- منظوم
- فیلم ها
- فیلم سینمایی تنگه ابوقریب (1396)
- حواشی فیلم سینمایی تنگه ابوقریب (1396)
حواشی فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» (26 حاشیه)
ویدئو کلیپ فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، با صدای «امیر عباس گلاب» و ترانه سرایی «روزبه بمانی» ساخته شده است.
در نظرسنجی مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب دوره سال 1396، فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، «به وقت شام»، «لاتاری»، به عنوان سه اثر برتر جشنواره فجر انتخاب شدند و فیلم‌های سینمایی «شعله‌ور» و «مغزهای کوچک زنگ‌زده»، به صورت مشترک در رتبه «پنجم» قرار گرفتند.
فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، پدیده «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، بود که با کسب ۶ سیمرغ توانست «پرافتخارترین فیلم» این دوره از جشنواره فجر لقب گیرد.
19 بهمن سال 1396 «نوید محمدزاده»، «ستاره پسیانی» و «مهدی قربانی»
بازیگران سینمای ایران در سانس فوق‌العاده بامدادی پردیس سینمایی آزادی در کنار مردم به تماشای فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» نشستند.
بازیگران سینمای ایران در سانس فوق‌العاده بامدادی پردیس سینمایی آزادی در کنار مردم به تماشای فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» نشستند.
فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» با نامزدی در ۱۱ رشته پیشتاز «سیوششمین جشنوار فیلم فجر» بوده است:
۱. «امیر جدیدی»، بهترین بازیگر نقش اول مرد
۲. «بهرام توکلی»، بهترین کارگردانی
۳. «سعید ملکان»، بهترین فیلم
۴. «محسن ایزدی»، بهترین جلوه‌های ویژه بصری
۵. «محسن روزبهانی»، بهترین جلوه‌های ویژه میدانی
۶. «سعید ملکان»، بهترین چهره‌پردازی
۷. «احمدرضا شجاعی»، بهترین طراحی صحنه
۸. «رشید دانشمند»، بهترین صدابرداری
۹. «امیرحسین قاسمی»، بهترین صداگذار
۱۰. «حامد ثابت»، بهترین موسیقی متن
۱۱. «حمید خضوعی ابیانه»، بهترین فیلمبرداری
۱. «امیر جدیدی»، بهترین بازیگر نقش اول مرد
۲. «بهرام توکلی»، بهترین کارگردانی
۳. «سعید ملکان»، بهترین فیلم
۴. «محسن ایزدی»، بهترین جلوه‌های ویژه بصری
۵. «محسن روزبهانی»، بهترین جلوه‌های ویژه میدانی
۶. «سعید ملکان»، بهترین چهره‌پردازی
۷. «احمدرضا شجاعی»، بهترین طراحی صحنه
۸. «رشید دانشمند»، بهترین صدابرداری
۹. «امیرحسین قاسمی»، بهترین صداگذار
۱۰. «حامد ثابت»، بهترین موسیقی متن
۱۱. «حمید خضوعی ابیانه»، بهترین فیلمبرداری
«طراح صحنه» و «مدیر جلوه‌های ویژه میدانی»، فیلم سینمایی «فیلم تنگه ابوقریب» هر دو از رزمندگان «لشکر 27 محمد رسول الله»، بوده‌اند که لشکر مورد نظر در فیلم هم هستند.
«بهرام توکلی»، تهیه کننده فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در برنامه تلویزیونی «هفت»، در رابطه با «سعید ملکان»، تهیه کننده این فیلم گفت:
«نقش «سعید ملکان» در این فیلم فراتر از یک تهیه کننده معمولی بود. جای خالی این جنس تهیه کننده‌ی آرتیست در سینمای ایران خالی است.»
«نقش «سعید ملکان» در این فیلم فراتر از یک تهیه کننده معمولی بود. جای خالی این جنس تهیه کننده‌ی آرتیست در سینمای ایران خالی است.»
«حمیدرضا آذرنگ»، بازیگر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در برنامه تلویزیونی «هفت»، در رابطه با ساخت این فیلم گفت:
«این که هنگام شروع کارگردانی بهرام توکلی در یک اثر دفاع مقدسی، گاهی شنیدیم که چرا توکلی وارد دفاع مقدس شده است جای تاسف دارد.
