دیالوگ های ماندگار فیلم سینمایی زندگی با چشمان بسته (1387)

علی (حامد بهداد): بچه که بودیم، وقتی پشت دوچرخه م میشستی،
همیشه دلم میخواست تند برم که ازم بخوای آروم تر برم
یه بار پشتمو نگاه کردمو دیدم نیستی
افتاده بودی زمین و داشتی گریه میکردی
اما بازم، بهم اعتماد می کردی و سوار دوچرخه م میشدی!..