اجرای «پادری» بهتر از متن آن است

«محمدتقی فهیم» منتقد تلویزیون و سینما با اشاره به کیفیت سریال‌های ماه رمضان امسال گفت:‌ با شرایطی که در رسانه ملی از نظر کمبود بودجه وجودداشت و از قبل اعلام شده بود که ممکن است سریالی برای این ماه نداشته باشیم جای خوشحالی است که در این ماه باز هم سریال مناسبتی داریم.

وی ادامه داد: سریال «پادری» به صورت جدی جای آسیب شناسی دارد. «پادری» از منظری می‌تواند در لحظاتی معدود لبخندی را بر لبان تماشاگر بنشاند که در این بخش جای تامل و تائید دارد، اما اساسا این سریال فاقد ساختار قصه‌گو و جذاب و متناسب با ماه رمضان است. «پادری» از طنز فراتر رفته و به حد افراطی در بیان رسیده است.

این منتقد ادامه داد: کل سریال «پادری» بر بده و بستان‌های کلامی استوار است، این در حالی است که ما در ماه رمضان به سریال‌هایی قصه پرداز نیاز داریم که کمی هم شیرین باشند. از طرفی معنویت در این ماه یکی از گزینه‌هایی است که می‌تواند در روح آدمی تاثیرهای خوبی را بر جای بگذارد. چیزهایی هست که در این ماه بستری مهیا دارد و مردم آماده این موضوع هستند تا مباحث اخلاقی و دینی را راحت‌تر بپذیرند.

فهیم در ادامه بیان داشت:‌ سریالی مثل «پادری» از لحاظ شکل و شمایل متناسب با نوروز است. تکه کلام‌های این سریال یکی از جذابیت‌هایش است که هر شب مخاطب را با خود درگیر می‌کند. در کنار این موضوع در برخی شرایط در این سریال سعی شده تا نسبت به برخی مبانی ماه رمضان و دینی اشاره‌ای شود، اما «پادری» در ترسیم خانواده طراز مشکل دارد و نمی‌تواند برای ما الگویی از این نوع خانواده را نشان دهد تا در کنار آن نقدی به آن وارد شود. دست نویسنده از نظر مایه‌های تصویری و قصه پردازی بسته بوده و بر همین اساس می‌بینیم که کاراکترها مدام با یکدیگر درگیر هستند و تام و جری بازی رخ می‌دهد.

وی افزود: اصل مسئله در بخش نقد این سریال در متن و قصه «پادری» اتفاق افتاده است. در «دودکش» با نوع گرایی در پرداخت روبرو بودیم و خانواده‌ای را می‌دیدیم که درگیر مسائل روز هستند و در کنار آن کشمکش‌ها قوی و آدم‌ها قدرتمندتر بودند، اما در «پادری» عموما شخصیت‌ها فریاد می‌زنند  به داد و فریاد تنزل کردند. بهنام تشکر نیز به سمت وام گیری از شخصیت «مستربین» رفته است. در کل کاراکترهای این سریال به عبارتی ابله هستند.

این منتقد در ادامه بیان داشت: اگر این سریال در مناسبت نوروز پخش می‌شد و در خلال آن مخاطب تکه کلام‌ها را هم می‌شنید، شاید نوک پیکان کمتری به سمت آن می‌رفت. در «پادری» افراط در تکه کلام‌ها به کثرت دیده می‌شود و به این شکل تاثیرگذاری همین تکه کلام‌ها از دست خواهد رفت و سریال به گونه‌ای نیست که یکی از این کاراکترها برای ما الگویی در زندگی روزمره باشند.

وی افزود: معتقدم اجرای «پادری» بهتر از متن آن است و به نسبت «دودکش» عقب تر است. در حالی که «دودکش» سریال قابل تائید و جذابی بود. همیشه برای دنباله سازی سریال‌ها باید فکر اساسی کرد و نباید نویسنده خود را به پیشنیه کار بسپارد و مطمئن باشد که به این دلیل که سریال مخاطب خود را دارد، همین کافی است. برای مثال شخصیت «فیروز» هیچ متنی ندارد و همه چیز به پیشینه او برمی‌گردد.