سینمای ایران محکوم به پیشرفت است و این پیشرفت در سینمای ما دیده می‌شود.
من در سال‌های جنگ در اندیمشک زندگی می‌کردم و جنگ را با تمام وجود تجربه کرده‌ام.
روز 21 تیر ماه 67 که موضوع فیلم «تنگه ابوقریب»، است را کاملا به یاد دارم. در ان روز حجم آسیب دیده‌ها و شیمیایی‌هایی که به بیمارستان اندیمشک می‌آوردند و حس و هوای قهرمانانه مردم در آن روز را کاملا تجربه کرده‌ام.
شاکله جوانی من در جنگ شکل گرفته.»
«این که هنگام شروع کارگردانی بهرام توکلی در یک اثر دفاع مقدسی، گاهی شنیدیم که چرا توکلی وارد دفاع مقدس شده است جای تاسف دارد.
سینمای ایران محکوم به پیشرفت است و این پیشرفت در سینمای ما دیده می‌شود.
من در سال‌های جنگ در اندیمشک زندگی می‌کردم و جنگ را با تمام وجود تجربه کرده‌ام.
روز 21 تیر ماه 67 که موضوع فیلم «تنگه ابوقریب»، است را کاملا به یاد دارم. در ان روز حجم آسیب دیده‌ها و شیمیایی‌هایی که به بیمارستان اندیمشک می‌آوردند و حس و هوای قهرمانانه مردم در آن روز را کاملا تجربه کرده‌ام.
شاکله جوانی من در جنگ شکل گرفته.»
«بهرام توکلی»، تهیه کننده فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در برنامه تلویزیونی «هفت»، در رابطه با ساخت این فیلم گفت:
«دفاع مقدس یک واقعه ملی بود و قطعا در ساخت «تنگه ابوقریب» این دغدغه را داشتم.
همیشه مترصد فرصت بودم که دفاع ملی را از دو منظر تجربه کنم، یکی بعد دفاع مقدس که دغدغه ای ملی بوده و دیگری دستاوردهای فنی و تجربه سینمای جنگ به لحاظ فنی.
در ساخت تنگه ابوقریب بعد تکنیکی سینمای جنگ برای بسیار مهم بود.»
«دفاع مقدس یک واقعه ملی بود و قطعا در ساخت «تنگه ابوقریب» این دغدغه را داشتم.
همیشه مترصد فرصت بودم که دفاع ملی را از دو منظر تجربه کنم، یکی بعد دفاع مقدس که دغدغه ای ملی بوده و دیگری دستاوردهای فنی و تجربه سینمای جنگ به لحاظ فنی.
در ساخت تنگه ابوقریب بعد تکنیکی سینمای جنگ برای بسیار مهم بود.»
«سعید ملکان»، تهیه کننده فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 18 بهمن ماه سال 1396 طی مراسم نشست خبری «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، در رابطه با هزینه تولید این فیلم گفت:
«برآورد ما برای تهیه فیلم حدود ۵ میلیارد تومان بود که شاید کمی بیشتر شود. ادعای کسانی که هزینه ۱۵ میلیاردی این فیلم را شایعه میکنند، بیشتر شبیه به شوخی است.»
«برآورد ما برای تهیه فیلم حدود ۵ میلیارد تومان بود که شاید کمی بیشتر شود. ادعای کسانی که هزینه ۱۵ میلیاردی این فیلم را شایعه میکنند، بیشتر شبیه به شوخی است.»
«مهدی پاکدل»، بازیگر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 18 بهمن ماه سال 1396 طی مراسم نشست خبری «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، در رابطه با نقشش در این فیلم گفت:
«تجربه این فیلم شبیه بازیگری نبود و خیلی واقعی بود.»
«تجربه این فیلم شبیه بازیگری نبود و خیلی واقعی بود.»
«امیر جدیدی»، بازیگر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 18 بهمن ماه سال 1396 طی مراسم نشست خبری «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، در رابطه با نقشش در این فیلم گفت:
«افتخار می‌کنم که در این فیلم بازی کرده‌ام.»
«افتخار می‌کنم که در این فیلم بازی کرده‌ام.»
«حمیدرضا آذرنگ»، بازیگر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 18 بهمن ماه سال 1396 طی مراسم نشست خبری «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، در رابطه با نقشش در این فیلم گفت:
«این فیلم بسیار سخت بود. گریم ما گاهی سه ساعت و نیم طول می‌کشید.»
