. من هفت سال، بهترین و بدترین روزهای زندگیم رو اینجا گذروندم همه سال‌های راهنمایی و دبیرستان من و بهاره داریم تو این عکس میخندیم بهاره رو نمیدونم ولی من خنده‌ام کاملا مصنوعیه، چون داشتم اذیت میشدم از این که تک تک اون روزها از ذهنم میگذشت و دیگه به هیچ بخشیش دسترسی نداشم، جز بهاره. دوست داشتم ساعت‌ها وایسم و فقط به در و دیوار نگاه کنم اتفاقی که تا یه ماه دیگه واسه دپارتمان نمایش پردیس هنر‌ها میوفته یه روزی من بعد شیش سال میرم اونجا، از پله‌ها میرم بالا، و به این روزها فکر میکنم و این روزها برام خیلی دور و دست نیافتنی خواهند بود