جستجو در منظوم برای «هانیه توسلی»

عرفان امیر سلیمانی: فیلم هفت ماهگی با موضوعی اجتماعی همراه است که مشکلات جامعه امروز ما را به تصویر می کشد و از درون خانواده های این روزهای کشورمان سخن می گوید که در اکثر خانه ها پر از جنگ و جدل و بحث و دعواست بر سر وفاداری یا خیانت.

افشین علیار: فیلمی مثل نقطه کور راهِ شک و سوءظن را به مخاطب یاد می‌دهد، از آنجایی که هر فیلمی باید پیامی داشته باشد بعد از پایان نقطه کور این فیلم چه پیامی برای تماشاگرش دارد؟ آیا ترویج خیانت در قاب سینما باعثِ آسیب‌های جدی در جامعه نمی‌شود؟

ساناز رمضانی: اگر بیننده تا اواخر فیلم فکر می‌کرده فیلمی در رابطه با تفاوت مردان و زنان و آزادی‌های هر یک در روابطشان می‌بیند، ولی در آخر به او ثابت می‌کند که خیر، «هفت‌ماهگی» هم یکی دیگر از قسمت‌های سریال خیانت سینمای ایران است.

محمدرضا پورصفار: مادری قصه‌ای تکراری و دم دستی دارد که مخاطب را از میانه به بعد خسته می‌کند و کارگردان، این ملغمه را در انتها با یک سرطان و یک مرگ جمع و جور می‌کند و پایانی باز از جنس همین پایان‌های این روزهای سینمای ایران به خورد مخاطب می‌دهد.

نفیسه ترابنده: “سیانور” فیلمی ارزشی که به خوبی نشان داده است زنانی را که در نهایت به هنگام گرفتار شدن در دام ساواک، خوردن سیانور را به زندگی ترجیح می‌دهند.

علی فرهمند: «بهروز شعیبی» کارگردانی است که یک گام جلوتر از سایر کارگردانان هم‌ کیش خودش قرار دارد. این گام هم در این است که او، نماها و زوایای دوربین را می‌شناسد و می‌داند کجا و چطور باید از بازیگران چگونه نمایی گرفت.

یاسمن خلیلی‌فرد: «هفت ماهگی» حاصل شتابی بزرگ در حوزه‌ی فیلمنامه نویسیست که بسیاری از جزییات و روابط ظریف میان شخصیت‌های اصلی در آن گم شده‌اند، کنش‌ها و واکنش‌ها در آن دم‌دستی ست و از حفره‌های دراماتیک بسیاری رنج می‌برد.

مهدی اباذری: سیانور از آن دسته فیلم‌هایی است که زیادشان کم است. از آن‌هایی که هالیوود هم سالی چندتایشان را عمدتا بر پایه دروغ و تحریف و بزرگ نمایی_ می‌سازد.

سید ابراهیم پیشکار: آنقدر یله و رها شد تا در نهایت تمام استخوان‌بندی‌اش ترکید و به موجود مرده‌ای بدل گشت. حیف از ایده و البته جسارت خوب کارگردان! بله فیلم خوب، فیلمی است که در انتها تماشگر را به تفکر و سوال و حتی حیرت وا دارد. ولی نه با این ترفند نخ‌نما و تکراری که فیلم را ناقص تعریف کنیم.

فرانک آبادی: این اثر قابل تقدیر است زیرا سیانور در سینمای ایران جزو معدود آثاری است که به جای ساخت مستند یا مستندبازسازی برای روایت یک اتفاق مهم تاریخی، موفق به خلق درامی داستانی، بدون دست بردن به سیر حقیقی وقایع، شده است.

ابوالفضل ذوالفقاری : فیلم نجیب و شریف «سیانور» اثری که برخلاف ذهنیت سیاست‌گریز سینمایی جامعه و ابتلای ذائقه مخاطب به فیلم‌های سطحی و نازل فضای جدیدی را عرضه کرده است. درست است که شاهکار نیست ولی در چرخه تولیدات سینمای ما جای این گونه تولیدات خالی است.

بابک مهرورز: « نقطه کور» همان‌طور که از نامش بر می‌آید یک نقطه کور در فیلمنامه است که کارگردان توان پرداخت و هدایت آن را نداشته است. فیلم مهدی گلستانه نسخه ضعیف‌تر شده آثار آپارتمانی سال‌های اخیر سینمای ایران به شمار می‌رود.