افشین علیار: اگر چه صرفا با یک فیلمی طرف هستیم که رضا عطاران در آن بازی می‌کند و این به تنهایی یعنی یک فیلم کمدی! اما باید این را هم در نظر داشت در سینمای کمدی نباید به بازیگر یا سوپراستار متکی بود اگر فیلم کمدی با مضمون منسجم و منطقی ساخته شود مسلما تماشاگر می‌تواند بخندد.

افشین علیار: افسارگسیختگی و دیوانه بازی‌هایی که از شخصیت‌ها می‌بینیم اگر چه فضای غم آلود فیلم را می‌شکند اما این دلیل موجه‌یی برای گره‌افکنی فیلم نیست، چرا که وقتی در نیمه‌ی دوم فیلم چند شخصیت را شوخ و شنگ می‌بینیم تلخی نیمه اول فیلم از بین می‌رود.

افشین علیار: فیلمی مثل نقطه کور راهِ شک و سوءظن را به مخاطب یاد می‌دهد، از آنجایی که هر فیلمی باید پیامی داشته باشد بعد از پایان نقطه کور این فیلم چه پیامی برای تماشاگرش دارد؟ آیا ترویج خیانت در قاب سینما باعثِ آسیب‌های جدی در جامعه نمی‌شود؟

افشین علیار: گشت ارشاد 2 جزو فیلم‌هایی‌ست که اساسا نمی‌شود جز به جز آن را تحلیل کرد چرا که این فیلم هیچ کدام از مشخصه‌های لازم برای ساختِ یک فیلم کمدی را در بر ندارد، اگر چندسال دیگر دیدید که فیلمساز گشت3 را ساخته و در نوروز هم اکران شده اصلا تعجب نکنید زیرا که زندگی خرج دارد.

افشین علیار: یراقی در کارگردانی به نتیجه‌ی نهایی‌اش رسیده از فرم استفاده‌ی زیادی نکرده تا بتواند قصه‌اش را در فضای رئال جلو ببرد و اساسا برای او انسانیت و اخلاق‌گرایی در اولویت بوده و در دلِ آن به عشق پرداخته، به همین جهت گذشته و آینده آدم‌های قصه در چنین فیلمی برای او مهم نیست.

افشین علیار: یک روز بخصوص اگر به عنوان یک تله فیلم در روز اهدای عضو در تلویزیون به نمایش درمی‌آمد قطعا تله فیلم موفقی می‌شد. فیلم نکته‌ی جدیدی برای تماشاگرش ندارد و این فیلم برای اسعدیان هم گامی رو به جلو به حساب نمی‌آید.

افشین علیار: آباجان شاید یک ملودرام خانوادگی باشد که توانسته تا حدودی قصه تعریف کند اما وقتی جزئیات نتواند فیلم را جلو ببرد کلیت فیلم هم نمی تواند راضی کننده باشد و اگر کلیت آن جذابیت لازم را نداشته باشد مخاطب هیچ اشتیاقی برای دیدن فیلم بعدی فیلمساز ندارد.

افشین علیار: باعث تاسف‌ست که در میان این همه فیلم‌های مهم و ارزشمند که توقیف شده‌اند یا شرایط اکران ندارند در بهترین فصل اکران فیلمی به نمایش در می‌آید که فیلمسازش در یک شبکه‌ی فارسی زبان ترکیه‌ای که ترویج خیانت در میان خانواده‌هاست مشغول به کار است.

افشین علیار: این فیلم به دلیل ضعف‌های اساسی که دارد مطمئنا مخاطب را از دیدن آن پشیمان می‌کند. فیلم هلن با پردازش بیشتر هم نمی‌توانست فیلم خوبی باشد، فیلم را نویسنده‌ای نوشته که در ساخت فیلم‌های خود دچار توهم و تقلب از سینمای غرب است.

افشین علیار: همه چیز از قصه تا اجرا در سطح باقی مانده به همین دلیل زبان فیلم الکن است و فیلمساز هم نتوانسته هدف نهایی‌اش را به تماشاگر انتقال بدهد به همین دلیل نمی‌شود از فیلمی مثل افسونگر که فراموش شدنی ست انتظار خاصی داشت.

افشین علیار: فیلم ماحی با نادیده گرفتن ضعف‌های فیلمنامه‌اش، کارگردانی به قاعده‌یی دارد از این جهت که فیلمساز به دنبال ماجراهای عشقی و خیانت و سیاه نمایی نرفته است بلکه کوشیده در بستری مناسب آسیب‌های اجتماعی را البته در ابعاد گسترده به تصویر بکشد.

افشین علیار: وارونگی به دلیل ساختار و قصه پردازی‌اش می تواند تماشاگرش را راضی نگه دارد زیرا که تماشاگر سینما به راحتی می‌تواند با قصه و فضای بوجود آمده در وارونگی ارتباط برقرار کند

افشین علیار: نفس برای کارنامه‌ی فیلمسازی نرگس آبیار امتیاز مثبتی ندارد چرا که نمی‌شود با خرده روایت‌ها و به تصویر کشیدن رویدادهای تاریخی یا انیمیشن برای مخاطب قصه تعریف کرد.

افشین علیار: رعایت نکردن اصول سینمایی چه در فرم و چه در محتوا باعث آسیب در شکل‌گیری فیلم شده به همین دلیل تماشاگران هم با دیدن این گونه از فیلم‌ها دیگر اشتیاقی برای رفتن به سینما ندارند و فکر می‌کنند همه ی فیلم‌های سینمایی با همین سروشکل ابتدایی ساخته می‌شوند.

افشین علیار: اساسا کلیاتِ فیلم بلاتکلیف است فیلمنامه‌نویس در برهه‌های مختلف زمانی هر کدام از شخصیت‌ها را به عنوان قهرمان معرفی می‌کند اما مشخص نیست که قهرمان فیلم کدام‌اند، متین ، گیتا، امیر یا نسترن ؟

افشین علیار: کاظمی این مسئله را به کلی فراموش کرده است که مخاطب امروز سینما به همین راحتی با فیلم ارتباط برقرار نمی کند ، چرا که تماشاگر سینمای امروز ایران به دنبال قصه و فرم است دو عامل مهمی که در فیلم مشکل گیتی به آن توجهی نشده است.

افشین علیار: اولین فیلم سیدحاتمی بیش از حد به تله فیلم‌های تلویزیونی شباهت پیداکرده است. اما او می‌توانست با تمرکز بیشتر در قصه سرایی و دوری از ارجاعات بی‌ربط، فیلمی قابل تامل‌تری بسازد.

افشین علیار: می‌شود این‌طور بیان کرد که موقعیت‌های عاشقانه در این فیلم به غلو و اغراق نرسیده است چرا که عشق در این فیلم در حد دیالوگ یا ارجاعات نیست و می‌شود عشق را به معنای درستش در این فیلم حس کرد.

افشین علیار: مشکل اساسی که در قصه رویت می‌شود دوپارگی در قصه پردازی‌ست اگر نویسنده و فیلمساز همان مسیر عاشقانه را پیش می‌گرفتن شاید در پایان‌بندی سرنوشت این عشق طور دیگری رقم می‌خورد.

افشین علیار: فیلم با مخاطب می‌تواند ارتباط تنگاتنگی برقرار کند دیدن فیلمی که قصه‌یی برای تعریف کردن داشته باشد همیشه برای مخاطب لذت برانگیز بوده است.