مروری بر کارنامه بازیگر کرد محبوب این روزهای سینمای ایران

به بهانه تولد نوید محمدزادهگروه منظومسعی دارد نگاهی به کارنامه نوید محمدزادهبیندازد. نوید محمدزاده این روزها در نوروز 98 فیلم "متری شیش و نیم" را روی پرده سینما دارد. این فیلم با استقبال بی نظیری روبرو شده است. نوید محمدزاده همچنین در فیلم سرخ پوست‌ها در جشنواره امسال هنرنمایی کرده است و باید منتظر اکران آن در سینماهای کشور باشیم. نوید محمدزاده یکی از همشهری های کرد ما می‌باشد که در سال 65 در ایلام به دنیا آمده است. اولین بار نوید محمدزاده با فیلم "عصبانی نیستم" توانست خود را بسیار مطرح کند. جالب است بدانید که نوید محمدزاده 9 فیلم بازی کرده است و 20 افتخار در کارنامه خود دارد.  از سال 87 وارد حرفه ی بازیگری شد و در فیلم در میان ابرها به کارگردانی روح الله حجازی به ایفای نقش پرداخته بود . پس از آن با حضور در فیلم عصبانی نیستم توانست به خوبی بدرخشد و نظر منتقدین را جلب نماید و بسیاری از ان ها وی را لایق دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مرد از جشنواره فجر 32 می دانستند که با فشارهای گروهی خارج از سینما فیلم "عصبانی نیستم" از جشنواره حذف شد و سیمرغ به او نرسید. نوید محمدزاده در سال 94 برای بازی در فیلم ابد و یک روز از سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد . پس از آن نیز جایزه بهترین بازیگر جشنواره ی بین المللی براتیسلاوا 2015 را برای بازی در فیلم ناهید دریافت نمود. وی همچنین در هجدهمین جشن خانه سینما در سال 95 بار دیگر برای بازی در فیلم" ابد و یک روز" تندیس بهترین بازیگر مکمل مرد را گرفت.

فراتر از اینها، راز موفقیت او چیست؟ این بازیگر به ذات بازیگری پی برده و اگر می درخشد صرفا به واسطه استعداد و توان است، نه چیز دیگری.

مروری بر کارنامه نوید محمدزاده

عصبانی نیستم!

سال ساخت:1392

نقش چه بود؟نوید محمدزاده نقش یک دانشجوی ستاره دار در «عصبانی نیستم!» را بازی کرد که بعد از اخراج از دانشگاه گرفتار مشکلات عدیده می شود؛ چه در کار و چه در ازدواج. او اما نباید کنترل خود را از دست بدهد و سعی می کند بر عصبانیت مرگبار خود فائق آید. نوید تا پایان قصه گرفتار مشکلات است و در اوج استیصال.

نقش چطور جان گرفت؟محمدزاده در فیلم رضا درمیشیان تصویری ملموس از یک دانشجو نشان می دهد که غرق در مشکلات شده. این کاراکتر از کلیشه ها دور است و بازیگر برای نمایش شخصیت و اثبات توانایی خود «زور» نمی زند. نقش قابلیت افتادن در ورطه «اغراق» و «شعارزدگی» را دارد؛ چون کاراکتر نوید آدمی است بی اعصاب که مشکلات از همه طرف به او هجوم می آورند ولی نباید وا بدهد. محمدزاده همه حس درونی شخصیت را با کمک چهره اش نمایش می دهد و این یعنی تسلط بر اجزای صورت؛ یعنی بهره مندی از پشتوانه تئاتری.

درباره کارگردان: رضا درمیشیان بعد از سال ها دستیاری کارگردان های مطرحی چون داریوش مهرجویی، علیرضا داودنژاد و فریدون جیرانی سال 90 «بغض» را ساخت و خود را به عنوان یک استعداد به اثبات رساند. او برای دومین فیلم خود یعنی «عصبانی نیستم!» سراغ نوید محمدزاده رفت که تا آن زمان چندان شناخته شده نبود. نوید تجربه چند فیلم داشت و در تئاتر معروف بود اما در سینما تا پیش از «عصبانی نیستم!» فرصتی برای عرض اندام به دست نیاورده بود.

