پروين جون عزيزم مرسى كه اومدى نمايش ما رو ديدى، هر يكبارى كه تووى اجراى اسم نبودن مادر ميومد دلم برات ميلرزيد كه نكنه يوقت نگران بشى به مريضيِ لعنتيت فكر كنى... هى زير چشمى نگات ميكردم و دلم ميخواست زودتر صحنه هايى بياد كه خندت رو ببينم... همه ى مهربونيات و خندهات يادمون ميمونه... در آرامش بخواب...