نقد اختصاصی آنونس: ددپول

ددپول(Deadpool) یکی از قهرمانانِ فرعی داستانهای مصور شرکت مارول در سریِ مردان ایکس (X-Men) در سالی که گذشت با مشارکت تیم میلر در مقام کارگردان و با بازی رایان رینولدز صاحب فیلمی مجزا و منحصر به فرد شد. از آنجایی که سینمای هالیوود استاد استثمارِ داستانها و مصادره کردن اساطیر و داستانهای کهن مشرق زمین است، باز هم می بینیم که ددپول ترمیم پذیری اسفندیار در ادبیات ایران را دارد. او در مبارزاتش مجروح و مصدوم، اما خیلی زود ترمیم و بهبود می شود. او هم مانند اسفندیار (که توسط زرتشت در آب مقدسی شستشو و رویین تن شده است) طی عملیات پیجیده ای به قابلیتهای اسطوره ای خاصی می رسد و جزوی از ابرقهرمانان (Super Heros) به شمار می آید.
علی رغم وفاداریِ نسبی شخصیت ددپول، به کاراکتر طراحی شدۀی در کمیک استریپ، با کمی دقت می توان متوجه این نکته شد، که هالیوود این بار برای پرداختن به شخصیت شوخ و فرز و فعال او از خودش سرقت (الهام، اقتباس) کرده است. در هالیوود جدید تعداد قابل توجهی فیلمساز روشنفکر و صاحب سبک وجود دارد که هر کدام در گوشه و کناری با بودجه هایی محدودتر و گیشه ای کوچکتر به ساخت فیلمهایی متفاوت می پردازند. برای مثال شوخ و شنگی شخصیت ددپول، ما را یکراست به یادِ «بیلی» (با بازی سام راکوِل) در فیلم «هفت روان پریش» (ساختۀ مارتین مک دونا) می پردازد. هر دو حراف و عجول و شوخ و سریع اند.

بنابراین این ابرقهرمانِ مارول، صفات ضدقهرمانهای شرور کمپانی دی.سی کمیکز را دارد. به هیچ وجه شباهتی به سوپر من جدی و بتمنِ خشک و منزوی ندارد. می شود او را دوست نزدیک جوکر و ریلدر و اسکیرکرو دانست. از این رو ما با یک ساختارشکنی در دنیای ابرقهرمانها مواجه می شویم.
ددپول، مانند بسیاری از دیگر از قهرمانان فیلمهای مارول، ماسک و لباس مشخص و منحصر به فردی دارد. اما بیش از آن که در پی مستور نگه داشتنِ هویت خود باشد، از ظاهر آسیب دیده و زخمی خود فرار می کند. علی رغم استفاده از سلاح های گرم، تمایل شدیدی به استفاده از شمشیر و خنجر و سلاح های گرم دارد و با هر چیزی هرقدر هم جدی شوخی می کند. از این نظر شخصیت او، ما را به یاد کاراکتر «وی» (V) با بازی «هیوگو ویوینگ» در فیلم «پیروزی در انتقام» (V for Vendetta) می اندازد. «دد پول» مانند «وی» از صورت آسیب دیدۀ خود رنج می برد و در مهم ترین مبارزاتش از سلاح سرد استفاده می کند. گویی که اکشن برخاسته از دنیای سامورایی ها هنوز زیبایی خاص خودش را حفظ کرده باشد.

اگرچه لحظات پرحادثۀ فیلم، که عبارتند از صحنه های تعقیب و گریز و جنگهای تن به تن، با کیفیتی بالاتر از سایر محصولات مارول ساخته نشده اند، با این حال، ددپول فیلمی قابل قبول و دوست داشتنی برای افراد علاقمند به شخصیت های مارول است.