متاسفم که فیلمسازی با سابقه سینمای مستند چنین چیزی ساخته است!

منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران:

برنامه تلویزیونی «هفت» این شب ها بعد از مدت ها روی آنتن می رود و در این فصل هم مسعود فراستی منتقد جنجالی و البته محبوب مردم منتقد ثابت این برنامه است. ما در منظوم قصد داریم نقدهای فراستی بر فیلم های جشنواره را هر روز منتشر کنیم.

شما هم نظرات خود را درباره فیلم ها و همچنین درباره نقدهای مسعود فراستی برایمان بنویسید. 

فیلم: روزهای نارنجی
کارگردان: آرش لاهوتی

مسعود فراستی: متاسفم که فیلمسازی با سابقه سینمای مستند چنین چیزی ساخته است/ همه می گویند بازی هدیه تهرانی تازه است، اما بازی او سنگی است و حس ندارد!

مسعود فراستی در برنامه «هفت» درباره فیلم «روزهای نارنجی» گفت:

- اول این را بگویم که من همیشه در کلاس هایم به بچه ها می گویم اگر یک روزی می خواهید فیلمساز شوید، حتما اول بروید سمت سبنمای مستند. فیلم مستند ببینید و بسازید. چون فیلمسازی که پشت سینمایی مستند دارد، دیدن را یاد میگیرد. تجربه و دیدن پیرامونش را یاد می گیرید.
- در فیلم دوستمان متاسفانه با وجود سبقه ی مستند، نه تنها دیدن محیط و پیرامون وجود ندارد؛ بلکه پلاستیک و ادای دیدن هم وجود ندارد.
- فردی که دید مستندی دارد، باید در فیلمش تغییر این دید مستندی را وقتی از لانگ شات به مدیوم می آید لحاظ کند، اما این اتفاق نیفتاده است.
- من از اینکه یک فیلمساز با سابقه ی مستندسازی حتی نتوانسته محیط و فضا را درست ببیند و به تصویر بکشد، اصلا خوشحال نیستم و متاسفم.
- در بازیگری هم فیلم کاملا ناموفق است. بازی ها نه تنها ناتورالیستی نیست، بلکه بازیهای سنگی. انجام شده!
- همه می گویند بازی هدیه تهرانی یک بازی تازه است؛ به هیج وجه اینطور نیست. هدیه تهرانی یک بازی سنگی ارائه می دهد. انگار این بازیگر در تمام لحظات ماسک باستر کیتون زده است و کارگردان نمی تواند این ماسک را بردارد و این خیلی بد است. این نوع بازی هیچ حسی منتقل نمی کند. هدیه تهرانی به هنگام خوابیدن،راه رفتن، عصبانیت و ـ.. صورتش کلا یک جور است! 
- این فیلم جزو معدود فیلمهایی است که من با خواندن دو خط از داستان آن تصمیم گرفتم حتما بروم فیلم را ببینم. گفتم بالاخره ما در یک فیلم قرار است بعد از مدت ها محیط بیرون ببینیم، کار کردن ببینیم، طبیعت ببینیم. اما اینکه این مسائل را در فیلم چگونه می بینیم خودش جای سوال دارد!
مثلا یکی از سوالات این است مگر می شود با دو روز نیامدن کارگران، باغ پرتغال نابود شود و محصولات شکلشان را از دست بدهند.
- چیزی که ما می بینیم یک مستند دکوراتیو از باغ است، اگر فیلم می خواهد خوب باشد باید من محیط باغ را درک کنم، درحالیکه این اتفاق نمی افتد.
- یک نکته دیگر بگویم. شما وقتی یک شخصیت زن در فیلمتان دارید و قرار است داستان و فیام را جلو ببرد، اول از همه باید زنانگی مخصوص به خود و خلقتش را داشته باشد. درحالیکه در این فیلم زنانگی زن قصه کاملا از او گرفته شده و برای همین ما اصلا او را نمیفهمیم. تکلیفش با خودش معلوم نیست.

- دوربین چرا انقدر میلرزد؟ در واقع دوربین در گهواره است. چه کسی گفته است که باید برای انتقال اضطراب و حس از لرزش دوربین استفاده کرد؟ این حس و اضطراب باید توسط بازیگر فیلم منتقل شود.

- چرا فیلمسازی که تجربه مستند دارد بلد نیست بفهمد که نحوه استفاده از دوربین را سلیقه تعیین نمیکند. دوربین روی دست اضطراب نمی دهد. دوربین روی دست مخصوص زمانی ایت که امکان استفاده از سه پایه وجود ندارد. یعنی مخصوص فیلم جنگی است! من معتقدم هر کاری که فیلمسازان ما با دوربین روی دست انجام می دهند، می توان با دوربین روی سه پایه هم انجام داد. نکته دیگر این است که با دوربین روی دست خیلی هنر کنید بتوانید بازی بازیگران اصلی تان را ضبط کنید، نه بیشتر!  با دوربین روی دست نمی توان میزانسن ایجاد کرد.

آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را در صفحه‌ی اخبار منظوم، مرجع سینما و تلویزیون ایران؛ می‌‌توانید دنبال کنید.