«این فیلم بسیار سخت بود. گریم ما گاهی سه ساعت و نیم طول می‌کشید.»
«مهدی پاکدل»، بازیگر فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در این فیلم نقش «سردار یزدی»، را ایفا می‌کند که فرمانده وقت (سال 1396) سپاه «محمد رسول الله»، است.
داستان فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، بر اساس داستان واقعی از فداکاری «گردان عمار»، در 21 تیر ماه سال 1367 دقیقا یک هفته مانده به تصویب قطعنامه 598 و پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، ساخته شده است.
«سعید ملکان»، تهیه کننده فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 18 بهمن ماه سال 1396 طی مراسم نشست خبری «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، در رابطه با داستان این فیلم گفت:
«ماجرای گردان عمار مانند بسیاری موضوعات دیگر از دفاع مقدس فراموش شده بود. می‌شود صدها فیلم از داستانهای فراموش شده‌ی دفاع مقدس ساخت.
به زعم من تنگه، نماد وحدت ملی امروز کشور ماست.»
«ماجرای گردان عمار مانند بسیاری موضوعات دیگر از دفاع مقدس فراموش شده بود. می‌شود صدها فیلم از داستانهای فراموش شده‌ی دفاع مقدس ساخت.
به زعم من تنگه، نماد وحدت ملی امروز کشور ماست.»
«فاطمه معتمدآریا»، بازیگر سینما و تلویریون ایران، پس از تماشای فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در اکران «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، این فیلم، در مورد «تنگه ابوقریب»، نوشت:
««تنگه ابوقریب» مثل هیچ فیلم جنگی دیگری نیست، مثل خود خودش و مثل موضوع خود فیلم ساده و پرقدرت است؛ قدرت در شعور و کاردانی کارگردان و ساده در نمایش قهرمان‌هایی که همه زمینی‌اند. قهرمان‌هایی که تیر می‌خورند، مجروح می‌شوند و شهید می‌شوند بی آن که کار عجیب و دور از تصوری بکنند، از خودشان دفاع میکنند، می‌گریزند مجروح جمع میکنند، تشنه می‌مانند، بر پا می‌خیزند و قهرمان می‌شوند و قهرمان می‌مانند در ذهن ما تا لحظه‌ای دلمان نخواهد چشم از دیدنشان برداریم.
آنها را دوست داریم و دنبال می‌کنیم، قهرمانان واقعی می‌شوند با واقعیتی که بر آنان گذشته است، بی آن که به تو تحمیل کنند که از آسمان و فضا آمده‌اند و جهان را اصلاح و دگرگون میکنند.
بازیگران همان‌ها هستند که در اکثر فیلم‌های جشنواره می‌بینی اما اینبار لحن عامیانه آنان شکل پرخاش و گاه توهین‌آمیز در فیلم و به تماشاگر ندارد، لحن آنان مهر انسانی دارد؛ همان لحنی که «بهرام توکلی» در این فیلم به جنگ و قهرمانانش دارد. نه اعتراض میکنند نه شعار می‌دهند اما در انتهای فیلم تا شهید شدن آخرین رزمنده قلبت کیپ می‌گیرد و دلت می‌خواهد همیشه به یاد نوجوان به پا خاسته و به‌جا‌مانده فیلم باشی.»
««تنگه ابوقریب» مثل هیچ فیلم جنگی دیگری نیست، مثل خود خودش و مثل موضوع خود فیلم ساده و پرقدرت است؛ قدرت در شعور و کاردانی کارگردان و ساده در نمایش قهرمان‌هایی که همه زمینی‌اند. قهرمان‌هایی که تیر می‌خورند، مجروح می‌شوند و شهید می‌شوند بی آن که کار عجیب و دور از تصوری بکنند، از خودشان دفاع میکنند، می‌گریزند مجروح جمع میکنند، تشنه می‌مانند، بر پا می‌خیزند و قهرمان می‌شوند و قهرمان می‌مانند در ذهن ما تا لحظه‌ای دلمان نخواهد چشم از دیدنشان برداریم.
آنها را دوست داریم و دنبال می‌کنیم، قهرمانان واقعی می‌شوند با واقعیتی که بر آنان گذشته است، بی آن که به تو تحمیل کنند که از آسمان و فضا آمده‌اند و جهان را اصلاح و دگرگون میکنند.
