مدیسا مهراب پور: فیلم از همان شروعش، یعنی آشنایی امیر جعفری (دیوانه) با دختر (سوفی) که هم خیلی بد بازی می‌کند و هم همه‌چیزش از چهره گرفته تا صدا و شکل دیالوگ گفتنش هیچ ربطی به آن شخصیت رؤیایی ندارد و آزاردهنده است و بیشتر روی اعصاب تماشاگر قدم می‌زند، مسیر اشتباهی را می‌رود.

سعید گرامی: "سوفی و دیوانه" به لحاظ هنری فیلم موفقی نیست. محتوای فیلم اگرچه در ظاهر مفید و سازنده است اما در بطن آن رگه‌هایی از سیاه‌نمایی دیده می‌شود. به نظر می‌رسد پنج سال وقفه در فیلمسازی نیز نتوانسته دانش سینمایی کرم‌پور را به حد مطلوب برساند و "سوفی و دیوانه" در مقایسه با فیلم‌های گذشته او پیشرفت چندانی نداشته است.

مجید سانکهن: کرم پور عزیز باید بداند که دیگر مثل دهه 70 (ه.ش)تماشاگر محکوم به پول دادن و فیلم بد دیدن نیست . جهان،جهان تصویر است و بیننده امروز تعلیق ، کشش و هیجان را هم خوب می‌فهمدو از فیلمی که برای دیدن آن پول داده، مطالبه جذابیت و تاثیر را دارد.

زهرا پیامی: کارگردان سوفی و دیوانه در این فیلم به غیر از هدر دادن فرصت بیانی فلسفی و دست اول در رثای گوهر خیال، لوکیشن‌های بازار تهران را که می‌توانست مأمنی برای ادای دین سینما به چهره باقی مانده از تهران قدیم باشد را نیز سوخت کرده است.

محمدمهدی شیخ صراف: فیلم کرم پور ملغمه‌ای است مانند همین غذایی که اسمش را بردیم و سر تا ته فیلم از همان ابتدا کاملا قابل حدس است.