‏هارولد پینتر‏ (1309 - 1387)
Harold Pinter

هارولد پینتر نویسنده، نمایش نامه نویس، بازیگر، کارگردان و فعال سیاسی انگلیسی بود. نخستین آثار او را در دستهٔ تئاتر پوچی قلمداد کرده اند. او نویسندهٔ آثاری برای رادیو، تلویزیون، تئاتر و سینما است. پینتر در سال ۲۰۰۵ میلادی برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد.در سال ۱۹۵۰ اولین اشعارش را منتشرکرد و به خاطر اجراهای شکسپیر مشهور شد. از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ با تورهای تأتر سنتی سفر و نقش های تاریخی و عمدتاً شکسپیر را بازی کرد. در این سال ها با نام دیوید بارون (David Baron) بازی می کرد. هارولد پینتر در سال ۱۹۵۷ با نوشتن نمایش نامة اتاق (The Room) که (دپارتمان هنرهای نمایشی دانشگاه بریستول چاپ شد، خود را به عنوان نویسنده تثبیت کرد. اولین نمایش نامه اش، جشن تولد ۱۹۵۷(Birthday Party)، در ۱۹۵۸ در تأتر لیریک لندن به روی صحنه رفت و به دلیل ابعاد افسانه ای اش با شکست فاحشی مواجه شد و فقط یک هفته روی صحنه بود. اما بعدها بیش تر از دیگر نمایش نامه هایش به روی صحنه رفت. از ابتدای دهه شصت پینتر به عنوان نمایش نامه نویس مشهور شد گرچه هنرپیشگی و کارگردانی تأتر را هم هم زمان ادامه می داد. هارولد پینتر نمایندة تأتر بریتانیا در نیمه دوم قرن بیستم است و احتمالاً بیش از هر نمایش نامه نویس زندة دیگری موضوع گزارش های آکادمیک است. او را به عنوان مبتکر سبک نمایش جدیدی به نام کمدی آزارنده (The Comedy of Menace) می شناسند و نامش، پینترسک(Pintersque)، برای توصیف فضایی خاص به صورت صفت وارد زبان انگلیسی شده است. تأتر پینترسک در ابتدا روایتی از تأتر پوچی تلقی می شد اما صحیح تر آن است که به عنوان چیزی منحصربه فرد تلقی شود. همانThe Comedy of Menace که نوعی نمایش روان شناسی است که درآن فاصله های مشخصی را بگومگوی شخصیت ها پر می کنند که ممکن است تجسم ترس های یک دیگر، احساس ناامنی یا تمایلات جنسی پنهان باشند یا نباشند. این کمدی ژانری است که در آن نویسنده، تسلط و اطاعت پنهان را در پیش پاافتاده ترین گفتگوها نشان می دهد. مجموعه آثار پینتر ناهمگن است. تقریباً نمایش هایی که در اوائل کارش نوشته پینترسک است مثل (The Caretaker(۱۹۶۰), Birthday Party, The Homecoming (۱۹۶۵)) که بیش از همه به روی صحنه رفته و در برنامه درسی دپارتمان های زبان گنجانده شده اند. پینتر تأتر را به عوامل بنیادی اش بازگرداند: فضای بسته و گفتگوی غیرقابل پیش بینی که در آن آدم ها اسیر دست یک دیگرند و از هم پاشیده شدن را بهانه می کنند. با حداقل طرح (plot)، نمایش نامه از کش مکشی نیرومند و قایم موشک بازی بیان ِ متقابل شکل می گیرد. هارولد پینتر می گوید به دنبال دورة اولیه رآلیسم روان شناسی، مرحله دوم را که تغزلی تر بود با نمایش نامه هایی از قبیل چشم انداز ۱۹۶۷(Landscape) و سکوت ۱۹۶۸ ادامه داده است و بالاخره به مرحله سیاسی رسیده است. با کارهایی چون یکی برای جاده ۱۹۸۴ (One for The Road)، زبان کوهستان ۱۹۸۸ (Mountain Language)، نظم نوین جهانی ۱۹۹۱(The New World Order). ولی این تقسیم بندی به صورت دوره ای به نظر ساده کردن موضوع می رسد زیرا بعضی نوشته های پرقدرتش را نادیده گرفته است. مثلاً ناکجاآباد ۱۹۷۴ (No Man’s Land). از سال ۱۹۷۴ در کنار نویسندگی فعالیت هایی در زمینه حقوق بشر داشته است و اغلب مواضع جنجالی اتخاذ می کند.پینتر در سال ۲۰۰۲ به سرطان مبتلا شد؛ با این حال از تلاش نایستاد و در سال ۲۰۰۵ کاندیدای جایزة نوبل ادبیات شد.