فیلمی معمولی با بازیهای تکراری. داستان فیلم از نیمه ی دوم تازه شروع میشه و نیمه اول کسل کننده بود.باورم نمیشه ثریا قاسمی با بازی همیشگیش (تکراری) توو این فیلم سیمرغ گرفت. و پریناز ایزدیار به عنوان زن یک رزمنده نه شخصیت پردازی شده بود و نه بازی تاثیرگذاری داشت. ولی موضوع جالب و جدیدی داشت.