میثم کریمی: فیلم در لحظاتی خود را جدی می‌گیرد اما دقایقی بعد قصد خنداندن مخاطبش را دارد که در هر دو حالت بدترین خود را به نمایش گذاشته است؛ بدترینی که با کمترین شخصیت پردازی ممکن بوجود آمده بطوری‌که تا انتهای فیلم هم نمی‌توانیم حتی یک لحظه با هیچکدام از این شخصیت‌های گیج و مشنگ همذات‌پنداری نمائیم.