سرنوشت در اکران: فیلم که از سال 92 تا اردیبهشت همین امسال توقیف بود، به فروش سه میلیاردی رضایت داد. این فروش باعث شده «عصبانی نیستم!» رتبه دهم باکس آفیس را به دست بیاورد و بالاتر از «آن سوی ابرها»، «خوک»، «فراری»، «دلم می خواد» و ... بایستد. فیلم هایی که نام کارگردان و بازیگران مطرحی در تیتراژ شان دیده می شود. حتما بخشی از گیشه فیلم به حاشیه های آن باز می گردد اما فروش اصلی را باید به پای نوید نوشت.

ناهید

سال ساخت: 1393

نقش چه بود؟ بعد از «عصبانی نیستم!» گمان می رفت نوید تبدیل به بازیگری پرکار شود اما او فقط در «ناهید» حضور یافت. شخصیت او در فیلم آیدا پناهنده تفاوتی کامل با کاراکتر «عصبانی نیستم!» داشت. محمدزاده نقش یک پدر جوان را بازی کرد که معتاد است و زنش او را ترک کرده.

نقش چطور جان گرفت؟ شخصیت های معتاد پتانسیل رفتن روی اعصاب را دارند؛ به ویژه این که کاراکتر احمد با پسرش رفتار درستی نداشته، دست کجی می کند و از سوی همسر طرد شده و اینها می توانست مخاطب را پس بزند. محمدزاده اما این شخصیت را «شیرین» بازی کرد تا جایی که حتی در برخی لحظه ها رفتار و گفتارش از تماشاچی خنده می گیرد. چالش دیگر محمدزاده در «ناهید» صحبت به لهجه گیلی است که به خوبی از پس آن بر آمده است. فراز دیگر بازی نوید جایی است که قصد حذف رقیب را دارد اما به دلیل اعتیاد و عدم تمکن مالی ناموفق است.

درباره کارگردان: آیدا پناهنده بعد از ساخت چند فیلم کوتاه و مستند، سه فیلم تلویزیونی کارگردانی کرد. اتفاقا دو فیلم «آبروی از دست رفته آقای صادقی» و «قصه داود و قمری» از تله های موفق تلویزیون به شمار می روند. او سال 93 نخستین فیلم سینمایی اش یعنی «ناهید» را ساخت و از نوید محمدزاده برای بازی در آن دعوت کرد. او دو سال پیش نیز «اسرافیل» را کارگردانی کرد که اثری موفق محسوب می شود.

سرنوشت در اکران: «ناهید» آبان 94 روی پرده رفت و در روزهایی که گیشه سینما سرد بود، فقط 400 میلیون تومان فروش کرد. طبعا به دلیل جایگاه محمدزاده در سال 94 (که هنوز تبدیل به بازیگری محبوب برای عامه مردم نشده بود) و نیز به این خاطر که «ناهید» فیلم او نیست و نقشش فرع بر داستان است، موفقیت یا عدم موفقیت گیشه آن را نمی توان به پای محمدزاده نوشت.

ابد و یک روز

سال ساخت: 1394

نقش چه بود؟ «لانتوری»، «خشم و هیاهو» و «ابد و یک روز». سال 94 برای نوید با سه فیلم متفاوت گذشت که در نهایت «ابد و یک روز» روی بقیه سایه انداخت و شد شناسنامه او. بازی نوید در نقش محسن حتی روی کل فیلم سایه انداخته و «ابد و یک روز» با اسم او گره خورده است.

نقش چطور جان گرفت؟ معتاد دوست داشتنی، پارادوکسی است که معدود بازیگرانی مثل محمدزاده می توانند معنایش کنند. او در «ابد و یک روز» نقش مکمل بازی می کند ولی همه نگاه ها به سمت شخصیت اوست. محمدزاده از یک معتاد از ریخت و قیافه افتاده، وجهی تازه به نمایش گذاشت که با وجود وضعیت بدی که دارد، احساساتی و مهربان است و برای دفاع از خانواده اش هر کاری می کند. او این بار هم مشابه فیلم های قبل، چند سکانس درگیری و دعوا داشت اما مرز میان یک مرد معتاد و عصبی را به خوبی حفظ کرد. محمدزاده در این فیلم چند سکانس طلایی داشت که طبیعتا در سینمای ایران ماندگار می شود. مهم ترین آن دیالوگ معروفی است که خطاب به خواهرش (پریناز ایزدیار) می گوید: «نرو سمیه». این دیالوگ با بازی درخشان محجمدزاده موتیف شوخی با اتفاقات مختلف اجتماعی شده. محمدزاده به خوبی حس ترحم و نفرت را در بازی اش نشان می دهد تا مخاطب به شکل توأم از دستش حرص بخورد و برایش دل بسوزاند.