بازیگران همان‌ها هستند که در اکثر فیلم‌های جشنواره می‌بینی اما اینبار لحن عامیانه آنان شکل پرخاش و گاه توهین‌آمیز در فیلم و به تماشاگر ندارد، لحن آنان مهر انسانی دارد؛ همان لحنی که «بهرام توکلی» در این فیلم به جنگ و قهرمانانش دارد. نه اعتراض میکنند نه شعار می‌دهند اما در انتهای فیلم تا شهید شدن آخرین رزمنده قلبت کیپ می‌گیرد و دلت می‌خواهد همیشه به یاد نوجوان به پا خاسته و به‌جا‌مانده فیلم باشی.»
«بهرام توکلی»، کارگردان فیلم سینمایی « تنگه ابوقریب»، روزهای اکران این فیلم در «جشنواره فیلم فجر»، متنی در رابطه با فیلمش در سه قسمت، منتشر کرد:
«
سوم...
سینمای جنگ ایران به عنوان زیرگونه‌ای ملی از گونه سینمای جنگ، پایه‌گذارانی دارد که هر نورسیده‌ای در این عرصه ازجمله من، اگر در لحظه‌ای از فیلمش به آنی موثر دست پیداکرده باشد قطعا پا گذاشتن روی پله‌هایی است که این بزرگواران اساس آن را بنا گذاشته‌اند، برای همین حرف زدن از «تنگه ابوقریب» و نگفتن از رسول ملاقلی‌پور و سینمای پر از خون و آتش و اصالتش، احمدرضا درویش و مهندسی جزییات و فن‌سالاری مهیب آثار جنگی‌اش، ابراهیم حاتمی‌کیا و سینمای جنگ پر از آرمان و اندیشه و تکنیکش خطاست و در انتها دوست دارم کلامم را تمام کنم با ادای احترام به تمام کسانی که درراه سینمای جنگ قدمی برداشته‌اند یا بر خواهند داشت با هر تفکر، سلیقه و اندیشه و مرام و مسلکی...
پانویس: فیلم «تنگه ابوقریب» قطعا برداشت آزاد و دراماتیزه شده‌ای است ازآنچه در ٢١ تیر ماه ١٣٦۷ بر گردان عمار گذشت و گرنه مستندنگاری، ثبت دقیق هر آنچه در آن لحظات و روزها گذشت از فیلم مستندی برمی‌آید یا مقاله‌ای پژوهشگرانه و صرفا به‌قصد ثبت واقعیت، فیلم ما انگاره‌ای از آن واقعیت است یا امیدواریم باشد...»
«
سوم...
سینمای جنگ ایران به عنوان زیرگونه‌ای ملی از گونه سینمای جنگ، پایه‌گذارانی دارد که هر نورسیده‌ای در این عرصه ازجمله من، اگر در لحظه‌ای از فیلمش به آنی موثر دست پیداکرده باشد قطعا پا گذاشتن روی پله‌هایی است که این بزرگواران اساس آن را بنا گذاشته‌اند، برای همین حرف زدن از «تنگه ابوقریب» و نگفتن از رسول ملاقلی‌پور و سینمای پر از خون و آتش و اصالتش، احمدرضا درویش و مهندسی جزییات و فن‌سالاری مهیب آثار جنگی‌اش، ابراهیم حاتمی‌کیا و سینمای جنگ پر از آرمان و اندیشه و تکنیکش خطاست و در انتها دوست دارم کلامم را تمام کنم با ادای احترام به تمام کسانی که درراه سینمای جنگ قدمی برداشته‌اند یا بر خواهند داشت با هر تفکر، سلیقه و اندیشه و مرام و مسلکی...
پانویس: فیلم «تنگه ابوقریب» قطعا برداشت آزاد و دراماتیزه شده‌ای است ازآنچه در ٢١ تیر ماه ١٣٦۷ بر گردان عمار گذشت و گرنه مستندنگاری، ثبت دقیق هر آنچه در آن لحظات و روزها گذشت از فیلم مستندی برمی‌آید یا مقاله‌ای پژوهشگرانه و صرفا به‌قصد ثبت واقعیت، فیلم ما انگاره‌ای از آن واقعیت است یا امیدواریم باشد...»
