انتخاب و التهاب در عشق آرام «چهل‌سالگی»

داستانی عاشقانه و روایتی آرام از حرکت انسان ها در مسیر عشق، که هر لحظه از این عشق سراسر انتخاب و ترس رویارویی با گذشته است.

عشقی که با عبور از گذر زمان دستخوش تغییر بوده اما هنوز هراس روبرویی با آن طوری وجود و سراسر روح زن را فراگرفته که نمی داند آیا عشق گذشته خود را با عشق رها کرده است یا از روی اجبار بوده ؟ ؛ وسوسه و تلخی آن، مدتی تمام زندگی زن و شوهر را مورد توجه قرار می دهد که باید هر لحظه منتظر انتخاب هریک از افراد، در برابر آن ها باشیم.

"چهل سالگی" می خواهد انتخاب عشق گذشته و امروز را در وهله روبرویی با آن ها نشان دهد، طوری که شاید تصمیم گیری فوری آن، جز شک، چیز دیگری را در برنخواهد داشت و ‌در مصاف رویارویی حال و گذشته به رویارویی عشق دیرین و امروز بر می خورد.
روایتی خوش و دلنشین با ریتم کند، به خوبی در سراسر فضای فیلم دیده می شود و فلش بک ها و تغییر رنگ آن ها دائماً التهاب درونی را نشان می دهد. التهابی که نشات گرفته از آن ترس رویارویی با عشق دیرینه و ترس از تغییر انتخاب است که در فیلم جدید علیرضا رئیسیان به خوبی دیده می شود که اگر این التهاب اینگونه به تصویر کشیده نمی شد، سرنوشت دیگری را برای فیلم رقم می زد. حال آن که این تلفیق حال و گذشته آن چنان تاثیر می گذاشت که ریتم کند آن به سردی سپری می شد  و به فیلمی غیرقابل تحمل و خواب‌آور تبدیل می شد.
در روند این داستان می توان به چند مشکل اساسی اشاره کرد که گذرساده از آن درست ناست که بطور مثال می توان به شخصیت نوجوان فیلم اشاره کرد که معلوم نیست چرا این چنین با خانواده معمولی خود فرق می کند. وقتی به پدر و مادر آن نگاه می کنیم چیزی را در آن ها نمی بینیم که بخواهیم متوجه شویم تربیت آن ها طوری بوده که فرزندشان این گونه بزرگ تر از سن و سال خود ظاهر می شود و شعر بگوید.
در حرکت های اعصاب خوردکن فرهاد (محمدرضا فروتن) که کاملاً سعی می کند خود را به بی تفاوتی ظاهری بزند و کارهای عجیب و غریبی چون استفاده از دستگاه استراق سمع می کند و این گونه خود را از داخل اداره زحمت می دهد به حرف های همسر خود و همکار همسرش گوش کند. فرهاد در حالی که می توانست خیلی راحت تر از این ها و استفاده از دستگاه به صحبت های همسر خود گوش کند و از زندگی و عشق جاری مطمئن شود دست به سخت ترین انتخاب ها و کارها می زند که بیشتر ما را به خنده می اندازد و دقایقی از آن عاشقانه را به فراموشی می سپاریم.

بازی ها در «چهل سالگی» بسیار دوست داشتنی است بطوری که هرگز نمی توان شخص دیگری را جز «لیلا حاتمی» برای بازی نقش نگار انتخاب کرد. صورت و چهره آرام و در عین حال ملتهب حاتمی آن قدر در روند قصه تاثیر به سزایی دارد که حال اگر بخواهیم کس دیگری را برای ایفای نقش انتخاب کرد به بن بست ذهنی می رسیم. به راستی رئیسیان متوجه این بازی خوب و چهره معصومانه حاتمی شده است.
محمدرضا فروتن در چهل سالگی سعی کرده از دیگر نقش های خود فاصله گیرد و البته تا حدودی در فیلم موفق بوده است و حضور عزت اله انتظامی در نقش این قاضی نیز خوب ازآب درآمده است. خالی از لطف نیست که از بازی نوجوان فیلم «پریا مردانیان» که نامش به اشتباه «پریا مردانی ها» درج شده است (عدم توجه به بازیگران کودک  و نوجوان و یا نابازیگرها در فیلم های ایرانی) یادی شود که دیالوگ هایش را به خوبی در ربرویی با حاتمی و فروتن می گوید و توانایی خود را در خواندن اشعار نشان می دهد. اولین بازی سهیلا گلستانی در نقش دوست نگار تمدن می تواند شروع خوبی برای بازی در فیلم های سینمایی اش باشد هرچند که او بهترین بازی اش را در تله فیلم «دماغ» فرزاد موتمن انجام داده است.

بهترین بازی ها و حس دراماتیک داستان را می توان به سکانس اولین رویارویی دو نامزد گذشته در فرودگاه دید که نگاه های نگار تمدن (لیلا حاتمی) به کوروش و دست دادن کوروش کیان (فروزان اطهری) به بهار (پریا مردانیان) دید.

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.  [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]