. هميشه فكر مى كنم روز تولدِ هر آدمى ،شخصى ترين روز زندگيشه.. به اين معنى كه اون روز فقط و فقط مال خودشِ و " مى تونه " اونو با هيچ كسِ ديگه اى قسمت نكنه... .. و امشب در آستانه يكى از شخصى ترين روزاى زندگيم شايد يكى از غمگين ترين آدمهاى اين كُره خاكى باشم .. چند روز اخير براى من يه درس بزرگ داشت .. تكرار و تاييد يك نظريه قديمى : "وقتى زيادى قد بكشى و بزرگ شى ،بى رحمانه سلاخى ات مى كنن " امشب شخصى ترين و عزيز ترين روز زندگيم رو با كسى قسمت مى كنم كه " بى رحمانه " در روزهاى اخير مورد حمله قرار گرفت.. كسى كه البته همچنان با حجب و حيا متانت پيشه كرده و گردن كشى نكرده.. كسى كه در اين سالها توو شخصى ترين لحظات زندگى خيلى از ما حضور داشته اما خيلى از ما در روزهاى اخير سكوت كرديم و حرف نزديم، غافل از اينكه اين " سلاخ " يه روزى وارد زندگى هركدوممون ممكنه بشه ،حداقل اون تعداديمون كه روياى قدكشيدن و بزرگ شدن توو سرمون هست... بهرحال شب تولدمُ مى خوام قسمت كنم با احسان كه ٧ سال قبل درست شبِ تولدش تا صبح از ناراحتى دورى از برنامه اى كه دوسش داشت و داره لحظات تلخى رو كنار هم گذرونديم.. در حالى دارم يك سال ديگه بزرگتر ميشم يا ساده تر بگم : يك سال از عمرم داره كم ميشه كه نااميدانه آرزو مى كنم عميق تر به اتفاقات پيرامونمون نگاه كنيم و كسانى كه دوسشون داريم و براى دوست داشتنشون هزينه كرديم رو ارزون نفروشيم... تولدم مبارك .... .