«بهرام توکلی»، کارگردان فیلم سینمایی « تنگه ابوقریب»، روزهای اکران این فیلم در «جشنواره فیلم فجر»، متنی در رابطه با فیلمش در سه قسمت، منتشر کرد:
«دوم...
ادای احترام به قهرمان‌های جنگ، آن‌هم جنگی که خودخواسته نبود وبه وضوح دفاع از کشور بود؛ در ایران همواره معارضانی تندرو از هر دو طیف وجود داشته، عده‌ای عرصه جنگ را از آن خود می‌دانند و اگر حس کنند کسانی خارج از گروه و دسته موردنظرشان حرفی درباره جنگ می‌زند، سعی میکنند او را با هر تمهیدی شده از سر راه بردارند و یادشان می‌رود ابتدایی‌ترین شرطِ منتسب بودن به آدم‌های جنگ داشتن معرفت و محبت است. آن چیزی که قهرمان‌های واقعی این عرصه از آن سرشار بودند و دوستانی که فقط ظاهر و نوع لباس پوشیدن قهرمان‌های واقعی را تقلید میکنند با این شیوه‌های پر از کینه و قضاوتِ از بالا و فریادهای خشن نمی‌توانند جای قهرمان‌های واقعی را بگیرند... قهرمان‌های واقعی با خون دادن برای همه کشورشان به این مقامِ بلند رسیده‌اند که امروز محبوب هر طیفی هستند و در هر تشییع‌جنازه‌شان شهر را پر میکنند از همدلی و افسوس نه با نفرت‌پراکنی و انگ‌زدن‌های مدام و قضاوت‌های تمام‌نشدنی آن‌هم با چشم‌های بسته...
عده‌ای دیگر اما سرِ دیگر طیف هستند؛ این دوستانِ گروه دوم هر کار فرهنگی‌ای که در عرصه جنگ رخ بدهد را سفارشی فرض میکنند و انگ می‌زنند و از هیچ کاری برای خفیف کردن عاملان آن کار فروگذار نمی‌کنند و فراموش میکنند ابتدایی‌ترین ملزومات دارا بودنِ شأن روشنفکری در داشتن دیده‌های باز است و جوگرفتگی و منفعت‌طلبی و خود را مرکز جهان دانستن قطعا راه تصاحب مقام روشنفکری واقعی نیست...
همین می‌شود که این عرصه اغلب خالی می‌ماندو امروز قهرمان‌های واقعی این کشور، مظلوم‌تر از همیشه، کمتر از هر زمان دیگری برای مردم ما شناخته می‌شوند و حس و حال‌شان، معرفت‌شان، نگاه‌شان و عمق بزرگی فداکاری‌هایشان در نظر جوانِ امروز مغفول می‌ماند و این دقیقا کمبود روزگارِ ما است... خودباوری ملی، یادآوری اینکه ما قهرمانانی داشتیم اینجایی، از میان متن مردم، مظلوم، صادق، پاک، کسانی که کمترین‌ها را برای خود می‌خواستند و بهترین‌ها را برای کشور و ملت‌شان... ایمان‌دارم اگر این کشور راهی برای سربلندی داشته باشد جز این نیست که ما منافع ملی را بر منافع شخصی‌مان ترجیح بدهیم و یکی از راه‌های قدم گذاشتن در این راهِ سخت، خیره شدن در چهره کسانی است که سال‌های نه چندان دور این گام را با اهدای جان‌شان تا آخرین مرتبه‌اش به نتیجه رسانده‌اند...
امروز در میانه این مسابقه بی‌قاعده سرسام‌آور، لازم است به خودمان یادآوری کنیم ما همیشه شبیه الان نبودیم... ما روزگاری مردمی بودیم که جان می‌دادیم برای هم...»
«دوم...
