فیلمی که سرانجام حرفش را نمی‌‌تواند بزند

فیلم«دلبری»ساخته‌سیدجلال دهقانی اشکذری، فیلم سومی است که گویا قرار نبوده است کلکسیون یأس‌ها و خستگی‌های روز دوم جشنواره بدون آن کامل شود.«دلبری»ساخته کارگردانی است که در سال گذشته با فیلم تحسین‌برانگیز‌»خانه‌ای کنار ابرها»امیدهای بسیاری را در دل علاقه‌مندان به هنر متعهد برانگیخته بود و چشمان بسیاری را به سوی خود خیره کرده بود. اما به رغم همه این امیدها دلبری آن چیزی نبود که منتظرش بودیم.

دلبری روایتی از زندگی یک خانواده ایثارگر است که در آن پدر خانواده پس از سال‌ها تحمل رنج و درد ناشی از جراحات جنگ به شهادت می‌رسد. دلبری داستان تداوم دفاع مقدس در پشت سنگر و در همین روزهای مردمانی است که حتی هنوز هم از مقاومت و ایثار فارغ نشده‌اند.«دلبری»همچنین قرار است روایتی از عاشقانه‌های همسران ایثارگر باشد؛ از لحظه‌های پرشور و احساس‌برانگیزی که کمتر بر پرده نقره‌ای سینما ظاهر شده است. اکنون اگر سکانس کوتاه اما درخشان و ستودنی گفتگوی زن همسایه با همسر رزمنده خود را در فیلم«خانه‌ای کنار ابرها»به خاطر بیاوریم، اهمیت کار اشکذری بیش از پیش روشن خواهد شد. از این روست که اندیشیدن به چنان فیلمساز و چنین مضمونی کافی است تا از پیش چشم به راه فیلمی مثل«دلبری»باشیم. انتظاری که کاش هیچگاه پایان نمی‌یافت! اجازه دهید صریح عرض کنم،«دلبری»یک فیلم الکن است. فیلمی که جانش بر لب می‌آید و سرانجام نیز حرفش را نمی‌‌تواند بزند.

فیلمساز جوان این فیلم بر خلاف تجربه‌موفق پیشین، با بی‌دقتی سراغ لحظه‌های کاملاً خصوصی و حساسی رفته است که از پیش محکوم به شکست است. لحظاتی که هرچقدر هم چیره‌دستی خرج آن شود، پرده نقره‌ای ظرف به تصویر کشیدن آن‌ها نیست. لحظه‌های دلبری‌های زنانه و چه بسا جنسی! یک همسر برای شوهر جانباز خود. موقعیت شکست‌خورده‌ای که همه تلاش‌های ستودنی بازیگر باتجربه‌ای چون هنگامه قاضیانی هم نمی‌تواند دردی از آن دوا کند. دلبری فیلمی است که به شکلی آزاردهنده و وحشتناک، صدای بلند خنده‌های بینندگان را در هنگام نمایش پلاک و چفیه، زجر کشیدن یک جانباز و صبوری‌های یک همسر در سالن سینما طنین‌انداز می‌کند. صدای بلند خنده‌های همان بینندگانی که در تمام مدت نمایش«قلاده‌های طلا»سکوت کرده بودند، در تمام مدت نمایش«چ»با اشتیاق فیلم را دنبال می‌کردند، در تمام مدت نمایش«شیار 143»صدای هق هقشان از گوشه و کنار سالن شنیده می‌شد، در تمام مدت نمایش«تنهای تنهای تنها»با نشاط و سرخوشی به تماشای فیلم نشسته بودند و تجربه تماشای بسیاری فیلم‌های موفق و ارزشمند دیگر را در این سالن داشته‌اند. دلبری که فیلم به‌شدت ناامیدکننده است از یک فیلمساز جوان و مستعد.