم، ریما رامین‌فر نیز ایفاگر نقش زنی است که همانند نقشی که از او در یه‌‌حبه‌قند دیدیم، می‌تواند حلقه اتصال سایر اعضای خانواده باشد. بابک کریمی نیز سال‌به‌سال حضور پررنگ‌تری در سینما پیدا می‌کند که فکر می‌کنم حضور مغتنمی است.