آهنگ های سریال معمای شاه (5 قطعه)

فاتح قلبو ترانه زائر حسو کلام اسم جاودانه ی قرن هر نفس تویه صدام
زیر آوار سکوت ناجی رویای تو یود نبضه عاشقانه ها تویه رگهای تو بود

وقت انجماد تاریخ زجه ها شد رنگه فریاد شدی جرات یه نسلو شعله میزد عشق در باد
واسه پرواز پرنده تو هوای تازه بودی مثله حجم پاک رویا حجم بی اندازه بودی

تکست آهنگ انجماد تاریخ بهرام پاییز

بغضو هق هقه غزل شعری از تو مینوشت شکل یک حادثه ای روی بوم سرنوشت
تویه دنیای همه عاشقای سوخته تن تویی تصویر شهامت توو عبور از مرز من

وقت انجماد تاریخ زجه ها شد رنگه فریاد شدی جرات یه نسلو شعله میزد عشق در باد
واسه پرواز پرنده تو هوای تازه بودی مثله حجم پاک رویا حجم بی اندازه بودی

به نام همه عاشقانت قسم که در راه تو مرگ هم زندگیست
اگر زندگی تشنه ی مرگه ماست کسی که نمرده است هم زنده نیست

تو از عمق تاریخ زخمی شدی که خون از غزلهای من جاری است
اگر خفته میخواهدت روزگار همین مرگ تاوانه بیداریت

به آتش بکش ابر بغضه مرا که خاکت دوباره گلستان شود
به خونم اگر تشنه ای پس بریز که ویرانه های تو ویران شود

به نام همه عاشقانت قسم که در راه تو مرگ هم زندگیست
اگر زندگی تشنه ی مرگه ماست کسی که نمرده است هم زنده نیست

زمستان اگر هر چه سرد و سیاه به باران تیر تو تن میدهم
به رویای خورشید و شوقه بهار سرم را به باد وطن میدهم

به آیندگان حاله ما را بگو که سختی عشقه تو آسان شود

که ایرانیه سر بلند جوان سزاوار تاریخ ایران شود

به نام همه عاشقانت قسم که در راه تو مرگ هم زندگیست
اگر زندگی تشنه ی مرگه ماست کسی که نمرده است هم زنده نیست

ایران ...
فدای اشک و خنده تو
دل پر و تپنده تو
فدای حسرت و امیدت
رهایی رمنده تو
رهایی رمنده تو


ایران ...
اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی‌نشانی
که پای درد تو نشستند
که پای درد تو نشستند

کلام شد گلوله باران
به خون کشیده شد خیابان
ولی کلام آخر این شد
که جان من فدای ایران ...

تو ماندی و زمانه نو شد
خیال عاشقانه نو شد
هزار دل شکست و اخر
هزارو یک بهانه نو شد

ایران ...
به خاک خسته تو سوگند
به بغض خفته دماوند
که شوق زنده ماندن من
به شادی تو خورده پیوند
به شادی تو خورده پیوند

ایران ...
اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی‌نشانی
که پای درد تو نشستند
که پای درد تو نشستند

ایران به آتش می‌کشد، خاموشی تاریخ را
هوشیار پایان می‌دهد، مدهوشی تاریخ را

ایران به شوق زندگی، در مرگ رویین تن شده
مرد و زنش تلفیقی از، ابریشم و آهن شده

ایران پر است از عاشقان، این گنج‌های بی‌شمار
مرزیست پر گوهر ولی، با رنج‌های بی‌شمار

در بند بنشانم ولی، از بند‌ها آزاد شو
قلب مرا ویران کن، با خون من آباد شو

ما قرن‌ها پای وطن، پیدا و پنهان مانده‌ایم
ما پای فرهنگی کهن، با نام ایران مانده‌ایم

ایران به آتش می‌کشد، خاموشی تاریخ را
هوشیار پایان می‌دهد، مدهوشی تاریخ را

ایران به شوق زندگی، در مرگ رویین‌تن شده
مرد و زنش تلفیقی از، ابریشم و آهن شده

ایران پر است از عاشقان، این گنج‌های بی‌شمار
مرزیست پر گوهر ولی، با رنج‌های بی‌شمار

ایران …
فدای اشک و خنده تو
دل پر و تپنده تو
فدای حسرت و امیدت
رهایی رمنده تو
رهایی رمنده تو

ایران …
اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند
چه عاشقان بی‌نشانی
که پای درد تو نشستند
کلام شد گلوله باران
به خون کشیده شد خیابان
ولی کلام آخر این شد
که جان من فدای ایران …
تو ماندی و زمانه نو شد
خیال عاشقانه نو شد
هزار دل شکست و اخر
هزارو یک بهانه نو شد
ایران …
به خاک خسته تو سوگند
به بغض خفته دماوند
که شوق زنده ماندن من
به شادی تو خورده پیوند
به شادی تو خورده پیوند
ایران …
اگر دل تو را شکستند
تو را به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی‌نشانی
که پای درد تو نشستند
که پای درد تو نشستند