ادای احترام به قهرمان‌های جنگ، آن‌هم جنگی که خودخواسته نبود وبه وضوح دفاع از کشور بود؛ در ایران همواره معارضانی تندرو از هر دو طیف وجود داشته، عده‌ای عرصه جنگ را از آن خود می‌دانند و اگر حس کنند کسانی خارج از گروه و دسته موردنظرشان حرفی درباره جنگ می‌زند، سعی میکنند او را با هر تمهیدی شده از سر راه بردارند و یادشان می‌رود ابتدایی‌ترین شرطِ منتسب بودن به آدم‌های جنگ داشتن معرفت و محبت است. آن چیزی که قهرمان‌های واقعی این عرصه از آن سرشار بودند و دوستانی که فقط ظاهر و نوع لباس پوشیدن قهرمان‌های واقعی را تقلید میکنند با این شیوه‌های پر از کینه و قضاوتِ از بالا و فریادهای خشن نمی‌توانند جای قهرمان‌های واقعی را بگیرند... قهرمان‌های واقعی با خون دادن برای همه کشورشان به این مقامِ بلند رسیده‌اند که امروز محبوب هر طیفی هستند و در هر تشییع‌جنازه‌شان شهر را پر میکنند از همدلی و افسوس نه با نفرت‌پراکنی و انگ‌زدن‌های مدام و قضاوت‌های تمام‌نشدنی آن‌هم با چشم‌های بسته...
عده‌ای دیگر اما سرِ دیگر طیف هستند؛ این دوستانِ گروه دوم هر کار فرهنگی‌ای که در عرصه جنگ رخ بدهد را سفارشی فرض میکنند و انگ می‌زنند و از هیچ کاری برای خفیف کردن عاملان آن کار فروگذار نمی‌کنند و فراموش میکنند ابتدایی‌ترین ملزومات دارا بودنِ شأن روشنفکری در داشتن دیده‌های باز است و جوگرفتگی و منفعت‌طلبی و خود را مرکز جهان دانستن قطعا راه تصاحب مقام روشنفکری واقعی نیست...
همین می‌شود که این عرصه اغلب خالی می‌ماندو امروز قهرمان‌های واقعی این کشور، مظلوم‌تر از همیشه، کمتر از هر زمان دیگری برای مردم ما شناخته می‌شوند و حس و حال‌شان، معرفت‌شان، نگاه‌شان و عمق بزرگی فداکاری‌هایشان در نظر جوانِ امروز مغفول می‌ماند و این دقیقا کمبود روزگارِ ما است... خودباوری ملی، یادآوری اینکه ما قهرمانانی داشتیم اینجایی، از میان متن مردم، مظلوم، صادق، پاک، کسانی که کمترین‌ها را برای خود می‌خواستند و بهترین‌ها را برای کشور و ملت‌شان... ایمان‌دارم اگر این کشور راهی برای سربلندی داشته باشد جز این نیست که ما منافع ملی را بر منافع شخصی‌مان ترجیح بدهیم و یکی از راه‌های قدم گذاشتن در این راهِ سخت، خیره شدن در چهره کسانی است که سال‌های نه چندان دور این گام را با اهدای جان‌شان تا آخرین مرتبه‌اش به نتیجه رسانده‌اند...
امروز در میانه این مسابقه بی‌قاعده سرسام‌آور، لازم است به خودمان یادآوری کنیم ما همیشه شبیه الان نبودیم... ما روزگاری مردمی بودیم که جان می‌دادیم برای هم...»
«بهرام توکلی»، کارگردان فیلم سینمایی « تنگه ابوقریب»، روزهای اکران این فیلم در «جشنواره فیلم فجر»، متنی در رابطه با فیلمش در سه قسمت، منتشر کرد:
«اول...
ساخت «تنگه ابوقریب»، با پیشنهاد «سعید ملکان» آغاز شد. من چیزی از این روز و این واقعه نمی‌دانستم؛ او واقعه را برای من تعریف کرد و همه‌چیز از همان تعریف اولیه اصل واقعه شروع شد، قدم‌به‌قدم با همدیگر مراحل تحقیق و طرح و بعد فیلمنامه را پیش بردیم. او تمام تلاشش را و اغلب تلاشی بیش از توانش را با فداکاری مثال‌زدنی صرف کرد تا این فیلم ساخته شود. از چیدمان درست عوامل پشت و مقابل دوربین، صبر و مشاوره دادن برای بازنویسی‌های چندباره فیلمنامه، حل مشکلات ریز و درشت و تمام‌نشدنی تولید فیلم، نظارت بر تدوین و صداگذاری تا کنترل کردن چندین‌باره ریزترین ظرایف جلوه‌های ویژه بصری فیلم توسط او انجام شد. این فیلم محصول همت، انگیزه، ازخودگذشتگی، توان فنی و هنری و حمایت برادرانه سعید ملکان است، افتخار می‌کنم که کنارش این مسیر را طی کردم با گروهی که همگی باعلاقه این مسیر سخت را تا پایان همراه بودند...»
