فیلمساز مسئله نداشته است/ اولین چیزی که از یک قهرمان برای این مردم مهم است، آدم بودنش است!

منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران:

برنامه تلویزیونی «هفت» این شب ها بعد از مدت ها روی آنتن می رود و در این فصل هم مسعود فراستی منتقد جنجالی و البته محبوب مردم منتقد ثابت این برنامه است. ما در منظوم قصد داریم نقدهای فراستی بر فیلم های جشنواره را هر روز منتشر کنیم.

شما هم نظرات خود را درباره فیلم ها و همچنین درباره نقدهای مسعود فراستی برایمان بنویسید. 

فیلم: سونامی
کارگردان: میلاد صدرعاملی

مسعود فراستی: نسبت مربی و ورزشکار در این فیلم مشخص نیست. غلط های سینمایی این فیلم وحشتناک است/ اولین چیزی که از یک قهرمان برای این مردم مهم است، آدم بودنش است!

اول بیایید ببینیم چیزی که فیلم ساز میخواسته بگوید چه بود و آیا توانسته است یا خیر؟ معمولا همه به دنبال یک (چه) در فیلم‌هستند. حالا بعضی ها چه چاق و قدرتمند دارند و برخی چه ضعیف! سونامی یک (چه) ضعیف و نپخته خالی است. اولا فکر میکند حالا که من دارم سمت ورزش میروم خیلی کار خارق العاده ای انجام میدهم. نمای اول فیلم ‌خیلی گرافیکی و دکوراتیو است. نمای دوم هم یک اسلوموشن شیک است که به هیچ دردی نمیخورد. اینجوری که نمی شود فیلم ساخت!

دو شخصیت مثل هم هستند . دو شخصیت ورزشی که اولا هیچ کدام ورزشی نیستند‌ و دوما ملی هم نیستند. اولین چیزی که از یک قهرمان برای این مردم مهم است، آدم بودنش است! انسان بودن ورزشکار واقعا خیلی مهم است، ولی در فیلم‌به آن پرداخته نشده است. اینجا مربی خیلی مقوایی و دکوری است. نسبت مربی و ورزشکار در این فیلم مشخص نیست. غلط های سینمایی این فیلم وحشتناک است. مثلا وقتی می خواهد از دید یک شخصیت فلاش بک بزند، خاطرات شخصبت دیگر را نشان می دهد و این فاجعه است! هیچ حسی نتوانسته تولید کند. ما وقتی تکنیک بلد نیستیم هیچ کاری نمیتوانیم انجام دهیم. پیرو ابتدای بحث، حتی اگر (چه) ما بهترین (چه) عالم باشد، اما تکنیک را بلد نباشیم نتیجه فاجعه بار خواهد بود. میلاد صدرعاملی در این فیلم خواسته قهرمان ورزشی بسازد و تلاش هم کرده، اما چون اصول اولیه را هم رعایت نکرده، اصلا نتوانسته قهرمان بسازد. قهرمان ساختن به این سادگی ها نیست، تو یا باید زیستی داشته باشی که در آن قهرمانت را ببینی و شرایط و حال و روز او را درک کنی یا حداقل باید آشنایی مختصری با زندگی قهرمان داستانت داشته باشی و درباره اش کتاب و رمان بخوانی. کتاب هم البته باید به جان ما بنشیند وگرنه باز هم به درد نخواهد خورد. کتاب خواندن و رمان خواندن زمانی باعث خلق قهرمان در ذهن نویسنده و کارگردان می شود که زیست او را با تمام وجود درک کنی.
در این فیلم مشخص است که تکواندو مسئله فیلمساز نبوده است. اگر مسئله اش بود، تلاش میکرد و انگیزه ای داشت تا برود تکنیک یاد بگیرد تا بتواند حرفش را و مسئله اش درباره تکواندو و ورزشکاران درست بزند!

آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را در صفحه‌ی اخبار منظوم، مرجع سینما و تلویزیون ایران؛ می‌‌توانید دنبال کنید.