جستجو در منظوم برای «رامبد جوان»

هفت صبح: رامبد جوان فینال «خنداننده شو» را به جای استودیو «خندوانه» در سالن همایش های برج میلاد برگزار کرد تا این گونه عظمت مسابقه را به رخ بکشد. این اتفاق اما تبدیل به پاشنه آشیل شد؛ چرایی اش را در این گزارش بخوانید.

امید مهدی نژاد: گویا حواس‌شون نیست که خودشون هم تا اونجا که تونستن، برای جلب رای از مسائل جانبی بهره گرفتن. سوشا مکانیِ ایشون با ادای مرغ درآوردن دیگران چه تفاوتی داشت؟

بهروز ناصری: از برنامه تلویزیونی پربیننده‌ی خندوانه با پخش جهانی انتظار می‌رود در ارائه اطلاعات درست حتی در بازی‌های انتزاعی و فانتزی کوتاهی نکند.

محمد صادق عبداللهی: عوامل خندوانه و ناظرین پخش قطعا می‌دانند مخاطب این برنامه خانواده‌هایی هستند که عموما با کودکان و نوجوانان خود به پای تلویزیون می‌نشینند و توقع دارند محتوای آنچه که مشاهده می‌کنند نیز مناسب با فضای خانواده باشد و قطعا این بهانه که "این نوع از شوخی‌ها در همه جا وجود دارد" و یا چسباندن صفت "بی‌ظرفیت" به منتقدین نمی‌تواند دلیلی قانع کننده برای پخش هر شوخی باشد.

هوشنگ صدفی: لازم است به عنوان مخاطب خاص، زنگ های هشدار را برای برنامه سازان به صدا درآورد وگرنه دوست نداریم شاهد "نخبه کشی برنامه سازان رسانه ملی" باشیم !»

مریم ساعتچی: «رامبد جوان» که در فضای خارج از رسانه ملی دچار خبط و خطایی شده - که خود به آن معترف است - از رسانه‌ی ملی و آنتن برنامه‌ای که هویتی سرگرمی ساز دارد، برای جبران خطایش استفاده کرده است.

مدیسا مهراب پور: فیلمی که هم مردان و هم زنان در آن برای خنده گرفتن از تماشاگر مسخره می‌شوند و به شنیع‌ترین و زشت‌ترین اعمال انسانی که به عبارت بهتر کاریکاتوری از یک انسان است، دست می‌زنند. باید تأسف خورد به ابتذال حاکم بر این فیلم

ساناز رمضانی: دومین قسمت از مجموعه «گلشیفته» به کارگردانی بهروز شعیبی، دو روز بعد از ششمین قسمت «شهرزاد» پخش شد و این در حالی بود که بعد از همه غم و مصیبت‌هایی که در این قسمت از «شهرزاد» دیدیم به‌شدت به مجموعه «گلشیفته» نیاز داشتیم تا حداقل کمی حال و هوایمان را عوض کند.

حسین نظرعلی: «قرار نیست در خندوانه همیشه اتفاق ویژه داشته باشیم» اما این عقیده را بخاطر مخاطبش زیرپا می‌گذارد و با تغییرات ویژه دکورش را به سمت بهبود سوق می‌دهد.

علی منصوری: خوب بد جلف فیلمی متشکل از یک روند داستانی، تعداد زیادی شوخی‌های مجزای به هم چفت نشده و مقدار زیادی دیالوگ به اصطلاح طنز است که نه آنقدر قوی است که مخاطب را از جهت نوآوری و خلاقیت و ابتکار تازه در کمدی سر کیف بیاورد و نه آنقدر ضعیف که بیننده را خسته کند.

مدیسا مهراب پور: «مادر قلب اتمی» با تکیه‌بر همین نکات سعی دارد فرهنگ غیررسمی و اصطلاحاً آنتی کالچرال خود را بپروراند در عین اینکه با خصلتی بازیگوشانه رابطه ضمنی با فرهنگ‌عامه هم برقرار می‌سازد و حتی نگره‌هایی سیاسی هم در دل خود به وجود می‌آورد.

احمد رنجبر: نیاز به یادآوری دوباره نیست که بگوییم ذائقه بیننده نود به فوتبال عادت کرده و تجربه نشان داده زوم روی مسائل غیرفوتبالی از سوی او پس زده شده. در چنین شرایطی چرا باید بخشی از نود به مساله فرامتن اختصاص یابد؟