درباره کارگردان:سعید روستایی در اولین تجربه کارگردانی خود صاحب رکوردهای منحصر به فردی شد که نامزدی و جوایز فجر بخشی از آن است. او کارگردان توانمندی است که بعد از سه سال تصمیم گرفته فیلم دومش را به سرانجام برساند.

سرنوشت در اکران: «ابد و یک روز» نوروز 95 روی پرده رفت و به فروش 12 میلیارد تومانی دست یافت. بخش عمده ای از این موفقیت مدیون بازی درخشان محمدزاده است. او خیلی زود به جایگاهی رسید که قدرت جذب مخاطب به سالن را دارد و بعد از «ابد و یک روز» این اتفاق برایش به شکل محسوس تری رخ می دهد.

لانتوری

سال ساخت: 1394

نقش چه بود؟در سال 94 نوید محمدزاده بین پیگیران سینما همه گیر شده بود اما این بازیگر سخت گیرانه به پیشنهادها پاسخ می داد. یکی از فیلم هایی که پذیرفت بازی کند «لانتوری» است در نقش پاشا. پاشا جوانی است تبهکار که به همراه دوستانش اخاذی می کند. ریش بلند و موهای فر، او را از دیگران متمایز کرده اما تفاوت اصلی جایی رقم خورد که این پسر خلافکار عاشق یک دختر دانشجو (مریم پالیزبان) می شود. تفاوت فرهنگی و جهان بینی شان اما آن قدر زیاد است که دختر نه می گوید و همین زمینه طغیان پاشا و اسیدپاشی او را فراهم می کند.

نقش چطور جان گرفت؟ شخصیت پاشا چند حالت مختلف دارد؛ ابتدا با دوستانش در حال اخاذی است، در ادامه نوبت عاشقی پیش می آید، فصل بعدی اسیدپاشی است و بعد از آن نوبت انتقام فرا می رسد. نوید محمدزاده برای هر بخش طراحی مجزایی دارد و سعی می کند ریزه کاری های مناسب به رفتار شخصیت بدهد. اوج بازی او زمانی است که قرار است مورد انتقام قرار گیرد. او نقش را به گونه ای بازی می کند که گویی با یک محکوم به قصاص واقعی روبرو هستیم. تمنای او برای بخشش، نه فقط در کلام جاری است که با حالت بدن و چهره این خواهش را فریاد می زند. بازی خوب نوید محمدزاده و درک درستش از شخصیت باعث می شود در لحظه قصاص، به رغم آن که می دانیم پاشا چه موجود پلیدی است، برایش دل بسوزانیم.

درباره کارگردان: «لانتوری» دومین همکاری نوید محمدزاده و رضا درمیشیان است که دو سال بعد از «عصبانی نیستم!» شکل گرفت.

سرنوشت در اکران: وقتی فیلم در جشنواره رونمایی شد صف های طولان یبرایش شکل گرفت. این استقبال در اکران عمومی نیز تداوم یافت. «لانتوری» سال 95 به فروش 6 میلیارد و 300 میلیون تومانی رسید که برای یک فیلم جدی رقم قابل قبولی است.

خشم و هیاهو

سال ساخت: 1394

نقش چه بود؟ «خشم و هیاهو» برداشتی است از زندگی یک ورزشکار معروف که همسرش به قتل می رسد و سال ها زندگی اش سوژه رسانه ها می شود. هومن سیدی در این فیلم به جای یک ورزشکار، زندگی یک خواننده را محور قرار داد و نوید محمدزاده آن را بازی کرد. این خواننده که از شهرت زیادی برخوردار است، به رغم داشتن زن و فرزند عاشق دختری می شود و همین زمینه سقوطش را فراهم می کند.

نقش چطور جان گرفت؟ او خیلی خوب می داند چطور دو وجه متفاوت یک هنرمند (بخوانید یک انسان) را بازی کند: وجهی شیک و مثلا مردمی و وجهی که هیچ رحم و انصافی نسبت به جنس مخالف در آن دیده نمی شود. محمدزاده نرم و روان بازی کرد و برای جان دادن به شخصیت کار اضافه انجام نداد. کار سخت تر او جایی است که گیر افتاده و زندگی اش را تباه شده می بیند. تغییر لحن برای نمایش موقعیت جدید شخصیت، امتیاز دیگر بازی محمدزاده در «خشم و هیاهو» به حساب می آید.

