علی فیلم بین

سلام.
در مورد بازیا باید بگم همه شون فاجعه بودن و شبیه عروسک های خیمه شب بازی بی روح و بی احساس بازی می کردن.
اما در مورد فیلمنامه، این فیلم فقط یک اثر بود و اثری از فیلم توش نبود. لااقل من که ندیدم. فیلمنامه هم نداشت. فقط یه نوشته بود. فیلمنامه نویس هم نداشت. نویسنده داشت. اما در مورد پایانش که مثلاً میخواست گره فیلم رو باز کنه، از همونجا که آنا نعمتی نخواست شوهرش بیاد جواب آزمایش رو بگیره معلوم بود یا بشدت مریضه یا بچه سقط کرده. خیلی کلیشه ای بود معماش. اونجام که یارو شنید زنش بچه سقط کرده؛ اگر بیننده یادش بود که رضا عکسای دفترچه رو جابجا کرده، میفهمید که آنا نعمتی بچه سقط کرده. و اونجا که دکترا گفتن قاسمی تو هپاتیت داری چون آزمایش خونِ زنت اینو نشون میده معلوم بود که زری هپاتیت داره. درکل فیلم نمیتونست بیننده هشیار رو غافلگیر کنه و معماها بلافاصله بعد از طرح شدن؛ لو رفته بحساب میومدن. مگر اینکه صحنه تعویض عکس دفترچه ها رو نشون نمی داد.
فیلم اولی خیلی بدی بود. بیشتر منتقدای فرافکن هم بخاطر فروش پایینش میخوان دل کارگردان رو بالا بیارن ولی اینکار خیانت به کارگردانه.