سوژه‌ای کهنه

 سیفی‌آزاد با این‌که به‌خوبی از پس کارگردانی و اجرای صحنه‌های فیلمش برآمده اما سراغ شخصیت‌ها و داستانی رفته است که برای این روزگار واقعاً کهنه به نظر می‌رسند. در واقع پیش از این به قدری با ملودرام‌های سوزناک درباره مادرانی با بچه‌های بیمار، معلول یا عقب‌مانده مواجه شدیم که فکر می‌کنم عموم تماشاگران از همان ابتدای ماجان از آن فاصله می‌‌گیرند.

مهتاب کرامتی در فیلم ماجان 

وضعیت فیلم ماجان و سوژه‌ی کهنه‌اش باعث شد تا مشکل فیلم در یکی از اولین سؤال‌های نشست خبری ریتم کندش شناخته شود و سیفی‌آزاد این طور از اثرش دفاع کند: «به نظرم اگر فیلمی همه‌ی نکته‌ها را رعایت کرده باشد دارای همین ریتم می‌شود و در اصل به مخاطب فرصت می‌دهد که با شخصیت‌ها همراه شود.» محمدمهدی عسگرپور در مقام تهیه‌کننده‌ی ماجان نیز به‌نوعی دیگر به «متعارف» بودن فیلم اشاره کرد: «تولید در حد متعارف سینمای ایران بود و با دو ماه پیش‌تولید و پنجاه جلسه فیلم‌برداری همراه شد.»

فرهاد اصلانی در فیلم ماجان 

مهتاب کرامتی که انگار در دام نقش زنان رنج‌دیده با چهره‌های تکیده (که البته در این فیلم کم‌تر رعایت شده بود!) به دام افتاده است این طور پاسخ داد که «دو سال بود بازی نکرده بودم و فیلم آخرم عصر یخ‌بندان فضا و شخصیتی متفاوت داشت. کارنامه‌ام گویای تمایل من به بازی در نقش‌های متفاوت است.» در هر صورت شاید جالب‌ترین نکته درباره ماجان، حضور عرفان برزین در نقش کودک معلول داستان باشد؛ بازیگر کم‌سن‌وسال و توانمندی که این روزها در مجموعه‌ی تلویزیونی دیدنی سروش صحت، لیسانسه‌ها (با آن طراحی فوق‌العاده‌ی عنوان مجموعه) هم حضور دارد.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.