نقد فیلم سینمایی اژدها وارد می‌شود

فیلمی که پیش از آغاز جشنواره فجر حواشی بسیاری داشت و در جشنواره پیش روی برلین جزو انتخاب‌شده‌هاست. اثری سوررئالیستی که تم جست‌وجو را در بازه خاطره‌نمایی فیلمساز در پیش می‌گیرد.

وجه تمایز«اژدها وارد می‌شود»با دیگر آثار سینمای ایران در بی‌کرانگی موضوع، ژانر و روایت بوده که معجونی از انگاره‌های ذهنی فلسفنده را در بسته‌ای طنازانه با رویکرد معمایی و براساس تم جست‌وجو و ساختاری فراواقع‌گرایانه نمایان می‌کند. این همه عناوین برای اژدهای ساخته شده توسط مانی حقیقی به دلیل همین سرکشی بی‌قید و بند فیلمساز در جهان روایی ناهمگونی بوده که همچون پازل به هم ریخته‌ای در نقطه‌گذاری‌هایی به هم متصل می‌شوند. از این رو فیلم قابل تامل«اژدها وارد می‌شود»نیاز به تحلیلی جامع برای پدیده‌های معنایی و فرم‌های روایی نهفته در آن دارد و به اجمال همین بس که در«اژدها وارد می‌شود»شاهد جهان وارونه‌ای هستیم که راز صندوقچه پدری بهانه‌ای می‌شود از بازگشایی آرزوهایی دیداری و شنیداری؛ آنجا که بادکنک‌های رنگین کودکی‌ها در کویر دلبستگی‌ها به پرواز درمی‌آید یا عصاره ناب شنیدن از دامن کوه، صدای حقیقت می‌جوید. 

طراحی صحنه متناسب امیرحسین قدسی، تدوین هوشمندانه هایده صفی‌یاری، تصویربرداری خلاقانه هومن بهمنش و موسیقی همیشه شنیدنی کریستف رضاعی با وجود ناپختگی برخی سکانس‌ها و وجود شخصیت‌های بی‌کارکرد، فیلم«اژدها وارد می‌شود»را به اثری قابل توجه بدل کرده است.