این شهر کلانتر ندارد؟ سید عبدالجواد موسوی در روزنامه شهرآرا نوشت : هرچه سعی می کنم به چیز دیگری به غیر از اوضاع اقتصادی این روزهای مردم سرزمینم فکر کنم نمی توانم. اگر همه چیز بر قرار و قاعده و سامان بود باید نوشتن در این موضوعات به اهلش واگذار می شد و من و امثال من هم سهم عشق و دل را ادا می کردیم اما روزگاری که تا کمر خم شدن پیر و جوان و کودک در سطل زباله را به تکراری ترین تصویر روزمره ما بدل کرده است نه حالی برای اهل دل باقی گذاشته و نه گوشی برای شنیدن سخن های عاشقانه. حرف سیاسی نمی زنم اما مگر می توان در مقابل این همه لجام گسیختگی اقتصادی و مردمی که از شدت نگرانی فردای نیامده یک شبه پیر می شوند خاموش نشست و دم برنیاورد؟ چه کسی مسبب این اوضاع شلم شورباست. به اصولگرایان متعرض می شوی، می گویند: این نتیجه سیاست های اصلاح طلبان است و کرنش آن ها در مقابل آمریکا و غرب. از اصلاح طلبان می پرسی مقصر کیست؟ می گویند: اصولگرایان و الدرم بلدرم های آن ها در مقابل قدرت های بزرگ و شعارهای غیر معقول. یکی با آن که وزیر بوده و همه کاره ساخت و ساز و مسکن در این سرزمین، سیاست های سوسیالیستی را مقصر این اوضاع و احوال می داند. مخالفان هم سیاست های لیبرالی و نئولیبرالی را نتیجه این اوضاع نابسامان می دانند. کافی است اندکی از سیاست سر دربیاوری تا بدانی این میزان از دلال بازی و بی اعتنایی در هیچ مرام و مکتبی رایج نبوده و نیست. نه در کوبای کمونیست پشت بام خانه ای را برای یک شب خوابیدن پنجاه هزارتومان کرایه می دهند و نه در مهد لیبرالیزم و نئولیبرالیزم بازار هر غلطی دلش می خواهد می کند و به هیچ کس پاسخگو نیست. حکومتی که دعوی دین مداری دارد و نگران بهشت و جهنم مردمان است چطور می تواند به: من لا معاش له لا معاد له، بی اعتنا باشد؟ مگر می توان به مردم امر و نهی کرد که چه بپوشند و چه نپوشند اما با بازار و دلال های بی رحمی که هر چه قدر دلشان می خواهد نرخ تعیین می کنند و برای هر سانتیمتر سر پناه مردم میلیون میلیون پول بالا و پایین می کنند کاری نداشت؟ اگر شکر خدا صاحب خانه اید و خیلی ملتفت نمی شوید چه می گویم سری به بازار مسکن در فضای مجازی و حقیقی بزنید تا دریابید جان سخن را. همین دیروز پیرمردی را دیدم که می گفت صاحبخانه ام گفته باید دویست و شصت میلیون به رهن خانه ام اضافه کنم تا اجاره خانه ام را تمدید کنم. سیصد و چهل میلیون رهن خانه اش بود و ناگهان باید آن را به ششصد میلیون تبدیل کند تا آواره این بنگاه و آن بنگاه نشود. چه خبر است؟ این شهر کلانتر ندارد؟ آن پیرمرد و هزاران هزار ادامه در صفحه بعد..٫