مرنجان دلم را كه دلم در گرو عشقى بزرگ ست ...چطور توانستم كساني كه در گذشته به آنها كمك كرده بودم ولي آزارم داده بودند را ببخشم. من هرگز كاري را در ازاي انتظار دريافت محبت انجام ندادم. كه اگر اينطور بود، مدت ها پيش همه چيز را رها كرده بودم. من كاري كه عاشقش هستم را انجام مي دهم و بقيه اش برايم مهم نيست. فكر مي كنم كار كردن براي انسانيت يكي از بهترين و سخت ترين كارها در دنياست. و فقط وقتي سخت است كه من سخت مي گيرم. براي اين كار، بخشش و صبوري زيادي لازم است و ديگر چيزي به نام "من" وجود ندارد. فقط وقتي برايم كارها سخت مي شود كه اين را فراموش مي كنم. زماني كه جوانتر بودم و اين كارها را شروع كردم، زمان هاي زيادي احساس مي كردم آنقدر ديگران آزارم مي دهند كه من هم مي خواهم مثل آنها رفتار كنم ولي به تدريج ياد گرفتم كه اينكار بيهوده است و در آن هيچ حس خوشايندي وجود ندارد. من زندگي ام را مثل فيلمي مي بينم كه خودم آن را مي سازم. پس نمي توانم راجع به فيلمي كه خودم در حال خلق آن هستم شكايت كنم چون خودم انتخاب كردم كه با تمام وجود زندگي ام را در خدمت انسانيت بگذارم و هيچ كسي مرا مجبور به اين كار نكرده است. آن وقت ديگر جايي براي منيت، انتقام يا درد وجود ندارد و به جايش همه آنچه كه هست، عشق و بخشش است. با وجود اينكه ممكن است سخت به نظر برسد، ولي هميشه باعث رهايي و آرامش من بوده است . آرامش اكنونم مديون نوع زندگى ست كه آگاهانه انتخاب كرده ام و مهربانى با آدمها رسم خوب بودن ست دنيا پشيزى نمى ارزد و من هر روز به رفتن فكر مى كنم ، جز عشق به عزيزانم چيزى در دلم نيست و نخواهد بود.براى همه ى شما تا ابد عشق و آرامش آرزو مى كنم . عكس : من و تنها فرزندم ( پسر دلبندم )❤️😘