محمدتقی فهیم: طراحی و اجرای «یوسف پیامبر(ع)» برای تلویزیون با هوشمندی خاصی انجام شده است، در این مجموعه که نه صحنه‌ها بسیار پر است، نه مانند برخی سریال‌های تلویزیونی خیلی خالی است،بیشتر قاب‌ها پر و درحد رسانه‌ی‌ تلویزیون است. به‌ویژه جاگیری دوربین‌ها، مناسب و این سریال فاقد نماهای اضافی زیاد است.

محمدتقی فهیم: داستان و داستانک‌ها مقوم هم نیستند و برعکس آشفته سازند. این اشکال در آدم‌های فرعی رخ می‌دهند. چون بدرستی روی آن‌ها کار نشده و ضعف پرداخت دارند. تقریبا همه‌شان پر از تناقض هستند . این آدم‌ها بدرستی شناسنامه ندارند.

محمدتقی فهیم: ماجرای نیمروز یکبار دیگر ثابت کرد که وقتی فیلمی خوب ساخته شود، تماشاگر مخالف متن‌اش هم با موضوع و مضمون‌اش همراهی می‌کند.

محمدتقی فهیم: کیمیایی نباید فراموش کند وضعیتی که برای متروپل پیش آمد اگر برای قاتل اهلی هم مهیا شود (که بی تردید خواهد شد) دل همه طرفداران سنتی او را به درد خواهد آورد و نیز «او» را در نزد سینمادوستان جدید تمام شده نمایش خواهد داد و این مباد.

محمدتقی فهیم: فیلم عقب‌تر از سینمای روز هند است و نتوانسته خود را به بالیوود امروز برساند. هر چند تجدید خاطره با امثال شعله و سنگام شاید برای تماشاگر ایرانی تا حدودی جذاب باشد اما بعید است در هند به موفقیت برسد.

محمدتقی فهیم: فیلم تنها به منطقه خودمان محدود شده ولی «هیهات» قابلیت ارائه به مردم سایر نقاط جهان را داشت چرا که مفاهیم بیان شده در آن تماما انسانی و جهان‌شمول است.

محمدتقی فهیم: فیلمساز با غلط نوشتن نام فیلم (آااادت) به خود اجازه می دهد که از بالا به تماشاگرش نگاه کند که غلط ننویس یا «غلط قضاوت نکن» و «به غلط زندگی در پیش نگیر».

محمدتقی فهیم: فیلم «دختر» منهای دو سکانس رادیوی کافی‌شاپ برای افتتاحیه و اختتامیه و کم آوردن در داستان، اثری شسته و رفته و سنجیده است، شیک است. دوربین ثابت‌اش آرامش می‌پراکند. لانگ شات زیاد دارد، هلی شات‌هایش برای پر کردن تایم یا صرفا «مد» نیست.

محمدتقی فهیم: انتظار همه اسپانسرها این است که سریال‌ها به مثابه آیتم‌های بازرگانی عمل کنند که این ذهنیت غلطی است. باید مفهوم اسپانسر در سریال «برادر» به خودی خود نقد شود.

محمدتقی فهیم: «پادری» از منظری می‌تواند در لحظاتی معدود لبخندی را بر لبان تماشاگر بنشاند که در این بخش جای تامل و تائید دارد، اما اساسا این سریال فاقد ساختار قصه‌گو و جذاب و متناسب با ماه رمضان است. «پادری» از طنز فراتر رفته و به حد افراطی در بیان رسیده است.

محمدتقی فهیم: «اژدها وارد می‌شود» پر از ادا و اصول است. می‌خواهد تارانتینویی باشد. تلاش شده دیوید لینچی از کار درآید. ولی هیچکدام نشده است. آشفته و فاقد قواعد است. ظاهری پست مدرنیستی می‌گیرد ولی ماقبل مدرنیته‌ای است، چون سینمای کولاژی است.

محمدتقی فهیم: حیدر، کاظم نیست ولی رسالتش را بر دوش دارد. حیدر، پخته‌تر شده است. سینمای هدفمند و دغدغه دار یعنی همین. به‌عبارت درست‌تر سینمای استراتژیک، بادیگارد است.

محمدتقی فهیم: اولین مشکل بارز و برجسته قصه ها این است که داستان ندارد. قصه کم می آورد. این ربطی به چند قصه ای بودنش ندارد. اصولا هر قصه‌ای می‌بایست کامل باشد. شخصیت داشته باشد. سر، میانه و پایان داشته باشد که در یک دایره به فینالی متحد برسد.

محمدتقی فهیم: ایستاده در غبار فیلم زندگی‌نامه‌ای احمد متوسلیان است. از عنوان «پرتره» استفاده نکردم چون تا این قالب و گونه فاصله‌ای اندک دارد. اتوبیوگرافیک است. دوربین ریزواره به درون و برون «احمد» نزدیک نمی‌شود.

محمدتقی فهیم: «ابد و یک روز» برای نسل استعمارگران نفت‌خوار آنسوی آبها عین تلقین شکرگزاری‌شان است که ببالند به سردم‌دارانشان، که نباید بفهمند آنچه برسرشان آمده نتیجه اعمال مدیریت همان استعمارگرانی است که حالا جوان روشنفکر ما برای خلاصی دل آنها فیلم می‌سازد.