«اول...
ساخت «تنگه ابوقریب»، با پیشنهاد «سعید ملکان» آغاز شد. من چیزی از این روز و این واقعه نمی‌دانستم؛ او واقعه را برای من تعریف کرد و همه‌چیز از همان تعریف اولیه اصل واقعه شروع شد، قدم‌به‌قدم با همدیگر مراحل تحقیق و طرح و بعد فیلمنامه را پیش بردیم. او تمام تلاشش را و اغلب تلاشی بیش از توانش را با فداکاری مثال‌زدنی صرف کرد تا این فیلم ساخته شود. از چیدمان درست عوامل پشت و مقابل دوربین، صبر و مشاوره دادن برای بازنویسی‌های چندباره فیلمنامه، حل مشکلات ریز و درشت و تمام‌نشدنی تولید فیلم، نظارت بر تدوین و صداگذاری تا کنترل کردن چندین‌باره ریزترین ظرایف جلوه‌های ویژه بصری فیلم توسط او انجام شد. این فیلم محصول همت، انگیزه، ازخودگذشتگی، توان فنی و هنری و حمایت برادرانه سعید ملکان است، افتخار می‌کنم که کنارش این مسیر را طی کردم با گروهی که همگی باعلاقه این مسیر سخت را تا پایان همراه بودند...»
«حمیدرضا آذرنگ» (بازیگر) و «امیر جدیدی» (بازیگر)، فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 12 بهمن ماه سال 1396 در اکران سینما کوروش «جشنواره فجر»، این فیلم حضور داشتند.
«جواد عزتی» (بازیگر) و «بهرام توکی» (کارگردان)، فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، 12 بهمن ماه سال 1396 در اکران سینما آزادی «جشنواره فجر»، این فیلم حضور داشتند.
نام فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب»، در ابتدا به شکل «تنگه ابوغریب»، توسط سازمان رسانه‌ای اوج منتشر شد، ولی بعد از مدتی نام این فیلم به «تنگه ابوقریب»، عوض شد و نام انگلیسی این اثر «THE LOST STRAIT»، منتشر شد.
با توجه به اینکه «تنگه ابوغریب»، یک مکان خاص است، و کلمه The Lost Strait معنی این لغت است، واکنش کاربران و خبرگزاری‌های زیادی را در پی این تغییر نام داشته است.
با توجه به اینکه «تنگه ابوغریب»، یک مکان خاص است، و کلمه The Lost Strait معنی این لغت است، واکنش کاربران و خبرگزاری‌های زیادی را در پی این تغییر نام داشته است.
«محسن روزبهانی»، با حضور در فیلم‌های سینمایی؛ «به وقت شام»، «تنگه ابوقریب»، «شعله‌ور» و «سرو زیر آب»، پرکارترین بدل‌کار در «سیوششمین جشنواره فیلم فجر» است.
فیلمبرداری فیلم سینمایی «تنگه ابوغریب»، در «شهرک سینمایی دفاع مقدس»، کلید خورد و صحنه‌های اکشن و جنگی این فیلم در این شهرک ضبط شد.
سپس ادامه صحنه‌های این فیلم در منطقه «چرمشهر»، شهرستان «ورامین»، فیلمبرداری شد.
و در انتها، صحنه‌های پایانی این فیلم در شهر «دزفول»، استان «خوزستان»، ضبط شد.
سپس ادامه صحنه‌های این فیلم در منطقه «چرمشهر»، شهرستان «ورامین»، فیلمبرداری شد.
و در انتها، صحنه‌های پایانی این فیلم در شهر «دزفول»، استان «خوزستان»، ضبط شد.
تدوین فیلم سینمایی «تنگه ابوغریب»، به دلیل تسریع حضور در «سیوششمین جشنواره فیلم فجر»، همزمان با فیلمبرداری این فیلم انجام شده است.
گاهی در زندگی در موقعیت‌هایی قرارمیگیری که بالاتر از اهمیت مرگ و زندگی شخصی است. گاهی مرگ و زندگی یک کشور در گرو تصمیم توست. از میدان ندا می‌آید، هرکس بترسد زودتر می‌میرد... حال ببینیم چطور غیرت بر قدرت نظامی چیره می‌شود.
