آیا فیلمی تا این اندازه شعار زده را می‌توان سفارشی فرض نکرد؟

همین که یکی از مهمترین دغدغه های یک فیلمساز اشاره به سفارشی نبودن فیلمش باشد خود بازگو کننده این است که اگرهم واقعا سفارشی نباشد شیوه نزدیک شدن او به موضوع به گونه ای ست که چنین شائبه ای را به وجود بیاورد. ما هم خوش بینانه به ماجرا نگاه می کنیم و می پذیریم که این فیلم سفارشی نیست اما حقیقتا از تعارف که بگذریم آیا می توان فیلیمی در این شکل و شمایل و تا این اندازه شعار زده را سفارشی فرض نکرد.

بیست دقیقه اول فیلم چنان تخت و بی حس و حال در یک مراسم جشن تولد کاملا مصنوعی می گذرد چیزی که به  فراری دادن و احتمالا قطع ارتباط تماشاگر با فیلم می انجامد.چنان که حتی از راه رسیدن غولهای بی شاخ و دمی مثل مزدوران داعش و سپس گروه نجات دهنده ایرانی آن هم درست سر بزنگاه نمی تواند مشکل فیلم را حل کرده و تمایلی برای ادامه تماشای آن به وجود آورد.

فکر کنید تیغ دشنه تروریست داعشی زیر گلوی مرد سوری ست که قرار است جلوی چشمان همسرو فرزندانش کشته شود که یکباره نیروهای ایرانی از راه می رسند و آنها را نجات می دهند. فصلی کاملا شعاری برای نشان دادن دادن نجات مردم زیر تیغ سوری توسط نیروهای کمکی ایران در قالب مدافعان حرم. ساختن فیلم درباره مظلومیت مردم سوریه که گوشت قربانی شده اند در میان منافع کشورهای فرصت طلب حرکت بسیار خوبی است اما چرا وقتی قرار است این حرکت انجام شود، با هزینه دولت هم انجام شود کاری قابل دفاع ارائه نمی شود.

مهمترین مشکل فیلم گذشته از شعاری بودنش عدم توانایی فیلمساز در ارائه لحظاتی‌ست که چنان تماشاگر را به شخصیتها نزدیک کند که قربانی شدن آنها آنها را تحت تاثیر قرار دهد اما در این فیلم باوجود نمایش کشت و کشتار زنان و بچگان بی گناه درغ از اندکی تحت تاثیر واقع شدن از سوی مخاطب.

 عباس لاجوردی تجربه ساخت فیلم مستند را در کارنامه خود دارد حتی اگر ضعف های عدم برخورداری از باردراماتیک فیلم را به پای مستند ساز بودن او بگذاریم، عدم برخوردرای از لحظاتی مستند آن هم در فیلمی که تا این اندازه می‌تواند مستند به وقایعی ملموس که در این روزها باشد قدری عجیب به نظر می‌رسد.

تجربه نشان داده برای همراه کردن تماشاگر مهمترین اصل ارائه تصویری خاکستری از آدمها و همچنین تصویر غیر تکبعدی به موقعیت هاست. حتی اگر سوژه درباره حیواناتی از قبیل داعش و امثال آنها (با معذرت از حیوانات) باشد. نکته آنجاست که آنچه امثال مزدوران داعش را به چنین رذائلی دچار کرده خشک مغزی و تحجری ست که ما نشانه های درستی از آن در فیلم نمی بینیم.

ژشت بازیگری که نقش فرمانده مهاجمان به خانه را بازی می کند، گشاد گشاد راه رفتن او و چشمانی که سعی می کند به شکلی دریده به روبه رو نگاه کند بش از این تماشاگر را در لحضات خشن فیلم منأثر کند بیشتر به خنده می اندازد. (عکسی از همین شخصیت را برای ابتدای مطلب انتخاب کردیم)

متاسفم از نوشتن این سطور باهمه وجود دست داشتم فیلم خوبی در باره مظلومیت مردم سوریه ببینم اما نشد که نشد!

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]