لطفاً کپشن را حتماً بخوانید. از بعدِ زندگی پدر در جهانی دیگرو پس از رفتن هر عزیز بیشتر به هم‌زیستی با گیاهان گذروندم. این که جهان و هم‌خو شدن با گیاهان چقدر به من آموخت حدیث مفصلی‌ست. این که حفظ رابطه چقدر مثل پرورش گیاه است و هر نوع ارتباطی مثل جوانه و دانه‌ای‌ست که کاشته میشه و به آب و آفتاب( که هرکدام از طرفین هست) توأمان و به اندازه نیاز دارد. با آب بیش از حد گیاه می‌گندد و با آفتاب زیاد می‌سوزد... تلخ‌ترین زمان برای کسی که با گیاه مأنوس می‌شود وقتی‌است که از رشد گیاه و زنده ماندنش ناامید می‌شود. وقتی که همه‌ی راه‌ها را رفته اما.... اگر بدانیم هر نفسی را روزی پایانی‌ست بی‌شک سعی می‌کنیم انسان‌های بهتری برای خود و دیگران باشیم تا زمانی که لحظه‌ی مرگ فرا می‌رسد، غمگین بشویم اما نادم نه ! مرگ‌اندیشی زمانی شعار نخواهد بود که تلاش کنیم از صفات منفی زمینی دوری کنیم. سعی کنیم! این روزها که مرگ‌های بسیاری دیده و می‌بینم بیش از پیش مبهوت رفتار آدم‌ها می‌شوم.مگر می‌شود این همه مرگ را دید و باور داشت و باز هم دروغ گفت، خیانت و کلاهبرداری کرد؟ مرگ‌اندیش بودن به این معنا نیست که همین دَم را غنیمت بشمر و هر کاری هم خواستی انجام بده! نه! یعنی در این لحظه درست، زیبا و به یاد ماندنی زندگی کن! اگر مرگ را درست بفهمیم امکان ندارد نیاز به هیچ کلام و کتاب برای راهنمای انسانی بهتر بودن داشته باشیم. دیدن این منش و‌رفتارهای غیر اخلاقی و انسانی یأس می‌زاید... افسردگی و ‌‌رنج ... و همین غم ما را از تلاش و‌امید داشتن خسته می‌کند. راه دور نمی‌روم! این روزها چقدر کسانی را در پیرامون‌تان می‌بینید که تمام پروتکل‌ها را برای کنترل کرونا در زندگی خود و دیگران رعایت کردند اما حالا افسرده شدند؟ آن‌ها همان افرادی هستند که سعی کردند انسان خوبی باشند، متعهد،اما با بی‌فکری و غیر مسئول بودن سایرین آسیب دیده‌اند و حالا ناامید شدند. انسانی را بی‌اعتماد و مأیوس نکنیم. انسانی را از مسئول و مهربان بودن پشیمان نکنیم. او را به انسان بدی برای انتقام تبدیل نکنیم. این روزها بیش از همیشه به امید، تعهد ،مهربانی و شوق برای ادامه‌ی جنگ حیات نیاز داریم. ادامه در کامنت 👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼👇🏼