درباره کارگردان: بعد از «سیزده»، «خشم و هیاهو» دومین همکاری هومن سیدی و نوید محمدزاده قلمداد می شد. همکاری قبلی شان تحسین شده است اما نقش نوید چندان پررنگ نبود. سیدی پیش از آن، «آفریقا» و «اعترافات ذهن خطرناک من» را ساخته بود که هر دو با استقبال منتقدان و سخت پسندها قرار گرفت. سیدی از کارگردان های خوش استعداد سینمای ما به شمار می آید.

سرنوشت در اکران: «خشم و هیاهو» به راحتی پتانسیل فروش بالا را داشت اما نفروخت. هم قصه اش جذاب است، هم بازی ها مجذوب کننده است و هم این که تماشاچی بلافاصله پس از تیتراژ درگیر سوژه فیلم می شود. «خشم و هیاهو» برخلاف انتظار به فروشی که باید ترسید و با یک میلیارد و 500 میلیون تومان از گیشه خداحافظی کرد. در شرایطی که نوروز سال 95، فیلم های چیده شده در کنار آن شگفتی آفریدند، استقبال پایین از فیلم سیدی عجیب بود.

بدون تاریخ، بدون امضا

سال ساخت: 1395

نقش چه بود؟ نوید محمدزاده نقش موسی را بازی می کند که در جریان یک تصادف با دکتر کاوه نریمان (امیر آقایی) آشنا شده. این تصادف موسی را که از طبقه محروم جامعه است مقابل پزشکی از طبقه بالادست قرار می دهد. بعد از تصادف، امیرعلی (پسر موسی) فوت می کند و تصور می شود تصادف دلیل مرگ امیرعلی بوده، اما بعد از مشخص شدن جواب آزمایش پزشکی قانونی علت مرگ غذای مسموم اعلام می شود. خبری که موسی را دچار سردرگمی و نگرانی می کند و به دلیل خرید مرغ های ارزان قیمت که بعدا اعلام می شود فاسد بوده خودش را مقصر می داند و ...

نقش چطور جان گرفت؟ نوید در نقش موسی شخصیتی باورپذیر را به نمایش گذاشته و همین باورپذیری سبب شده او در به نمایش گذاشتن یک همسر غیرتی و یک پدر نگران عذاب وجدانش را به خوبی به مخاطبش منتقل کند. محمدزاده تجربه بازی در نقش های پرخاشگر را پیش از این هم داشته و معمولا موفق بوده. او در اینجا یک پرخاشگری کنترل شده را ارائه می دهد که با موقعیت شخصیتش همخوانی دارد. محمدزاده فراز و فرودهای احساسی شخصیت موسی را که در طول داستان در جریان مرگ فرزندش اتفاق افتاده با یک عذاب وجدان باورپذیر اجرا می کند.

درباره کارگردان: وحید جلیلوند بعد از کنار گذاشتن گویندگی و بازیگری سراغ کارگردانی سینما رفت که حاصلش شده دو فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» و «بدون تاریخ، بدون امضا». او برای این دو فیلم کلی جایزه داخلی و خارجی به دست آورده است.

سرنوشت در اکران: «بدون تاریخ، بدون امضا» را باید شگفتی اکران چند سال اخیر بدانیم. این فیلم بعد از جشنواره فجر سال پیش اکران شد و در این فصل که به روزهای مرده اکران معروف است، گیشه ای موفق تجربه کرد. اکران فیلم ابتدای سال هم ادامه داشت و در نهایت به فروش 5 میلیاردی رسید.

