بعد از اتفاقهایی که در جلسه نشست مطبوعاتی فیلم فجر افتاد و من به عنوان یک ایرانیِ ترک زبان در دفاع از زبان مادری ام حرف‌هایی زدم و شد آن همه هیاهویی که دیدید تصمیم گرفتم برای دور بودن از مرده باد و زنده بادهای بیهوده جز در موارد کاری در حیطه تاتر سینما و ادبیات و.. نه حرفی بزنم نه موضعی بگیرم . صد البته این تصمیم از سر عافیت طلبی نبود بلکه غلبه حاشیه بر متن و دور شدن من از دنیا و جهان ذهنی ام بود . اما با مشاهده مطالب و بازنشرهای بدون مطالعه و از سر احساسات صرفِ برخی در حمایت از دولت ارمنستان ، لازم دیدم با یادآوری برخی وقایع تاریخی و کمک به درک صحیح موقعیت به این دوستان به شدت خیرخواه و عزیزم کمکی کنم . جنگ آذربایجان و ارمنستان درمورد قره باغ در اسفند ماه سال ۱۳۶۶ نیروهای جدایی طلب ارمنی در منطقه قره باغ با حمایت ارمنستان و همزمان با اعلام خودمختاری جنگی را آغاز کردند که تا سال هفتاد و سه طول کشید . جنگی که با هزاران کشته و اواره با اشغال کامل منطقه قره باغ آذربایجان به اتمام رسید . واکنش سازمان ملل : به دنبال آغاز ضدحمله ارتش جمهوری آذربایجان پس از حملات نیروهای ارمنستان به مناطق مسکونی در 27 سپتامبر، بار دیگر موضوع عدم رعایت ایروان به 4 قطعنامه شورای سازمان ملل متحد در ارتباط با توقف فوری اشغال اراضی متعلق آذربایجان به عنوان عامل اصلی این درگیری‌ها مطرح شده است. این چهار قطعنامه در سال 1993 برای پایان دادن به اشغال در قره باغ اشغالی تصویب شده اما تاکنون اجرا نشده بر خروج فوری، بدون قید و شرط و کامل ایروان از مناطق اشغالی تاکید می‌کند. بر این اساس، بخشی از سرزمین‌های جمهوری آذربایجان به دلیل عدم فشار و تحریم شورای سازمان ملل در این زمینه حدود 30 سال است که در اشغال ارمنستان قرار دارد. قطعنامه های شماره 822 ،853 ،874 و 884 سازمان ملل هم بر رفع اشغالگری و عقب نشین نیروهای ارمنستان تاکید دارند اما هرگز ایروان آن را نپذیرفت . بحث سر مرگ شیعه یا ارمنی و یا ترک و ارمنی نیست . بحث اشغالگری است . ای کاش بجای مظلوم نمایی و جنگ رسانه ای به عنوان انسان‌های آزاده تلاش کنیم قانون اجرا شود تلاش کنیم ارمنستان به قطعنامه ها احترام بگذارد و خاک اشغال کرده را پس بدهد . تلاش کنیم صلح بدون قطره ای خون محقق شود . تلاش کنیم تا مسلمان و ارمنی در قره باغ و زیر پرچم کشور واقعی اش با صلح زندگی‌کنند . تلاش کنیم منصف باشیم و آرزوی پایان تمام جنگ های به ناحق جهان را بکنیم نه اینکه بذر نفرت و تفرقه را در خاک خودمان بپاشیم