آهنگ های سریال شهرزاد 2 (5 قطعه)

چه شبا پنجره رو بستم تا
عطر یادت نره از خونه ی من
چه شبا که یاد تو بارون شد
تا سرازیر شه از گونه ی من
چه شبا که با خودم جنگیدم
بلکه سرنوشتمو عوض کنم
عشق با من متولد شده بود
نمیشد سرشتمو عوض کنم
کاش مهرت به دلم نمی‌نشست
تا که مبتلای پاییز نشم
عشق من کاش ندیده بودمت
تا با تنهایی گلاویز نشم
کاش.. ای کاش کنارم بودی
تا ببینی که چقدر دلتنگم
تا ببینی که دارم به خاطرت
با گذشته ی خودم میجنگم
حتی تا تلخترین لحظه ها
هیشکی اندازه ی تو شیرین نیست
حتی تو شادترین لحظه ها
هیچکی اندازه ی من غمگین نیست
بغض مثل رود راهی میشه و
توی دریای گلو میریزه
بین ما سنگ ترین دیواره
اما عاقبت فرو میریزه..
کاش مهرت به دلم نمی‌نشست
تا که مبتلای پاییز نشم
عشق من کاش ندیده بودمت
تا با تنهایی گلاویز نشم
کاش.. ای کاش کنارم بودی
تا ببینی که چقدر دلتنگم
تا ببینی که دارم به خاطرت
با گذشته ی خودم میجنگم

کاش ای تنها امید زندگی
می توانستم فراموشت کنم
یا شبی چون آتش سوزان دل
در مزار سینه خاموشت کنم

کاش چون خواب گران از دیده ام
نیمه شب ها یاد رویت می گریخت
مرغ دل افسرده حال و بسته پر
از دیار آرزویت می گریخت

کاش احساس نیاز دیدنت
از وجودم چون وجودت دور بود
در دلم آتش نمیزد آن نگاه
کاش آن شب چشم هایم کور بود

کاش از باغ خوش رویای تو
دختر اندیشه ام پر میگرفت
فارغ از اندیشه ی هجران و وصل
زندگی بی عشقت از سر میگرفت

کاش آن شب در گلستان خیال
ای گل وحشی نمی چیدم تو را
تا نسوزم در خزان آرزو
کاشکی هرگز نمی دیدم تو را

کاشکی هرگز نمی دیدم تو را
کاشکی …

دو روزه دنیا برام قفس تر از قفسه
بهم نفس برسون هوام دوباره پسه
هوامو داشته باش میگن تو مومنی و
دم ِ مسیحاییت نفس تر از نفسه..
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
من که یادم رفته چی دردمه چی دوامه
برام مهمم نیست کی نیستش و کی باهامه
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
یه مرگ تازه میخوام به جای زندگیم
نزار که کشته ی این زهر گزنده بشم
میخوام تو این بازی یه بار برنده بشم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم
همیشه میلنگه یه جای زندگیم
الهی من بمیرم برای زندگیم..

یگرین ابر بهاری جان باریدن ندارد
این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد
این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم
آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم
پیش چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی
در درونم مینشیند شوکران تلخ کامی
نام تو چون قصه هر شب مینشیند بر لب من
غصه ات پایان ندارد در هزار و یک شب من
روی بالینم به گریه نیمه شب سر میگذارم من
از تو این دیوانگی را هدیه دارم هدیه دارم من
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بی قرار و زار و بیمارم تو کردی تو
غم عشق تو مادرزاد دارم نه از آموزش استاد دارم
بدان شادم که از یمن غم تو خراب آباد دل آباد دارم خراب آباد دل آباد دارم

ای دریغا ای دریغا از جوانی از جوانی
سوخت و دود هوا شد پیش رویم زندگانی
با خودت این نیمه جان را این دل بی آشیان
را تا کجاها تا کجاها میکشانی میکشانی
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بی قرار و زار و بیمارم تو کردی تو
طاقت ماندن ندارم آه ای دنیا خداحافط
میروم تنهای تنها ای گل زیبا خداحافظ

ط رو پیشونیم چشمای بارونیم

دستای لرزونم پاهای بی جونم

روح سرگردونم گلای ایوونم

حتی چوب سیگارم فندک تب دارم

دوست دارن برگردی

خنده ی غمگینم پلکای سنگینم

توو خونم خونه ی زندونم

خونه ی متروکم گلای گلدونم

بار روی دوشم شونه ی داغونم

دوست دارن برگردی

دوست دارن برگردی


و آن عهدی که با من بسته بودی

مگر بهر شکستن بسته بودی

تو سنگین دل چرا از روز اول

نگفتی دل به رفتن بسته بودی

نگفتی دل به رفتن بسته بودی

بغضای پنهونم چشمای گریونم

حال خوب و بدم و به چشات مدیونم

بغضای پنهونم چشمای گریونم

حال خوب و بدم و به چشات مدیونم

خیلی دلتنگ توام

نمی خوای برگردی

بغضای پنهونم چشمای گریونم

حال خوب و بدم و به چشات مدیونم

خیلی دلتنگ توام

نمی خوای برگردی