مغزهای کوچک زنگ زده

سال ساخت: 1396
نقش چه بود؟ شاهین (نوید محمدزاده) در «مغزهای کوچک زنگ زده» پسر دوم یک خانواده خلافکار است که در حلبی آباد زندگی می کنند. او از نظر ذهنی کمی عقب مانده است. برادر بزرگ خانواده شکور با بازی فرهاد اصلانی، کارگاه تولید مواد مخدر صنعتی دارد و بیشتر کارگرانش بچه های بی سرپرستی هستند که آنها را خریده و برای این کار پرورش داده است. شاهین به دلیل عقب ماندگی اش خیلی از جانب شکور مورد اعتماد نیست و بیشتر از این که مشغول کار باشد، روزگارش به شیطنت و دله دزدی در محل می گذرد.
نقش چطور جان گرفت؟ نوید محمدزاده با بازی در این فیلم ثابت کرد در کنار تمام کاراکترهایی که تا به حال داشته، یکی از بهترین گزینه ها برای بازی در نقش عقب مانده ذهنی هم است. دندان های بیرون زده و زخم عمیقی که بر پیشانی اش دیده می شد، او را بیشتر در این نقش جا انداخت. در ابتدای فیلم داستان از شخصیت شاهین فاصله دارد و مخاطب از نیمه دوم او را به عنوان بازیگر نقش اول می بیند، اما محمدزاده به کمک هومن سیدی سیر صعودی بازی اش را درست حفظ کرده. نقطه عطف بازیگری اش در سکانس ملاقات شاهین و شکور در زندان است و مخاطب کاراکتر عقب مانده ای را می بیند که در انتها قهرمان زندگی خودش می شود.
درباره کارگردان: سومین همکاری هومن سیدی و نوید محمدزاده در «مغزهای کوچک زنگ زده» رقم خورد. این بار نتیجه همکاری موفق تر از پیش بود.
سرنوشت در اکران: «مغزهای کوچک زنگ زده» قرار است پاییز امسال روی پرده برود. این فیلم در جشنواره سال پیش رونمایی شد و به زعم مخاطبان بهترین فیلم جشنواره بود. منتقدان هم به آن روی خوش نشان دادند. پیش بینی می شود فیلم بیش از پنج میلیارد تومان فروش داشته باشد. بازی نوید محمدزاده فصل مشترک تحسین ها در جشنواره سال گذشته بود و همگی به درخشش او اذعان داشتند.
نوید محمدزاده در جشنواره های داخلی و خارجی صاحب جوایز زیادی شده و بارها نامش در میان نامزدهای دریافت جایزه قرار گرفته است.

سالی چهار موفقیت جشنواره ای

از سال 92 که نقطه عطف نوید محمدزاده در بازیگری است، تا حالا 20 بار نامش میان نامزدها و برنده ها دیده شده. این اتفاق معطوف به جشنواره داخلی نیست و چهار جایزه اش در جشنواره های جهانی به دست آمده. از این منظر، نویدمحمدزاده دارای یک رکورد است که هر سال به حدود چهار موفقیت جشنواره ای رسیده. چنین کارنامه ای نشان می دهد بازی نوید نه تنها مورد توجه مخاطبان سینما بوده که داوران جشنواره هم بر کیفیت آن صحه گذاشته اند.

جشنواره فجر
چند جایزه: دو سیمرغ
برای چه فیلم هایی: «ابد و یک روز» و «بدون تاریخ، بدون امضا»
در جشنواره سی و چهارم فجر سیمرغ مکمل بهترین بازیگر را برای «ابد و یک روز» به دست آورد. درخشش او به قدری خیره کننده بود که جای هیچ شکی برای داوران باقی نماند. یک سال بعد او بار دیگر به جایزه رسید. این سیمرغ هم مکمل بود و برای «بدون تاریخ، بدون امضا» به دست آمد. البته بازی محمدزاده در «عصبانی نیستم!» نیز داوران جشنواره سی و دوم را مجاب کرده بود، سیمرغ را به او بدهند اما اعتراض برخی رسانه ها باعث عقب نشینی دبیر وقت جشنواره فجر و نامه فرمایشی کارگردان از انصراف در جشنواره شد. جایزه به رضا عطاران رسید اما فرامرز قریبیان، یکی از اعضای هیات داوران گفت جایزه مال نوید بوده.

تندیس خانه سینما
چند جایزه: دو تندیس
برای چه فیلم هایی: «ابد و یک روز» و «بدون تاریخ، بدون امضا»
تازه ترین جایزه ای که نوید محمدزاده به آن رسیده «بدون تاریخ، بدون امضا» از جشن بیستم خانه سینما است. او سال پیش هم برای «ابد و یک روز» به جایزه رسید و این گونه دبل کرد. هر دو جایزه اش در خانه سینما، نقش مکمل است. او در جشن امسال برای تندیس نقش اصلی هم نامزد بود؛ برای «خفه گی» و «عصبانی نیستم!». این فیلم ابتدا در جشنواره فجر رونمایی شد و مورد توجه قرار گرفت. محمدزاده در در فیلم فریدون جیرانی نقش مردی روان پریش را بازی می کند که زنش در یک تیمارستان بستری است. رابطه ای بین او و پرستار شکل می گیرد و در نهایت منجر به قتل دختر می شود.

