شهریار صیامی: به نظر می‌رسد همه از قشر مرفع یا به عبارتی بالای شهرنشین هستند اما پایینی‌ها هم خواه ناخواه وارد زندگی آنان می‌شوند. جالب است که اوج بحران در خانواده‌ی مذهبی و متظاهر وجود دارد.

محمد توکلی: آنچه دیدن «دایره زنگی» را تلخ می‌کند دیالوگ‌هایی است که گاه بقدری تند وزننده هستند که آدم شرم می‌کند در سینما آن‌ها را به همراه خانواده‌اش ببیند و این ایراد بزرگی برای سینمای ایران است.

نیما نوربخش: فیلمساز حق را به هیچ‌کدام از گروه‌ سنت و مدرنیته نمی‌دهد، نه در مذمت ماهواره شعار می‌دهد و نه دفاعی از استفاده افسارگسیخته از آن می‌کند.

شیما قاسمیان: در فیلم نشان داده می‌شود که مردم جامعه هر لحظه منتظر وقوع اتفاقی غیر‌قابل پیش‌بینی و جنبشی اجتماعی هستند.

مهدی حق‌بین: جامعه‌ای که فرهادی ترسیم نموده‌است، هیچ مخالفتی برای نصب ماهواره به دلایل فرهنگی، بومی ، اجتماعی و ... ندارد و تنها مخالف جدی،‌دولت (نیروی انتظامی) است.

رضا باقرزاده مقدم: فیلم البته به نقد عملکرد دولت در زمینه‌هایی نیز می‌پردازد و شاید نقدی باشد به برخورد با خودش از سوی ممیزی‌چیان وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی.