جستجو در منظوم برای «مهران رجبی»

بی‌نام: «شیر و عسل» یک بسته فشرده از بخش قابل توجهی از سینمای این سال‌هاست، همه آن فیلم‌هایی که در ظاهر می‌خواستند ما را بخندانند و سرگرم کنند، اما سازندگان‌شان آن قدر استعداد نداشتند.

ایمان هادی: انزوا، فیلم بلند نیست. تعریف فیلم بلند را نمی‌شود بدان الصاق کرد، کارگردان می‌توانست کل داستان فیلم را در هفت دقیقه با موسیقی و تصاویر جمع و جور کند؛ انزوا نیز مثل اغلب آثار سینمای ایران در ژانر بیهودگی ساخته شده است.

سپیده انوشه: انزوا تلاش ناکام یک سینمادوست است که تبدیل به کولاژی از فیلم‌های سینمایی مختلف شده است و فرم و قصه را فدای خودخواهی، خودنمایی و آوانگارد بازی کرده است. انزوا تنها گوشه‌ای از درد انزوای سینما ایران است.

علی جعفرآبادی: با فیلمنامه‌ای بی‌فراز و فرود و البته در بسیاری فصول نامفهوم و مبهم رو به روییم، که درنهایت هم به دام شعارزدگی افراطی می‌افتد.

سعید گرامی: شخصیت‌های بد فیلم «انزوا» غالبا چادری و شخصیت خوب فیلم بدحجاب است و تصور منفی و منفوری که از چادر در ذهن مخاطب ایجاد شده با تبرئه زهره از بین نمی‌رود.