محمدحسن بورچی: طبیعتا فیلمی با این میزان از استانداردها در طرح داستان و شیوه کارگردانی و طراحی نماها، نه تنها برای سینمای ایران بلکه برای خود آذربایجانی نیز دستاورد چندان ذی قیمت و امیدوارکننده‌ای محسوب نمی‌شود.

بهروز انوار: در پایان‌بندی فیلم هیچ چیز به مخاطب نمی‌دهد. نه در موضوع و نه در داستان. مسئله به دلیل عدم طرح درست، بی‌پاسخ می‌ماند و چون تمام فیلم در حال پرداختن به موضوع است و داستان شکل نمی‌گیرد پایان‌بندی روایی هم به شکلی منطقی وجود ندارد.

زهرا قزیلی: این فیلم فارغ از شعار دادن، زیاده‌گویی و جهت‌گیری، در منطق روایی‌اش، روایت قصه‌ای سرراست را رسالت خود در نظر گرفته است. در این فیلم سعی شده هیچ بخشی از فیلمبرداری، بازی و... دیده نشود و همه ارکان‌های فیلم در خدمت قصه باشد.

مهدی خرامان: پرده نهایی جشن دلتنگی آدم را یاد گزارش رسانه ملی درباره فیلتر شدن تلگرام ونتایج مثبت آن در جامعه میاندازد، آدم‌های شاد و مفرح که بدون تکنولوژی زندگیشان پویاتر و امیدوارتر می‌شود، اما همانگونه که آن گزارش دروغین بود می‌توان گفت دنیای ساخته شده پوریا اذربایجانی هم واقعیت ندارد.

سیدعلاء سیادت : در کل می‌توان ایده جشن دلتنگی را خوب دانست . اما این ایده هیچگاه تبدیل به یک داستان کامل و خوب نمی‌شود و با اجرای ضعیف تبدیل به یک فیلم کسالت بار و خسته‌کننده شده است.

محمد حسن موحدی: جشن دلتنگی اگرچه سوژه ای متفاوت و جدید را در بستر اجتماع روایت می کند، اما در سطح آسیب شناسی باقی می ماند و در بازنمایی راه حل ها و درمان های این فضای اعتیاد مجازی ابتر و ناقص است.