بستر سازی مناسب

پل خواب ، در یک سکوت خبری و بعد از چندین ماه تبلیغ در مجلات مختلف آغاز به اکران کرد. و شاید همین تبلیغ های مجلات بود که کنجکاوی نگارنده را برای تماشای این فیلم بر انگیخت. فیلم بدون شک دارای بستری مناسب است. که انتخاب این بستر برای قصه گویی به شدت به باور پذیری و تاثیر گذاری آن کمک کرده است.

پل خواب فیلمی نیست که مخاطب را پس زند. و بیننده را تا انتها دنبال خود می کشاند. اما از طرفی بیننده از دیدن این فیلم حیرت نمی کند. پل خواب داستان های تکراری و کلیشه ای و چندین بار شنیده شده را با هم ترکیب کرده و در غالبی جدید ارائه کرده است. پل خواب فیلمی برای گروه خاصی نیست و و تقریبا می توان گفت هر بیننده‌ای را همراه می کند. 

فیلم روایتی پیچیده دارد. که مخاطب را فعال می کند و باعث می شود تا با دقت و تمرکز بیشتری فیلم را به تماشا بنشیند. زیرا فیلم روایت را به خوبی گسترش می دهد. اما شاید در ادامه و بعد از نقطه اوج داستان. فیلم کمی افت می کند. فیلم مسائل را چندین بار تکرار می کند. و از این تکرار مسائل نتیجه ای حاصل نمی شود که در نهایت باعث می شود تا در پایان بندی دچار شتابزدگی شود. شتابزدگی‌ای که باعث می شود تا پایانی کمی گنگ رغم بخورد. زیرا پایان فیلم بیش از حد انتظار غیر قابل بررسی است. و باعث می شود تا مخاطب قسمت پایانی را در ذهن خود از فیلم حذف کند و به آن فکر نکند. زیرا انگار که در فیلم ، بعد از قتل شهاب ، همه چیز به دیالوگ ها ارجا داده می شد. شهابی که خواب است و شهابی که خمار شیشه است. 

فیلم قصه‌ای را روایت می کند که به گوش خیلی ها آشناست اما هدف شخصیت اصلی کمی نامشخص است. آیا شهاب برای پول قتل کرده؟ آیا شهاب چون تحقیر شده قتل کرده؟ آیا شهاب تحت تاثیر مواد مخدر بوده؟ بله ، قطعا همه اینها بر روی ایجاد انگیزه تاثیر گذار بودند. اما وقتی هدف اصلی مشخص نشود ، فیلم دچار لکنت می شود. مخاطب نمی داند باید چشم انتظار چه چیز باشد. و تعلیق ها به کرسی نمی نشینند. 

نکته‌ای مثبت در مورد فیلم میزانسن ها و دکوپاژ های پخته است. که همه با توجه به تناسب با فیلمنامه طراحی شده اند ، که دل را نمی زنند و میتوان از آنها در جای خودشان لذت برد. در کنار اینها فیلمبرداری و تدوین است. که کاملا مشخص است ، فیلمبرداری در نقاط مختلف فیلم با توجه به روایت ، کاملا منطقی و طبق اصول انجام شده است. 

در مورد بازیگری ، در این فیلم ساعد سهیلی توانسته از قالب نقش هایی که بازی می کند فاصله بگیرد. و شخصیت را به شکلی بسیار باور پذیرتر به نمایش بگذارد و در موقعیت های متفاوت عکس العمل های مناسب به نمایش بگذارد. دیگر بازیگران بازی‌شان در حد قابل قبول است ، غیر از هومن سیدی. شاید هومن سیدی با توجه به ابعاد شخصیتی که ایفا می کند ، درست از المان های بازی استفاده کرده باشد. اما این نقشی که از او دیدیم مانند بسیاری دیگر از نقش هایش است و می توان یادآور سریال عاشقانه باشد. و تنها تفاوتی که مشهود بود گریم‌ او بود.

پل خواب ، می تواند برای هر کس قاب قبول و جذاب باشد ، اما قطعا در لیست بهترین فیلم های هر کسی قرار نمی گیرد.