نه خجالت بکش نه غمگین باش!

خجالت نکش کمدی خوبی است. خوب می‌خنداند و در عین حال برای خنداندن دست به دامان هر موضوع دم‌دستی و مضحک و جلف و دیالوگ های اروتیک و جنسی نمی‌شود. چیزی که این روزها در سینمای کمدی ما تا دلتان بخواهد هست. انداختن چند سوپراستار کنار هم، یک یا دو دختر خارجی با موهای بر باد داده و اضافه کردن کمی چاشنی شوخی‌های مبتذل جنسی بن‌مایه اصلی فیلم‌های کمدی امروز است.

اما خجالت نکش هیچ‌کدام از این ها را ندارد و خوب می‌خنداند. نه سوپراستار دارد نه دختر یا زن خارجی یا ایرانی که بیننده به خاطر او به سینما بیاید و نه هیچ‌گونه شوخی مبتذل جنسی. در عوض ساختار کمدی را به کار می‌گیرد برای صحبت در مورد موضوعی مهم یعنی «رشد جمعیت». صد البته که از رضا مقصودی که از او سابقه فیلمی چون «لیلی با من است» را داریم انتظار نداریم که برای خنداندن مخاطب دست به ساخت فیلمی زرد بزند. گرچه این اولین ساخته رضا مقصودی در نقش کارگردان است اما او با کارهای قبلی‌اش ثابت کرده که به زیر و بم کمدی آشناست و می‌داند که چگونه از مخاطب خنده بگیرد.

شبنم مقدمی و احمد مهرانفر در فیلم سینمایی خجالت نکش

خجالت نکش داستان زندگی یک زن و مرد ساده روستایی است. صنم با بازی شبنم مقدمی و قنبر با بازی احمد مهران‌فر. مقصودی معطل نمی‌کند. داستان را زود و بدون وقت کشی آغاز می‌کند. قنبر، مردی ساده و شاید هم کمی احمق است که در دهه هفتاد که همه جا صحبت از جلوگیری از فرزندآوری بود، او نیز اقدام به وازکتومی می‌کند و در دهه هشتاد که سخن از رشد جمعیت است دوباره موتورش را راه می‌اندازد. و همین کار باعث می‌شود تا همسر او باردار شود و داستان بر همین مبنا پیش می‌رود.

خجالت نکش ریتم خوبی دارد. هم به موقع شروع می‌شود و هم روان و پیوسته مخاطب را تا انتها با خود می‌کشد. پر کشش است و حوصله سر بر نیست. شاید موقعیت هایش زیاد کمیک نباشد اما به مدد بازی خوب بازیگرانش یک کمدی شاد به مخاطب می‌چشاند.

احمد مهرانفر و لیندا کیانی در فیلم سینمایی خجالت نکش

غیر از صنم و قنبر، دیگر شخصیت ها خوب پرداخت نمی شوند. چه آن کارگر افغانستانی با بازی لیندا کیانی، چه فرزندان قنبر و صنم و چه دیگر اهالی روستا و برادر صنم. اما انصافا فیلمنامه جز در چند مورد قابل اغماض، گاف زیادی ندارد و اگر از روان و کمیک بودن بازی‌های بازیگران نقش مکمل که دُز کمدی فیلم را واقعا جابجا کرد، نام نبریم منصفانه نقد نکرده‌ایم. زیرا حقیقتاً نمی توان ایرادی از آنها و بازی های خوبشان گرفت. این درست است که فیلم بر مبنای رفتارهای خنگ و دست­وپاچلفتانه قنبر و حرص و جوش خوردن‌های صنم از دست او ، به همراه تکه کلام ثابت “ما می‌توانیم” طنز خوبی ازآب در آمده است و شبنم مقدمی نیز با عصبانی‌شدن های واقعی و استفاده خوب از میمیک صورتش، بر گیرایی کار افزوده است، اما دو سه سکانس واقعا کمیک و خنده‌دار فیلم به مدد حضور موثر بازیگران مکمل بودند.مثل سکانس نیمه شب از خواب بیدارشدن سه پسر خانواده با صدای اذان قنبر که بینندگان را از فرط خنده تا مرز انفجار پیش می‌برد.

الناز حبیبی در فیلم سینمایی خجالت نکش

به اعتقاد نگارنده «خجالت نکش» می تواند سرآغاز نوعی جدید از فیلم با ژانر کمدی در سینمای ایران باشد. کمدی های اجتماعی. کمدی هایی که مسئله ای جدی و چالشی را به فرم کمدی به پرده سینما می‌برند. کمدی هایی که به خود اجازه می دهند، با نیش و طعنه های مستقیم و غیرمستقیم به روند سیاستگذاری و قانون گذاری مدیران و مسئولین کشور، آن ها را به چالش بکشند و مردم را نسبت به این سیاست ها و سیاست گذاران آگاه کنند. «خجالت نکش» کمدی زرد نیست و حتما با نمره ای خوب قبول می‌شود. از این رو می‌تواند به مثابه الگویی برای ساخت “فیلم‌های کمیکِ مسئله محور” تلقی شود. فیلم‌هایی که هم می‌خندانند و هم آگاه می‌سازند. فیلم‌هایی که با فرم جذاب و متنی روان، سیاست های غلط دولتمردان و مجلسیان را به مردم نشان می‌دهند و با خنده و بدون هیچ‌گونه خشونت زمینه‌ساز گذار به دموکراسی و اصلاح ساختارهای سیاست‌گذاری می‌شوند. فیلم هایی که جای‌شان این روزها خیلی در سینمای ایران خالی است.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.