در یک موزه که با سنگ هایی کفپوش شده بود، مجسمه بسیار زیبایی از همان جنس به نمایش گذاشته شده بود که مردم از راههای دور و نزدیک برای دیدنش به آنجا می رفتند. کسی نبود که مجسمه زیبا را ببیند و لب به تحسین باز نکند. شبی سنگی که کف پوش سالن بود با مجسمه شروع به حرف زدن کرد: "این منصفانه نیست. چرا همه پا روی من می گذارند تا تو را تحسین کنند؟" مجسمه لبخند زد و گفت: "یادت هست روزی که مجسمه ساز خواست رویت کار کند، چقدر سرسختی و مقاومت کردی؟" سنگ پاسخ داد: "بله، آخه ابزار به من آسیب می رساند، گمان کردم می خواهد بمن آسیب برساند. من تحمل این همه درد را نداشتم" و مجسمه با لبخند و به آرامی ادامه داد: "ولی من فکر کردم که به طور حتم می خواهد از من چیزی بی نظیر بسازد. به طور حتم قرار هست به یک شاهکار تبدیل شوم. حتما از پی این رنج، گنجی نهفته است. پس به او گفتم هرچه میخواهی ضربه بزن، بتراش و صیقل بده! لذا درد کارها و لطمه هایی را که ابزارش به من می زدند را به جان خریدم و هرچه بیشتر می شدند، بیشتر تاب می آوردم تا زیباتر شوم." (از کتاب مشکلات را شکلات کنید نوشته‌ی مسعود لعلی) . . . تندیس مصری داریوش بزرگ یکی از اصلی‌ترین آثار باقیمانده از هنر هخامنشیان است. جنس این تندیس از مرمر است. این تندیس در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود این مجسمه که داریوش اول را نشان می‌دهد در حین کاوش‌های کاخ داریوش واقع در شوش توسط گروهی ایرانی-فرانسوی که ژان پرو آن‌ها را هدایت می‌کرد در سال ۱۹۷۲ کشف شد. این اثر از سال ۱۹۷۳ در موزه ملی ایران نگهداری می‌شود. بر روی این مجسمه که در مصر حکاکی شده، تزئیناتی به خط هیروگلیف و بر روی آن نوشته‌هایی به خط میخی پارسی قدیم، ایلامی و بابلی وجود دارد که مشخص می‌کند مجسمه مربوط به داریوش بزرگ است. #ایران#هخامنشیان#داریوش#موزه_ملی_ایران #موزه_ایران_باستان