جایزه انجمن منتقدان
چند جایزه: دو تندیس
برای چه فیلم هایی: «عصبانی نیستم!» و «ابد و یک روز»
نوید محمدزاده دو بار در جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی صاحب جایزه شده است. او اولین تندیس خود را برای بازی در «عصبانی نیستم!» گرفت و دومی به خاطر فیلم «ابد و یک روز» به دست آمد. او در جشن دهم انجمن منتقدان برای «خشم و هیاهو» و «لانتوری» و در جشن یازدهم برای فیلم «خفه گی» نامزد دریافت جایزه شده بود. این تعداد نامزدی و جایزه نشان می دهد، بازی محمدزاده مورد تایید جماعت سخت پسند سینما قرار گرفته و مهر تاییدی است بر مسیری که طی چند سال اخیر پیموده. جالب آن که او در سالی برای «عصبانی نیستم!» جایزه منتقدان را دریافت کرد که فیلم در محاق بود و جشنواره فجر جایزه نوید را دریغ کرده بود.

جشن حافظ
چند جایزه: یک تندیس
برای چه فیلم هایی: «ابد و یک روز»
سال 94 برای نوید محمدزاده ویژه است. او به خاطر بازی در «ابد و یک روز» در فصل جوایز خوش درخشید و اجازه نداد جایزه به رقبا برسد. ابتدا سیمرغ جشنواره سی و چهارم فجر را گرفت و بعد از آن در جشن انجمن منتقدان و در جشن خانه سینما به تندیس رسد. نوید در شانزدهمین جشن حافظ هم موفق به کسب تندیس برای «ابد و یک روز» شد. بازی درخشان او در فیلم سعید روستایی داوران را هم برای دادن جایزه مجاب کرد. این نشان می دهد نقش محمدزاده در «ابد و یک روز» خاص ترین نقش کارنامه اش است. علاوه بر این نام او در دوره هفدهم جشن حافظ هم میان نامزدها قرار داشت؛ به خاطر بازی در «لانتوری». او در جشن امسال هم برای «بدون تاریخ، بدون امضا» نامزد تندیس بود اما آن را به دست نیاورد.

جوایز جهانی

چند جایزه: چهار
از کدام جشنواره ها: جشنواره ونیز، آسیاپاسفیک و براتیسلاوا
علاوه بر جوایز داخلی، محمدزاده صاحب افتخارات بین المللی هم هست. او در جشنواره فیلم براتیسلاوا دبل کرده و صاحب دو جایزه شده است. یک بار به خاطر «ناهید» آیدا پناهنده به جایزه رسید و یک بار هم برای «بدون تاریخ، بدون امضا»، فیلم وحید جلیلوند. او برای این فیلم در جشنواره ونیز و آسیاپاسفیک هم صاحب جایزه شده که ارزشمندترین جوایز او تا به حال محسوب می شوند. نکته دیگر این که فیلم هایی که نوید محمدزاده بازی کرده، در جشنواره های جهانی هم صاحب جایزه شده اند. این یعنی او موقع انتخاب حواسش جمع بوده و به پیشنهادهایی بله گفته که تراز جهانی دارند. پر افتخارترین فیلم نوید «بدون تاریخ، بدون امضا» است که در بیش از 15 جشنواره جهانی حاضر بوده و غالبا هم نامزد شده یا جایزه گرفته.

نامزدی ها
چند نامزدی: 9تا؛ دو نامزدی در جشنواره فجر، دو نامزدی در جشن خانه سینما، سه نامزدی در جشن انجمن منتقدان و دو نامزدی در جشن حافظ
برای چه فیلم هایی: در جشن امسال خانه سینما برای «خفه گی» و «عصبانی نیستم!» نامزد دریافت تندیس شده بود. نام او در میان نامزدهای نقش مکمل هم قرار داشت که در نهایت منجر به دریافت تازه ترین جایزه اش شد؛ به خاطر «بدون تاریخ، بدون امضا». به نظر می رسید او برای «عصبانی نیستم!» مزد سال ها صبرش را بگیرد اما این جایزه به حامد بهداد برای «سد معبر» رسید و او جایزه مکمل را دریافت کرد. با این جایزه مجموع افتخارات داخلی نوید محمدزاده این گونه شد: هفت جایزه شامل دو سیمرغ فجر، دو تندیس جشن خانه سینما، دو جایزه جشن انجمن منتقدان و نویسندگان و یک تندیس جشن حافظ.