مهدی محمدی: مجموعه «شهرزاد» را می‌توان ملودرامی عاشقانه همراه با مضامین سیاسی- جنایی دانست که از نظر زمانی به دوران پس از کودتای 28 مرداد مربوط می‌شود. دورانی که در آن تلاش‌ها و امیدهای سر برآورده، در سایه سیاهی استبداد به یاس و ویرانی و سقوط می‌انجامد تا شاهد نقطه عطفی در تاریخ سیاسی- اجتماعی ایران باشیم.

علیرضا دباغ: کمتر پیش می‌آید مردم هر هفته سر ساعت و روز مشخص به دنبال محصولی باشند که پیش از آن خیلی راحت‌تر به آن دست می‌یافتند. باید به دنبال دلایل این پدیده گشت، اینکه چرا مردم به خریدن دی وی دی اصل «شهرزاد» اقبال نشان دادند و نگذاشتند «شهرزاد» به سرنوشت دیگر سریال‌های این شبکه دچار شود.

پرویز امینی: مجموعه شهرزاد توانسته است مخاطبان قابل توجهی را به خود جلب کند. حسن فتحی بعد از تجربه‌های موفق در شب دهم، پهلوانان نمی‌میرند، میوه ممنوعه و مدار صفر درجه در سریال سازی برای تلویزیون، تجربه جدیدی را در کار نمایشی انجام داده است که ارزش گفتگو و تأمل دارد.

محمدصادق شجاعی: سریال شهرزاد را باید بدعتی لازم در عالم هنرهای بصری ایران دانست. این سریال که جزء معدود شناهای خلاف جهت و خروج از منطقه امن است، توانست با بهره‌گیری از عناصر داستان‌نویسی و شخصیت‌پردازی و تمرکز بر روی این دو عنصر تجربه‌ای متفاوت و لذت‌بخش را رقم بزند.

حسن احمدی کافشانی: می‌توان گفت در این سریال رابطه‌ی عاشقانه هست، سیاست هست، شعر هست، اجبار هست، تئاتر هست، کافه و رستوران و کلوپ هست... اما دریغ از جایی برای دین!

سید محمدرضا هاشمی: متاسفانه در شهرزاد لاابالی‌گری عادی‌تر از عادی نشان داده شده است؛ خیابانگردی دختران، کافه نادری رفتن، نامه نوشتن زن و مرد نامحرم و شعرهای عاشقانه گقتن همه رفتارهای منافی عفتی است که در فیلم با هنرمندی به موجه‌ترین صحنه‌ها و پاکترین رابطه‌ها تبدیل شده‌اند.

صادق ثابتی: شهرزاد قصه دارد و قصه اش را خوب تعریف می‌کند. دنبال پز انتلکت نیست و در عین تاریخی بودن با سیاست میانه‌ای ندارد. آدم‌هایش را خوب نوشته و تصاویر خوش آب و رنگی دارد. برای بیننده همین تعریف خوب قصه، حال خوب کن است.

ابوالفضل سنگ‌تراشان: یکی از الگوهای رایج آسیب‌رسان فیلم مخلوط کردن درست و غلط با هم هست. شخصیتی منفور و با کارهای اشتباه حرف‌های درست می‌زند، و شخصیت نقش مثبت و برجسته فیلم، فکرهای نادرست منتشر می‌کند.

کیوان کثیریان: مهم‌ترین ویژگی «شهرزاد» جدا از تمام امتیازاتش، احترام به مخاطب بود؛ ویژگی‌ای که حضورش را در جای‌جای اثر می‌شد حس کرد و این احترام خوشبختانه توسط مخاطبان هم دیده شد.