نقد فیلم سینمایی پل خواب

سطحی‌ترین برخورد با اثر گرانقدر«جنایت و مکافات»داستایوفسکی هنگامی رخ داد که در تیتراژ انتهایی فیلم«پل خواب»عنوان برداشتی آزاد از این رمان به پرده درآمد، این در حالی است که با وجود پذیرش هرگونه دخل و تصرف در بازخوانی آثار ادبی توسط هنرمند، نمی‌توان اثر گسیخته اکتای براهنی را که فاقد هرگونه ادبیت به معنای تشخص بیانی است، بدین فرض تصور کرد. 

وجود شخصیت‌هایی کاغذی و موقعیت‌های بیهوده و بدون پشتوانه از لحاظ درام و نگاه سطحی نویسنده نسبت به مقولات روانشناختی که موجب عدم شکل‌بخشی از انگاره ذهنی کاراکترها نزد مخاطب شد،«پل خواب»را به اثری سرد و خنثی بدل کرد، در حالی که طرح فیلمنامه امکان تبلور درامی جنایی با بررسی مولفه‌های روانکاوی را به سازنده می‌داد. فیلم بدون پیش‌درآمد لازم از بروز تلاطم درونی کاراکتر به شکلی مضحکانه سکانس قتل را اجرا می‌کند. در«پل خواب»شخصیت‌ها کارکردی در خدمت درام نیافته‌اند و فیلم ضرباهنگ متناسب با درون‌مایه خود را از دست می‌دهد. همچنین ویژگی‌های ژانری از اثر دور مانده و از طرفی نشان دادن مواردی مانند نمای ابتدایی و انتهایی خانه با حرکت پن دوربین کارکردی در ساخته هستی روایت ندارد.