مجموعه‌ای از پیام‌های اخلاقی و بهداشتی

پشت دیوار سکوت مجموعه از پیام های اخلاقی و بهداشتی است که بدون تلاشی برای دراماتیزه کردن آن ها، به خورد مخاطب داده می شود. فیلم تا آخرین لحظه های خود آغاز نمی شود و در میان مجموعه از نام ها و شعارها دست و پا می زند . مخاطب به دلیل بلاتکلیفی و مشخص نبودن دغدغه اصلی تا سکانس نهایی وارد فضای فیلم نمی شود. هر چند خون های آلوده و بیماری ایدز از موضوعات کمتر طرح شده در سینمای ایران است و به خودی خود از جذابیت های دراماتیک برخوردار است، اما “پشت دیوار سکوت” با پرش های متوالی میان داستان شعله، خون های آلوده و برخوردهای نامناسب مردم با بیماران مسیر اصلی خود را گم می کند و حتی نمی تواند اهمیت موضوع را در نگاه مخاطب پررنگ تر کند.  با وجود گنجاندن طوماری از پیام ها درباره این بیماری ، اطلاعات و دانش مخاطب قبل و بعد از دیدن اثر تفاوتی ندارد. چرا که فیلم تنها به ذکر ابتدایی ترین نکته ها در مورد ایدز می پردازد که اغلب مردم به آن آگاهی کافی دارند.

سحر جعفری جوزانی در فیلم سینماییپشت دیوار سکوت

“پشت دیوار سکوت” به شدت غیر صمیمی است. در ایجاد این فضا، نقش شخصیت پردازی های تصنعی و بازی های نچسب و پرداخت نشده بازیگران کم نبوده است. بازی ها بسیار سطحی است که چرایی آن را می توان در ضعف شخصیت پردازی کاراکترها و به طبع غریبگی بازیگران با چارچوب رفتاری نقش های در نظرگرفته شده جستجو کرد.این مشکل در نقش فریبا متخصص بیشتر از سایرین به چشم می آید. تا پایان فیلم مشخص نمی شود که کار، شخصیت و جایگاه نقش فریبا متخصص در اثر چیست و اساسا به چه دلیلی چنین شخصیتی در فیلم گنجانده شده است. غیر از ورود دوقلوها آن هم به سبک فیلم های هندی در پایان بندی، کاراکتر چیز دیگری برای ارائه ندارد چرا که همین کار می توانست توسط سحر یا شخصیت بازرگان انجام شود. این مشکل  برای نقش ابراهیم با بازی سیامک صفری به دلیل نزدیک شدن شخصیت به تیپ های تکراری سینمای ایران کمتر رخ نمایی می کند.

مسعود جعفری جوزانی در پشت صحنه فیلم سینمایی پشت دیوار سکوت

زمانی که ضعف هایی در این سطح در اثر وجود دارد نمادپردازی و جلب توجه مخاطب به کنایات سیاسی و کم زهر فیلم محال به نظر می رسد. خرده روایت در نظر گرفته شده برای بازرگان که قرار است بار این بخش از فیلم را به دوش کشد مانند سایر بخش های فیلم شتابزده و خام ارائه می گردد و دریافت مخاطب از آن چیزی جز شباهت ظاهری و شناسنامه ای با مرحوم بازرگان نیست. جای تعجب است که جناب جعفری جوزانی با چنان سابقه درخشانی در تاریخ سینمای ایران به دام اشتباهات به این سطح بیفتند. متاسفانه نبود داستانی منسجم و بی توجهی به دراماتیزه کردن پیرنگ اصلی “پشت دیوار سکوت” را به ضعیف ترین اثر فیلمساز در کارنامه هنری اش بدل کرده است.

مسعود جعفری جوزانی وامین تارخ در فیلم سینمایی پشت دیوار سکوت

هرچند یکی از وظایف ذاتی سینما آگاهی بخشی به مخاطب است اما این امر به معنای برگزاری دوره آموزشی بر پرده نیست. “پشت دیوار سکوت” پر از دغدغه های و موضوعات به جا و مهمی است که به جای نشان داده شدن به مخاطب برای او توضیح داده می شود . کاری که با تهیه جزوه ای آموزشی هم قابلیت انجام دارد. فیلم می توانست با تاثیر گذاری بر احساس و سپس درگیر کردن فکر مخاطب میزان اهمیت موضوع را در ذهن چند برابر کند و او را برای پژوهش بیشتر راهی کتابخانه ها و مراکز پژوهشی نماید و حتی در حد اعلای آن انگیزه خدمت رسانی به این بیماران را برای مخاطب برانگیزاند. اما افسوس که با پرداختی کودکانه تمام این آرزوها برای فیلم به باد می رود و از اثر چیزی جز یک جزوه آموزشی در ذهن باقی نمی ماند.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.